Δύνας, Ἀνατόλιε, τοῦ βίου τέλει
Τῷ μή δύοντι προσπελάζεις ἡλίῳ.
ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί ἐν Ἁγίοις πατήρ ἡμῶν ἦτο πρότερον πρεσβύτερος καί ἀποκρισιάριος τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ἐκκλησίας. Μετά ταῦτα ἐχειροτονήθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά τούς τελευταίους χρόνους τῆς βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ, τοῦ υἱοῦ Ἀρκαδίου, ἐν ἔτει υμζ’ (447) προβληθείς, ὡς Πατριάρχης, ὑπό τοῦ μονοφυσίτου Διοσκόρου. Προέβαλε δέ αὐτόν Πατριάρχην ὁ μονοφυσίτης Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος, διότι ἤλπιζεν, ὁ μάταιος, ὅτι θέλει ἔχει αὐτόν σύμφωνον καί ὁμόφρονα τῆς κακοδοξίας του.
Ὅμως ὄχι μόνον ἀπέτυχε τῆς ἐλπίδος του, ἀλλά καί τά ἐναντία συνέβησαν, διότι ὁ μακάριος οὗτος Ἀνατόλιος καθῂρεσε τόν κακόδοξον Διόσκορον, τό δέ ὄνομα τοῦ ἀοιδίμου ἁγιωτάτου Φλαβιανοῦ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τόν ὁποῖον ὁ Διόσκορος καθῂρεσε παραλόγως καί ἐθανάτωσεν εἰς τήν ἐν Ἐφέσῳ ληστρικήν Σύνοδον, συνηρίθμησεν οὗτος εἰς τά δίπτυχα μετά τῶν ἄλλων ἀοιδίμων Πατριαρχῶν, ἐπειδή, ὡς εἴπομεν, ὁ Ἅγιος Φλαβιανός καθῃρέθη παραλόγως ἀπό τόν Διόσκορον εἰς τήν ρηθεῖσαν ἐν Ἐφέσῳ λῃστρικήν Σύνοδον. Οὗτος ἐνήργησεν ἴνα καί τό τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου Φλαβιανοῦ ἀνακομισθῇ καί ἀποθησαυρισθῇ εἰς τόν Ναόν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὄχι δέ μόνον τοῦτο ἔπραξεν, ἀλλά καί δι’ ἐγκυκλίων ἐπιστολῶν ἐξέθεσε τά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, καί ἀπέστειλε ταύτας πρός τούς εἰς πᾶσαν πόλιν Ἐπισκόπους, παρακινῶν αὐτούς νά ἀναθεματίσωσι τούς πρώτους καί ἀρχηγούς τῆς αἱρέσεως, ἤτοι τόν Νεστόριον, τόν Εὐτυχῆ καί τόν Διόσκορον καί ὅλους ἐκείνους ὅσοι ἐδογμάτιζον ὅτι ἔπαθε σύγχυσιν ἢ τροπήν ἡ θεία φύσις ἐπί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Ὁ Ἀνατόλιος λοιπόν οὗτος, διάδοχος γενόμενος τοῦ ρηθέντος Ἁγίου Φλαβιανοῦ καί ποιμάνας τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἔτη ὀκτώ, ἀπῆλθε πρός Κύριον, διάδοχον ἀφήσας τόν ἁγιώτατον Πατριάρχην Γεννάδιον.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Ζ’ (ΣΕΛ. 38 – 40) ΕΚΔΟΣΙΣ Γ’ 1970
