Εἰς τήν πόλιν ἐκείνην ἦτο ἕτερός της πλούσιος ὀνόματι Βασίλειος, ἔχων γυναῖκα, ἡ ὁποία ὠνομάζετο Χάρις, καί ἡ ὁποία ἦτο στεῖρα. Οὗτος λοιπόν ὁ Βασίλειος, ἐλθών πρός Ρόδωνα τόν ἀνεψιόν τοῦ Μύρωνος, ἄνδρα εὐγενή καί κατά πάντα λαμπρόν, πλήν Ἕλληνα κατά τήν θρησκείαν ὑπάρχοντα, εἶπε πρός αὐτόν· «Τί συμβαίνει εἰς τόν οἶκον τοῦ Μύρωνος τοῦ συγγενοῦς σου, καί διατί οὗτος περιωρίσθη εἰς τήν οἰκίαν του μετά τῶν ἰδικῶν του καί τοῦ ξένου ἐκείνου, καί οὔτε συναναστρέφεται μέ ἡμᾶς πλέον, οὔτε δέχεται ἡμᾶς εἰς συνομιλίαν; ποία εἶναι ἡ διδαχή τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου; εἰπέ μοι, σέ παρακαλῶ». Εἶπε πρός αὐτόν ὁ Ρόδων· «Πολλοί θαυμάζουσι τόν ἄνδρα τοῦτον καί λέγουσιν ὅτι εἰς ὅσα λέγει δέν ἀποτυγχάνει ποτέ». Λέγει ὁ Βασίλειος πρός τόν Ρόδωνα· «Ἄραγε δύναται διά τῶν λόγων του, ἵνα ποιήσῃ τήν γυναῖκα μου νά τεκνοποιήσῃ;». Ἀπεκρίθη ὁ Ρόδων· «Λέγουσι περί αὐτοῦ, ὅτι καί τοῦτο δύναται νά ποιήσῃ».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Βασίλειος, ἐλθών εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος, εἶπεν ὅτι ἐπιθυμεῖ νά συνομιλήσῃ μετά τοῦ Ἰωάννου· ἀκούσας δέ παρά τοῦ Μύρωνος τοῦτο ὁ Ἰωάννης ἐδέχθη εὐχαρίστως τόν Βασίλειον, ὁ ὁποῖος εἰσελθών προσεκύνησεν αὐτόν· εἶπε δέ πρός τόν Βασίλειον ὁ Ἰωάννης· «Εἴθε νά πληρώσῃ ὁ Κύριος πάντα τά ζητήματά σου, καί μακάριος ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δέν ἐπείρασε τόν Θεόν ἐν τῇ καρδία αὐτοῦ. Ὅμως Βασίλειε, εἰς τούς Ἰσραηλίτας, οἵτινες ἐπείραζον τόν Θεόν, ὁ ἀπείραστος ἀπό τόν πειρασμόν αὐτῶν, ὡς ἀγαθός ὅπου εἶναι, ἔδιδε τήν εὐλογίαν αὐτοῦ, ἄλλοτε μέν σχίζων τήν πέτραν καί ἐξάγων ἐκεῖθεν ποταμόν ὕδατος διά νά πίωσιν οἱ ἀπειθεῖς, ἄλλοτε δέ ἄρτον ἀποστέλλων πρός αὐτούς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διά νά φάγωσιν ἀκοπιάστως οἱ ἀχάριστοι· καί ἄλλοτε τά κρέατα ἐπλήθυνεν εἰς αὐτούς, τόσον ὥστε ἐξήρχοντο ἀπό τήν ρῖνα αὐτῶν· ἀλλά δέν ἐπίστευσαν εἰς τόν τά τοιαῦτα θαυματουργήσαντα Θεόν οἱ ἀγνώμονες καί σκληροί. Καί σύ λοιπόν, Βασίλειε, μή πειράζῃς τόν Θεόν, διά νά μή πάθῃς κακόν· πίστευε δέ εἰς αὐτόν, καί πάντα τά αἰτήματά σου αὐτός θέλει πληρώσει».
