«Μή τίς ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον· ὅτι ἐάν μή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καί ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτόν εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεόν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεόν».
Ἐδῶ ὁμιλεῖ περί τοῦ Ἀντιχρίστου καί ἀποκαλύπτει μεγάλα μυστήρια. Τί εἶναι ἡ ἀποστασία; Τόν ἴδιον τόν Ἀντίχριστον ὀνομάζει ἀποστασίαν, ἐπειδή πρόκειται νά ὁδηγήσῃ πολλούς εἰς τήν ἀπώλειαν καί νά τούς ἀπομακρύνῃ ἀπό τήν πίστιν, ὥστε, λέγει, εἰ δυνατόν, νά σκανδαλισθοῦν καί οἱ ἐκλεκτοί. Καί ἄνθρωπον ἁμαρτίας τόν ὀνομάζει. Διότι θά πράξῃ ἀναρίθμητα δεινά, ἀλλά καί ἄλλους θά παρακινήσῃ νά πράξουν τά ἴδια. Τόν λέγει δέ καί υἱόν ἀπωλείας, διότι καί αὐτός πρόκειται νά ὁδηγηθῆ εἰς τήν ἀπώλειαν.
Ποιός ὅμως εἶναι αὐτός; Ἄραγε ὁ Σατανᾶς; Βεβαίως ὄχι. Ἀλλά κάποιος ἄνθρωπος πού θά δέχεται ὅλη τήν ἐνέργειάν του. «Καί ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος», λέγει, «ὁ ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα», δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος. Διότι δέν θά φέρῃ μίαν εἰδωλολατρικήν θρησκείαν, ἀλλά θά εἶναι ἕνας ἀντίθεος καί θά καταλύσῃ ὅλους τούς Θεούς καί θά διατάξῃ νά τόν προσκυνοῦν ἀντί τοῦ Θεοῦ καί θά ἐγκατασταθῇ εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον τόν ἐν Ἱεροσολύμοις, ἀλλά καί εἰς ὅλας τάς τοπικάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας. Καί «ἀποδεικνύντα», λέγει, «ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεός». Δέν εἶπε ὅτι θά ὀνομάζῃ τόν ἑαυτόν του Θεόν, ἀλλά ὅτι θά προσπαθῇ νά ἀποδείξῃ ὅτι εἶναι Θεός. Διότι καί μεγάλα ἔργα θά κάνῃ καί σημεῖα θαυμαστά θά ἐπιδείξῃ…
Ἔπειτα θέλων νά φανερώσῃ ποιός εἶναι αὐτός, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία θά γίνῃ κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ, λέγει: «ἐν πάσῃ δυνάμει καί σημείοις καί τέρασι ψεύδους». Δηλαδή θά ἐπιδείξη παντός εἴδους θαυματουργικήν ἱκανότητα, ὅμως τίποτε δέν θά εἶναι ἀληθές, ἀλλά τά πάντα θά γίνωνται πρός ἐξαπάτησιν. Αὐτά τά προεῖπεν διά νά μήν ἀπατηθοῦν οἱ Χριστιανοί τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. «Καί τέρασι», λέγει, ψευδῆ. Δηλαδή μέ θαύματα πού θά εἶναι ἤ θά ὁδηγοῦν εἰς τό ψεῦδος. «Καί ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλημένοις».
Γιατί λοιπόν ἐπέτρεψεν ὁ Θεός – θά ρωτήσῃ κάποιος – νά γίνῃ αὐτό τό πρᾶγμα; Καί τί εἴδους θεία οἰκονομία εἶναι αὐτή; Ποιό δέ θά εἶναι τό κέρδος ἀπό τήν ἐμφάνισιν ἐκείνου τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀφοῦ θά ἔλθῃ νά μᾶς κακοποιήσῃ; Μή φοβηθῆς ἀγαπητέ, ἀλλά ἄκουσε αὐτόν πού λέγει ὅτι ἡ ἐξουσία του θά ἔχῃ ἰσχύν εἰς αὐτούς πού πρόκειται νά ἀπωλεσθοῦν, οἱ ὁποῖοι, ἀκόμη κι ἄν δέν ἐρχόταν ἐκεῖνος (ὁ Ἀντίχριστος), δέν θά ἐπείθοντο. Ἐρωτᾶς λοιπόν ποιό εἶναι τό κέρδος; Ὅτι θά ἀποστομωθοῦν αὐτοί ἀκριβῶς πού πρόκειται νά ἀπωλεσθοῦν. Πῶς; Διότι κι ἄν ἀκόμη δέν ἐρχόταν ἐκεῖνος, δέν ἐπρόκειτο νά πιστεύσουν εἰς τόν Χριστόν. Ἔρχεται λοιπόν, διά νά τούς ἐλέγξῃ. Διά νά μήν ἔχουν νά λέγουν, ὅτι ἐπειδή ὁ Χριστός ἔλεγε ὅτι εἶναι Θεός – ἄν καί πουθενά δέν τό εἶπε φανερῶς – ἀλλά ἐπειδή τό ἐκήρυξαν οἱ μετέπειτα, δι’ αὐτό δέν ἐπιστεύσαμε. Ἐπειδή ἠκούσαμε ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ἀπό τόν ὁποῖον ἐδημιουργήθησαν τά πάντα, δι’ αὐτό δέν ἐπιστεύσαμε εἰς τόν Χριστόν. Ὁ Ἀντίχριστος λοιπόν θά ἀναιρέσῃ αὐτή ἀκριβῶς τήν πρόφασίν των. Διότι ὅταν θά ἔλθῃ ἐκεῖνος καί θά τόν πιστεύουν, ἄν καί δέν ἐντέλλεται τίποτε τό ὀρθόν ἀλλά ὅλα τά παράνομα, τότε θά ἀποστομωθοῦν. Διότι, ἐάν δέν πιστεύῃς εἰς τόν Χριστόν, πολύ περισσότερον δέν θά ἔπρεπε νά πιστεύσῃς εἰς τόν Ἀντίχριστον. Διότι ἐκεῖνος μέν ἔλεγεν ὅτι εἶχε σταλῆ ἀπό τόν Πατέρα, αὐτός δέ τό ἀντίθετον. Δι’ αὐτό ἔλεγε ὁ Χριστός: «ἐγώ ἦλθον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου καί οὐκ ἐδέξασθέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε».
