4. Οἱ σεισμοί κατά τόπους.
Ὁ Κύριος εἶπε καί τό ἑξῆς: «Κ α ί ἔ σ ο ν τ α ι… κ α ί σ ε ι σ μ ο ί κ α τ ά τ ό π ο υ ς π ά ν τ α δ έ τ α ῦ τ α ἀ ρ χ ή ὠ δ ί ν ω ν» (Ματθ. ΚΔ’ 7 – 8).
Ἡ ἱστορία ἀναφέρει πολλές φορές ἑκατοντάδες σεισμούς καταστρεπτικωτάτους καί πρῶτος κατά τήν σταύρωσιν, ὁπότε «τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο… ἡ γῆ ἐσείσθη, αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν καί τά μνημεῖα ἀνεῲχθησαν…». «…Καί σκότος δέ ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τήν γῆν». (Ματθ. κζ’ 51, Λουκ. κγ’ 44).
Ὁ ἱστορικός Σωζόμενος ἀναφέρει σεισμούς ἐπί τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Ἰουλιανοῦ καί Παραβάτου καί τούς ἀποδίδει εἰς τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ, διά τήν ἀποστασίαν καί τούς διωγμούς του κατά τῆς Ἐκκλησίας. «Ἡ γῆ, λέγει, ἔτρεμεν ὁλόκληρος, δέν ἤξευραν ποῦ νά καταφύγουν οἱ ἄνθρωποι, διότι αἱ μέν οἰκίαι κατέρρεον, ἔξω δέ τό ἔδαφος ἐσχίζετο». Στήν Ἀλεξάνδρεια τόν σεισμόν συνώδευε καί κῦμα πελώριον. Ἡ θάλασσα ἀπεσύρθη πρῶτον σέ μεγάλη ἀπόστασι καί κατόπιν ἐπανῆλθε μέ τόσην ὁρμήν, ὥστε παρέσυρε τά πλοῖα καί τά ἀφῆκε, στούς δρόμους τῆς πόλεως.
Ἀναφέρομεν τόν σεισμόν, πού ἔγινε στή νῆσο Μαρτινίκα, πού ἦταν τότε, Γαλλική ἀποικία. Ἐκεῖ ἡ ἀσέβεια εἶχε φθάσει στό κατακόρυφο. Συνήθιζαν οἱ κάτοικοι νά κάμνουν ἀναπαράστασιν τῆς Σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ κάθε Μ. Παρασκευή. Ἐκείνη τή χρονιά ἀντί νά κρεμάσουν ἄνθρωπο, ὅπως πάντοτε, ἐκρέμασαν ἕνα χοῖρον ἐπί τοῦ σταυροῦ. Ἔβαλαν μάλιστα καί τήν ἐπιγραφή Ι.Ν.Β.Ι. Καί δέν ἔφθασε αὐτή ἡ ἀσέβεια καί βλασφημία. Τήν ἴδια Μ. Παρασκευή διασκέδασαν καί γέλασαν πολύ εἰς βάρος τοῦ Χριστοῦ, οἱ κάτοικοι ἐκεῖνοι. Τά γέλια ὅμως ἐκεῖνα τά πληρώσανε ἀκριβά, διότι τό Μ. Σάββατο ἔγιναν τρομεροί σεισμοί. Τούς σεισμούς ἐπηκολούθησε λάβα καί καυτερή τέφρα, πού ἔφθανε σέ ἀπόστασι πολλῶν μιλλίων καί πολλές χιλιάδες ἀσεβεῖς βρήκανε τρομερό θάνατο ἀπό τό Θεό σάν δικαία ἀμοιβή, γιά τήν ἀποστασία τους.
Ἡ πληγή τῶν σεισμῶν ἐξακολουθεῖ. Καί ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία τοῦ Κυρίου εἰς κάθε σχεδόν γενεάν. Ὑπολογίζεται ὅτι κατ’ ἔτος εἰς ὅλην τήν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς γίνονται 30.000 σεισμικές δονήσεις μέ 40.000 περίπου νεκρούς.
Οἱ σεισμοί ὅμως ἐκεῖνοι θά εἶναι περισσότεροι καί ἐντονώτεροι καί θά εἶναι «ἀρχαί ὠδίνων».
Ἑπομένως μᾶς δίνει ὁ Κύριος ἕνα ἀκόμη «σημεῖον» ἕνα χαρακτηριστικό σημάδι, πού θά προηγηθῆ τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί ἀκόμα τοῦ Ἀντιχρίστου.
5. Ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα.