Ἰδών ὁ Βασίλειος ὅτι πάντα ὅσα εἶχεν εἰς τήν καρδίαν του ἐγνώρισε καί τοῦ εἶπεν ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, εἶπε πρός αὐτόν· «Καί ἐπίστευσα καί πιστεύω, διδάσκαλε· ὅμως παρακαλῶ σε, ὅπως δεηθῇς τοῦ Θεοῦ σου καί τεκνοποιήσῃ ἡ γυνή μου». Λέγει πρός αὐτόν ὁ Ἰωάννης· «Ἐάν πιστεύσῃς, θά ἴδῃς τοῦ Θεοῦ μου τήν δύναμιν»· καί πολλά κατηχηθείς ὁ Βασίλειος παρά τοῦ Ἰωάννου, ἐξῆλθε τοῦ οἴκου τοῦ Μύρωνος πορευθείς εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ· τήν δέ ἑπομένην ἡμέραν ἐπανέρχεται μετά τῆς γυναικός του εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος, καί εἰσελθόντες προσεκύνησαν αὐτόν· εἶπε δέ ὁ Ἀπόστολος πρός τήν γυναῖκα τοῦ Βασιλείου· «Χαίροις, Χάρις· ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά φωτίσῃ τήν καρδίαν σοῦ καί τοῦ ἀνδρός σου, καί νά δώσῃ εἰς σέ καρπόν κοιλίας ἀγαθόν». Καί ἀφοῦ ἐδίδαξεν αὐτούς ἱκανῶς, ἦλθεν ἐπ’ αὐτούς ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί παρεκάλεσαν αὐτόν ἵνα τούς βαπτίσῃ.
Ἀφοῦ λοιπόν ἐβαπτίσθησαν, παρεκάλουν τόν Ἰωάννην ὅπως μεταβῇ καί εὐλογήσῃ τόν οἶκον αὐτῶν· ὅθεν ἀπελθών προσευξάμενος, ηὐλόγησεν αὐτούς καί τόν οἶκον αὐτῶν, καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκον τοῦ Μύρωνος. Συνέλαβε δέ ἐν γαστρί ἡ γυνή τοῦ Βασιλείου, καί διά τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ ἔτεκεν υἱόν, τόν ὁποῖον ὠνόμασαν Ἰωάννην. Ὁ δέ Βασίλειος, λαβών χρυσίον ἀρκετόν, ἔφερεν αὐτό εἰς τόν Ἀπόστολον πρός διάδοσιν εἰς τούς πτωχούς· εἶπε δέ πρός αὐτόν ὁ Ἰωάννης· «Ὕπαγε, τέκνον μου, καί διαμοίρασον τά ἰδικά σου ὑπάρχοντα μέ τάς ἰδικάς σου χεῖρας, καί θά ἔχῃς θησαυρόν εἰς τόν οὐρανόν». Μετά ταῦτα, ἀφοῦ παρῆλθον δύο ἔτη, ἔληξεν ἡ προθεσμία τῆς ἡγεμονίας Λαυρεντίου τοῦ ἀνδρός τῆς Χρυσίππης, ὅστις ἀντικατεστάθη ὑπ’ ἄλλου· καί εἰσελθών οὗτος εἰς τόν οἶκον Μύρωνος τοῦ πενθερού αὐτοῦ, ἠσπάσατο τόν Ἰωάννην καί εἶπε πρός αὐτόν· «Διδάσκαλε, ἡ σύγχυσις τῶν βιοτικῶν πραγμάτων ἐσκότισε τόν νοῦν μου καί μέ ὑστέρησε μέχρι σήμερον τῆς ἐκ τῆς διδασκαλίας σου ὠφελείας· ὅμως τώρα παρακαλῶ τήν ἁγίαν σου ψυχήν, ὅπως διά τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Θεοῦ σου καθαρίσῃς καί τήν ἰδικήν μου συνείδησιν ἐκ τῶν προτέρων μου ἁμαρτημάτων». Κατηχήσας λοιπόν τοῦτον ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ἐβάπτισεν αὐτόν, καί ἀπέλυσεν εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ μετ’ εἰρήνης ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Θ’ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ (ΣΕΛ. 586 – 587) ΑΘΗΝΑΙ 1963.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
