Ἕνα ἀπό τά μεγάλα σημάδια πού θά προηγηθοῦν τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι καί ἡ Μεγάλη Ἀποστασία. Τί σημαίνει ὅμως ἀποστασία; Εἶναι ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσις πολλῶν ἀπό τήν πίστι, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ἡ μεγάλη ἀποστασία δέν θά εἶναι μιά περιωρισμένη μορφή ἁμαρτίας καί ἀσεβείας, ἀλλά ἀληθινή πλημμυρίδα, κατακλυσμός τῆς ἀνομίας. Ἡ ἀποστασία ἐκείνη, πού θά προηγηθῆ τοῦ Ἀντιχρίστου, θά εἶναι ἕνα τρομακτικό καί δυσπερίγραπτο φούντωμα τοῦ κακοῦ.
«Σημεῖον», σημάδι, πού προμηνύει τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου θά εἶναι καί ἡ μεγάλη ἀποστασία. Δέν θελήσαμε ὅμως νά βάλωμε τό θέμα τοῦτο σάν ἕνα ἀπό τά «σημεῖα», πού προαναφέραμε, διότι ἐπιθυμοῦμε νά δώσουν ἐδῶ οἱ ἀναγνῶστες πιό μεγάλη σημασία. Γι’ αὐτό, λοιπόν, τό παρουσιάζομε σέ ξεχωριστό κεφάλαιο…
Ποιός ὅμως μᾶς βεβαιώνει, ὅτι θά ἔρθη πρῶτα ἡ μεγάλη ἀποστασία καί ὕστερα ὁ Ἀντίχριστος; Τό συμπέρασμα αὐτό βγαίνει κατ’ ἀρχήν ἀπό τόν θεόπνευστο λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος τοποθετεῖ ὡς ἑξῆς τήν σειρά τῶν μεγάλων γεγονότων, πού θά σημειωθοῦν στό μέλλον: Πρῶτα, λέγει θά σημειωθῆ ἡ ἀποστασία, μετά θά ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος καί ἔπειτα θά ἔρθη ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. «Μ ή τ ι ς ὑ μ ᾶ ς ἐ ξ α π α τ ή σ ῃ κ α τ’ ο ὐ δ έ ν α τ ρ ό π ο ν» λέγει, διότι «ἐ ά ν μ ή ἔ λ θ ῃ ἡ ἀ π ο σ τ α σ ί α π ρ ῶ τ ο ν κ α ί ἀ π ο κ α λ υ φ θ ῇ ὁ ἄ ν θ ρ ω π ο ς τ ῆ ς ἁ μ α ρ τ ί α ς» (Β’ Θεσ. β’ 3) δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος, δέν πρόκειται νά ἔλθη ἡ μεγάλη κι’ ἔνδοξη παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Θά προηγηθῆ ἡ μεγάλη πτῶσις τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ προκλητική ἀποσκίρτησις ἀπό τόν Θεό, ἡ ψυχοκτόνος ἀποστασία. Τήν ἀποστασία αὐτή τήν προετοιμάζει ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του, πού δουλεύουν ἀκατάπαυστα ν’ ἀπομακρύνουν τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Καί εἴπαμε, σημειώσαμε προηγουμένως, ὅτι ὁ διάβολος μέ τά ὄργανά του, τούς προδρόμους τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀπό τόν καιρό πού ζούσανε ἀκόμη οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, εἶχαν ἀρχίσει νά δουλεύουν γιά τό σχέδιο τοῦ σατανᾶ καί τόν Ἀντίχριστο, πού θά ἔλθη στό μέλλον.
Ὁ διάβολος τσακισμένος, μετά τήν Σταυρική Θυσία καί τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, ἔχασε βέβαια τήν μεγάλη δύναμί του, μά ὄχι καί τήν ἀπύθμενη κακία του καί τό μῖσος κατά τῶν ἀνθρώπων, γιά τούς ὁποίους, μέ τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἄνοιξε ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας τους. Στράφηκε λοιπόν, ἀμέσως ὁ διάβολος ἐναντίον τῆς σωτηρίας, πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός. Μέ ποιό τρόπο; Σπρώχνοντας συνεχῶς τούς ἀνθρώπους μακρυά ἀπό τόν Χριστό, μακρυά ἀπό τήν διδασκαλία Του καί τήν Χάρι Του. Αὐτό τό βλέπει ξεκάθαρα στήν ἐποχή του ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολος Παῦλος καί γράφει: «Τ ό γ ά ρ μ υ σ τ ή ρ ι ο ν ἤ δ η ἐ ν ε ρ γ ε ῖ τ α ι τ ῆ ς ἀ ν ο μ ί α ς» (Β’ Θεσ. β’ 7).