Ἄλλο χαρακτηριστικό σημάδι, πού θά προμηνύει τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου, θά εἶναι ἡ ὑποχώρησις τῆς ἀγάπης καί τό φούντωμα τοῦ μίσους. «Τ ότ ε σ κ α ν δ α λ ι σ θ ή σ ο ν τ α ι π ο λ λ ο ί κ α ί ἀ λ λ ή λ ο υ ς π α ρ α δ ώ σ ο υ σ ι κ α ί μ ι σ ή σ ο υ σ ι ν ἀ λ λ ή λ ο υ ς» (Ματθ. ΚΔ’ 10), εἶπεν ὁ Κύριος. Ὁ σκανδαλισμός αὐτός, τό μίσος αὐτό ἀναφέρεται μεταξύ Χριστιανῶν. Ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων μάλιστα τονίζει, ὅτι τό σημεῖο αὐτό εἶναι «ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ό ν» ἐννοεῖ δηλαδή τό κλίμα μίσους μεταξύ τῶν κληρικῶν.
Ὄχι μόνον οἱ λαϊκοί θά κυριευθοῦν ἀπό μῖσος, ἀλλά καί οἱ Κληρικοί. Οἱ ποιμένες θά παρουσιάζουν ἀμέλεια γιά τά πρόβατά τους καί ἀντί γιά ποιμένες θ’ ἀποδεικνύωνται λύκοι καί «τό ψεῦδος ἀσπάσονται». Ἀπό τήν διαγωγή τους ὁ λαός θά ἔχη πρός τούς Ἱερεῖς ἀνυπότακτη διάθεσι.
Τά σκάνδαλα καί τά ἐμπόδια γιά τήν σωτηρία τῶν χριστιανῶν θά προέρχονται ἀπό τούς ἴδιους καί ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς τους ταγούς, διότι πολλοί θά σκανδαλισθοῦν τήν ἐποχή ἐκείνη καί θά μισηθοῦν θανάσιμα ἀναμεταξύ τους.
Θά ξεσηκωθοῦν, ὅπως λέγει ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων, «ἐπίσκοποι κατ’ ἐπισκόπων καί κληρικοί κατά κληρικῶν καί λαοί κατά λαῶν μέχρις αἱμάτων» (ΒΕΠΕΣ 39, 188).
Μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή ὅμως ὁ Κύριλλος νά μή ταραχθοῦμε ἀπό αὐτά, διότι ἔχουν προφητευθῆ. «Μή πρόσεχε τοίνυν τοῖς γινομένοις, ἀλλά τοῖς γεγραμμένοις» τονίζει. Κι’ ἀκόμα λέγει ὁ Ἅγιος Πατήρ νά μή γίνη ἀφορμή γιά τή δική μας ἀπώλεια, ἡ ἀπώλεια τοῦ κληρικοῦ. Νά μή κλονισθοῦμε δηλαδή, νά μή σκανδαλισθοῦμε καί χάσουμε τήν ψυχή μας ἀπό τήν διαγωγή τοῦ Κλήρου ἀναλογιζόμενοι, ὅτι καί μεταξύ τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ βρέθηκε προδότης: «Εἰ ἐν Ἀποστόλοις εὑρέθη προδοσία, θαυμάζεις εἰ ἐν ἐπισκόποις εὑρίσκεται μισαδελφία;» (Κυρίλλου Ἱεροσολύμων ΒΕΠΕΣ, 39, 188).
Γεγονότα μισαδελφίας κληρικῶν καί λαϊκῶν χριστιανῶν ἔχομεν πολλά στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Ἡ μισαδελφία ὅμως λίγο πρίν ἔλθη ὁ Ἀντίχριστος θά ἐνταθῆ. Τό φούντωμα αὐτό τοῦ κακοῦ θά ἀποτελεῖ «σημεῖον», σημάδι τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου.
Γεγονός εἶναι, ὅτι σέ μερικές ἐποχές, ὄχι μόνο ἁπλοῖ ἱερεῖς κατασκανδαλίζουν τόν λαό, ἀλλά καί ἐπίσκοποι καί ἀρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχες. Ἀντί νά ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στήν Πίστι, τούς σκανδαλίζουν, εἴτε μέ τίς αἱρετικές δοξασίες τους, εἴτε μέ τίς φιλαιρετικές διδασκαλίες τους καί ἀπειλοῦν ἔτσι μέ ἀπώλεια καί τίς ψυχές τοῦ Ποιμνίου τους. (Μήπως αὐτό δέν συμβαίνει ἐδῶ τελευταῖα μέ τόν Οἰκουμενισμό;)
Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τά προεῖπε βέβαια ὅλα αὐτά, γιά νά ξέρουν οἱ πιστοί καί νά μή σκανδαλισθοῦν. Εἴδαμε πόσο ὡραῖα καί ψυχοσωτήρια μᾶς προτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις 10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.103.