Ἀλλά, θά εἴπουν, εἴδαμε σημεῖα. Ἀλλά καί ἐπί τοῦ Χριστοῦ ἔχουν γίνει πολλά καί μεγάλα. Πολύ περισσότερον λοιπόν δέν θά ἔπρεπε νά πιστεύσετε εἰς αὐτόν (τόν Ἀντίχριστον). Ἄν καί περί αὐτοῦ βέβαια πολλά ἔχουν προλεχθῆ, ὅτι δηλαδή θά εἶναι ὁ ἄνομος, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὅτι ἡ παρουσία του θά εἶναι κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ, ἐνῶ περί ἐκείνου τά ἀντίθετα· ὅτι θά εἶναι ὁ Σωτήρ, ὅτι φέρει ἄπειρα ἀγαθά. «Ἀνθ’ ὧν γάρ τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τό σωθῆναι αὐτούς· καί διά τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεός ἐνέργειαν πλάνης εἰς τό πιστεῦσαι αὐτούς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μή πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ». «Ἵνα κριθῶσι». Δέν εἶπε «ἵνα κολασθῶσι», διότι καί χωρίς αὐτόν ἐπρόκειτο νά κολασθοῦν, ἀλλά «ἵνα κριθῶσι» δηλαδή νά κατακριθοῦν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ δικαστηρίου, ἐπειδή θά εἶναι ἀναπολόγητοι. Ποῖοι δέ θά εἶναι αὐτοί; Τό ἑρμήνευσεν ὁ ἴδιος προσθέτων: «οἱ μή πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ». «Ἀγάπην» δέ «ἀληθείας» ὀνομάζει τόν Χριστόν. «Ἀνθ’ ὧν γάρ», λέγει, «τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο». Διότι ἦτο καί ἀγάπη καί ἀλήθεια· δι’ αὐτά τά δύο ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἐπειδή ἀγαπᾶ τούς ἀνθρώπους καί διά νά ἀποκαλύψῃ ἀληθῆ πράγματα…
Ὁ δέ Ἀντίχριστος θά ἔλθῃ, διά νά ἀδικήσῃ τούς ἀνθρώπους καί νά τούς καταστρέψῃ. Καί τί δέν πρόκειται νά κάνῃ τότε; Θά ἀνακινήσῃ τά πάντα· τά πάντα θά συνταράξῃ καί ἐξ αἰτίας αὐτῶν πού θά διατάζῃ καί ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου πού θά προκαλῇ. Ἀπό παντοῦ θά εἶναι φοβερός· ἀπό τήν ἐξουσίαν του, ἀπό τήν ὠμότητά του, ἀπό τίς παράνομες προσταγές του. Ἀλλά μή φοβηθῇς· ἡ ἐξουσία του θά ἰσχύῃ, λέγει, εἰς αὐτούς πού πρόκειται νά ἀπωλεσθοῦν. Διότι τότε θά ἔλθῃ καί ὁ Ἠλίας διά νά προφυλάξῃ τούς πιστούς. Τό εἶπε δέ καί αὐτό ὁ Χριστός: «Ἠλίας ἔρχεται καί ἀποκαταστήσει πάντα»… Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἰωάννης ἦτο πρόδρομος τῆς πρώτης παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ὁ Ἠλίας θά εἶναι πρόδρομος τῆς δευτέρας ἐνδόξου Αὐτοῦ παρουσίας, καί δι’ αὐτό δέν ἀπέθανε ἀλλά διατηρεῖται.
(Ἑρμηνεία τῆς Β‘ πρός Θεσ/νικεῖς ἐπιστολῆς τοῦ Ἀπ. Παύλου, κεφ. β’ 3 – 12).
ΠΗΓΗ: Ἀπό τό βιβλίο «ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΘΟΎΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ». ΕΚΔΟΣΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ». Σελ. 155.