Τώρα, λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἡ δρᾶσις στό ἔργο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται καί ἐπεκτείνεται. Βρίσκεται, δηλαδή, σέ δραστηριότητα – σέ ἐξέλιξι – τό ἀντίχριστο σχέδιο τοῦ διαβόλου. Δουλεύει ὁ σατανᾶς, γιά τήν ἀπομάκρυνσι τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Θεό, γιά νά προετοιμάζεται ἔτσι τό ἀνθρωποκτόνο σχέδιό του, «ἵ ν α ε ὐ π α ρ ά δ ε κ τ ο ς γ έ ν η τ α ι ὁ ἐ ρ χ ό μ ε ν ο ς», δηλαδή γιά νά γίνη εὐκολοπρόσδεκτος ὁ Ἀντίχριστος, ὅπως λέει ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων.
Τήν πρώτη ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου τήν πέτυχε ὁ διάβολος στόν Παράδεισο, ὅπου ὡδήγησε τούς πρωτοπλάστους στήν παρακοή, στήν ἁμαρτία, στήν ἔξωσι ἀπό τόν Παράδεισο καί τόν θάνατο.
Ἡ δεύτερη φοβερή ἀποστασία, πού πέτυχε πάλι μέ τήν πλάνη του ἤτανε ἐκείνη τοῦ πρώην περιουσίου λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ. Ἔσπρωξε τό Γένος αὐτό στήν ἀπείθεια πρός τό Θεό, στήν ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ. Ἔκανε τόν λαό αὐτό ὄργανό του καί σταυρωτή τοῦ Χριστοῦ! Τόν κράτησε μακρυά ἀπό τήν μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή στό φῶς, τήν Ἀλήθεια καί τήν Σωτηρία.
Καί, μετά τήν Σταυρική Θυσία καί τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, ἐργάζεται συνεχῶς ὁ διάβολος γιά τήν μεγάλη ἀποστασία. Πλανάει τούς Χριστιανούς καί τήν ἀνθρωπότητα παντοιοτρόπως, ὥστε νά κοιτάζουν μονάχα τά ἐγκόσμια, τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου. Δουλεύει μέ τά ὄργανά του ἔτσι, ὥστε ν’ ἀπομακραίνη τίς ψυχές ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, καί νά γίνωνται κατόπιν, μέ τήν ἀπιστία, εὔκολη λεία του.
Δέν θέλομε, μέ ὅσα τονίσαμε πιό πάνω, νά τά ρίξωμε ὅλα στό διάβολο. Ἐχθρός μας βέβαια εἶναι ὁ σατανᾶς, μά δέν εἶναι ὅλες οἱ εὐθύνες τῶν ἀνομιῶν μας δικές του!
Κάποτε ἕνας Γέροντας μοναχός εἶχε ἕνα καλογεροπαίδι. Ἦταν ἡ νηστεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Τό καλογεροπαίδι θέλησε νά φάη κρυφά ἕνα αὐγό. Ἀλλά ποῦ νά τό ψήση ὥστε νά μή τό ἀντιληφθῆ ὁ Γέροντας; Ὅταν ἔλειπε ἀπό τό κελλί ὁ Γέροντας, ἐπῆρε ὁ νεαρός τό μεγάλο κλειδί τῆς πόρτας, μέ τή μεγάλη λαβή. Στήν τρύπα τῆς λαβῆς τοποθέτησε τό αὐγό καί κρατώντας τό κλειδί ἔψηνε τό αὐγό μέ μιά λαμπάδα ἀναμμένη ἀπό κάτω.
Τή στιγμή ἐκείνη ἔφθασε ὁ Γέροντας. Ὅταν, τόν εἶδε, τοῦ φωνάζει:
– Βρέ καταραμένε, τί κάνεις αὐτοῦ;
Ὁ νεαρός δικαιολογούμενος εἶπε:
– Ὁ Σατανᾶς μέ ἔβαλε, Γέροντα, νά τό κάμω.
Φώναξε τότε ὁ Σατανᾶς καί εἶπε:
– Ὄχι ἐγώ. Ἐγώ αὐτό δέν τό ἤξευρα! Ἀπό αὐτόν ἔμαθα ὅτι ψήνεται τό αὐγό στό κλειδί!
