Ἀφοῦ συνεπληρώθησαν τρία ἔτη ἀπό τῆς ἐλεύσεως ἡμῶν εἰς τήν Πάτμον καί πολύ πλῆθος λαοῦ ἐπίστευσε καί ἐβαπτίσθη ὑπό τοῦ Ἰωάννου, παραλαβών με οὗτος μίαν τῶν ἡμερῶν ἐξήλθομεν εἰς τήν ἀγοράν εἰς μέρος ἔνθα ἦτο ἱερόν τοῦ Ἀπόλλωνος· καί συνήχθη ἐκεῖ λαός πολύς, καί ἄλλοι μέν ἐπίστευον εἰς τά λεγόμενα ὑπό τοῦ Ἰωάννου, ἄλλοι δέ ἠπίστουν· οἱ δέ ἱερεῖς τοῦ Ἀπόλλωνος ἤρχισαν λέγοντες πρός αὐτούς· «Ὦ ἀνόητοι ἄνθρωποι, τί δίδετε προσοχήν εἰς τά λεγόμενα ὑπό τοῦ ἀπατεῶνος τούτου; δέν γνωρίζετε ὅτι διά τάς μαγείας του ἐστάλη ἐνταῦθα εἰς ἐξορίαν; Τί πλανᾶσθε λοιπόν ἀκούοντες τοιούτου ἐλεεινοῦ καί ἐξορίστου ἀνδρός, ὁ ὁποῖος ὑβρίζει τούς ἀθανάτους θεούς;» Ἀκούσας ταῦτα ὁ Ἰωάννης, εἶπε πρός τούς ἱερεῖς τούτους· «Ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ»· καί ἐν τῷ ἅμα κατέπεσεν ὁ ναός τοῦ Ἀπόλλωνος χωρίς ἐκ τῆς πτώσεως νά βλαβῇ κανείς ἐκ τοῦ πλήθους. Τότε συλλαβόντες τόν Ἰωάννην οἱ ἱερεῖς, καί δώσαντες εἰς αὐτόν πολλάς πληγάς, ἔφερον αὐτόν πρός τόν ἡγεμόνα λέγοντες πρός αὐτόν, ὅτι «Ἰωάννης ὁ ἐξόριστος διά μαγικῆς κακοτεχνίας κατέστρεψε τοῦ μεγάλου θεοῦ Ἀπόλλωνος τόν ναόν». Καί τοῦτο ἀκούσας ὁ ἡγεμών ἐταράχθη μεγάλως καί ἐλυπήθη πολύ· διά τοῦτο διέταξεν ίνα βάλωσιν ἡμᾶς εἰς τήν βαθυτέραν φυλακήν δεδεμένους μέ σίδηρα.
Ταῦτα πάντα μαθών ὁ Μύρων μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἀπολλωνίδου, μετέβησαν πρός τόν ἡγεμόνα Ακύλαν, πρός τόν ὁποῖον εἶπεν ὁ Ἀπολλωνίδης· «Ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ φιλανθρωπία καί ἡ ἐλεημοσύνη σου πρός πάντας τούς ἔχοντας ἀνάγκην εἶναι πολύ μεγάλαι καί παρά πάντων ὀμολογοῦνται· ὅθεν παρακαλῶ καί ἐγώ τήν ἐξοχότητα σου διά τόν ξένον Ἰωάννην, ὅπως παραδώσῃς τοῦτον εἰς ἡμᾶς, καί ὅστις ἔχει νά εἴπῃ τίποτε ἐναντίον αὐτοῦ ἐνώπιόν σου, δυνάμεθα νά τόν παρουσιάσωμεν οἱανδήποτε ὥραν ζητήσῃς αὐτόν». Ἀπεκρίθη πρός αὐτούς ὁ ἡγεμών εἰπών· «Ἔχω ἀκούσει παρά πολλῶν περί τοῦ ἀνθρώπου τούτου, ὅτι εἶναι μάγος· ἐάν λοιπόν διά μαγείας φύγῃ ἀπό σᾶς οὗτος, τί θά κάμητε τότε;» Ἀπήντησαν οὗτοι πρός τόν ἡγεμόνα· «Ἄς εἶναι εἰς τήν διάθεσίν σου ἀντί τοῦ Ἰωάννου αἱ κεφαλαί ἡμῶν καί ὅλος ὁ οἶκος μετά τῶν ὑπαρχόντων ἡμῶν». Κατόπιν τούτων ἔδωσε τήν ἄδειαν ὁ ἡγεμών εὐλαβηθείς τούς ἄνδρας, διότι ἦσαν ἐκ πάντων τῶν κατοίκων τῆς πόλεως τιμιώτεροι καί ὀνομαστότεροι.
Εἰσελθόντες εἰς τήν φυλακήν ὁ Μύρων μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἀπολλωνίδου ἔλυσαν ἡμᾶς ἐκ τῶν σιδήρων, καί ἐκβαλόντες ἐκ τῆς φυλακῆς ἔφερον εἰς τόν οἶκον αὐτῶν· εἶπε δέ ὁ Μύρων πρός τόν Ἰωάννην· «Κάθισον λοιπόν εἰς τόν οἶκον τοῦ δούλου σου, καί μή ἐξέρχησαι πλέον εἰς τήν ἀγοράν· διότι πονηροί καί βάρβαροι εἶναι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως ταύτης καί ὑπάρχει φόβος μήπως σέ θανατώσωσιν». Ἀπεκρίθη ὁ Ἰωάννης· «Μύρων ἀδελφέ, δέν μέ ἀπέστειλεν ὁ Χριστός διά νά ἡσυχάζω μέσα εἰς τάς οἰκίας, ἀλλά μέ ἀπέστειλεν εἰς τούς βαρβάρους καί πονηρούς ἀνθρώπους, εἰπών· «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων». Καί πάλιν «Ὅτι διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Ἐγώ λοιπόν εἶμαι ἕτοιμος διά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά ἀτιμάζωμαι καί νά ὑποφέρω, νά δέρωμαι καί νά ὑπομένω, νά διώκωμαι καί νά εὐχαριστῶ, καί μέ ἕνα λόγον, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ νά ἀποθνῄσκω».
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Θ’ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ (ΣΕΛ. 588 – 590) ΑΘΗΝΑΙ 1963.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