Αὐτό τό παραστατικώτατο παράδειγμα ὥστε νά μή τά φορτώνωμε ὅλα στό Σατανᾶ.
Πρέπει ὅμως νά ὑπογραμμίσωμε ἐδῶ, ὅτι οἱ ἀντίχριστοι σκοποί τοῦ διαβόλου πραγματοποιοῦνται ἐξ αἰτίας μας. Πέφτουν οἱ ἄνθρωποι στήν ἁμαρτία ἀπό τήν κακή τους θέλησι. Ἄν ἀντιστέκονταν στόν πειρασμό, δέν θά μποροῦσε ὁ σατανᾶς νά κάνη τίποτε. Μπόρεσε νά νικήση τόν Μεγάλο Ἀντώνιο; Ὄχι! Ἔπαθε ἀπεναντίας συντριβή. Ὅλες του οἱ παγίδες ἀπέτυχαν. Καί τί δέν ἔκανε, ἀλήθεια, ὁ μιαρότατος, γιά νά τόν νικήση. Τοῦ πήγαινε, μεταμορφωμένος σέ καλόγηρο, ψωμιά ζεστά στή μεγάλη νηστεία. Τοῦ παρουσίαζε γυμνές γυναῖκες. Τόν φοβέριζε. Τοὔριχνε ἀσημένιο δίσκο στήν ἔρημο. Χρόνια ὁλόκληρα εἶχε γίνει ὁ βασανιστής του. Δέν μπόρεσε ὅμως τελικά νά κάνη τίποτε…
Σέ ὅσους ὅμως βρίσκει ὁ διάβολος κακή προαίρεσι, ἀδιαφορία πίστεως, ὀλιγοπιστία καί χλιαρότητα κερδίζει ἔδαφος. Ἐκεῖνοι, πού παγιδεύονται στόν πειρασμό, εὔκολο εἶναι νά χάσουν τή μάχη.
Στό πέρασμα τοῦ χρόνου θά δουλεύουν, χωρίς σταματημό, γιά τήν ἀποστασία, ὁ σατανᾶς καί τά ὄργανά του. Σέ κάθε ἐποχή μέ μύριους τρόπους θά καταφέρνη ὁ διάβολος ν’ ἀπομακραίνη ἀρκετούς ἀπό τήν πίστι. Θά προσπαθῆ, χωρίς ἀνάπαυλα, νά προκαλῆ σύγχυσι στήν πίστι, νά μωραίνη ψυχές παγιδεύοντάς τες στήν ἀλαζονεία. Θά βλέπωμε ἔτσι ἀνθρώπους μεγαλόσχημους καί βαρύγδουπους, πού θά βαυκαλίζωνται γιά τίς γνώσεις τους καί τήν σοφία τους, νά πολεμοῦν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, νά εἰρωνεύωνται τούς πιστούς, νά κηρύσσουν τήν ἀθεΐαν τους. Θά βλέπωμε σέ πολλούς ἀδιαφορία πίστεως ἐνῶ ἀπεναντίας θά εἶναι γεμᾶτοι ἀδημονία καί φροντίδα μονάχα γιά τά ὑλικά ἀγαθά, γιά τήν καλοπέρασι.
Ὁ σατανάς ἀγαπητέ ἀναγνῶστα θά κάνη τό πᾶν νά δεσμεύη ψυχές στήν ὕλη, στό σήμερα. Νά τίς ἀποτραβάη ἀπό κάθε μεταφυσικό συλλογισμό καί προπαντός ἀπό τήν πίστι στόν Χριστό.
Ἡ μεγάλη ἀποστασία δέν θά εἶναι ξάφνιασμα ἀπιστίας καί ἀσεβείας, μά θά εἶναι ἀποτέλεσμα ἁμαρτιῶν καί ἀπιστίας, πού θά κλιμακώνωνται συνεχῶς καί, πού στούς ἐσχάτους καιρούς θά κορυφωθοῦν. Θά ξεκινήση τό κακό, ὅπως τά μικρά κύματα στή θάλασσα, πού σιγά – σιγά γίνονται τρικυμία, κλυδωνισμός, καταιγίδα, φουρτούνα ἀπελπισίας, φρίκης καί θανάτου.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις 10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.110.
Σ.Σ.: Τό φωτογραφικό καί Εἰκόνων ὑλικό, ἔχει τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη.
