†Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεου Ζερβάκου
Δίκαιον εἶναι νά ὀμολογήσωμεν ἐν συντετριμμένῃ καρδίᾳ καί ἐν ἀληθείᾳ ὅτι ἅπαντα τά συντελεσθέντα καλά εἶναι τῆς χάριτος καί βοηθείας τοῦ Θεοῦ, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἄνευ τοῦ Θεοῦ οὐδέν δυνάμεθα ποιῆσαι. Ὅτι καί ἄν ἔχωμεν, καί τήν ὕπαρξιν καί τήν ζωήν καί τήν ὑγείαν καί τήν δύναμιν καί τήν σοφίαν καί τόν πλοῦτον ὅλα εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἡμεῖς εἴμεθα μηδέν ἐκ τοῦ μηδενός πλασθέντες· πᾶν ὅτι καλόν ποιήσομεν εἶναι ἐκ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅστις περισσότερον πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐκοπίασε διά τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, δέν ἐτόλμησε νά εἴπῃ ἐγώ ἐκοπίασα, ἀλλ’ εἶπεν ταπεινοφρονῶν· οὐχί ἐγώ ἀλλ’ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ ἐνοικοῦσα ἐν ἐμοί… Ὑμεῖς ἐκοπιάσατε, ἀλλ’ ἐάν δέν συνείργει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ μεσιτεία τοῦ Ἁγίου τίποτε δέν θά ἐγίνετο… Ἂς ταπεινοφρονῶμεν καί ἄς ζητῶμεν ἀπό τόν Κύριον νά μᾶς δώσῃ ταπείνωσιν καί πίστιν θερμήν καί ἀληθινήν.
(1884 – 1980)
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ «ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ» σελ. 77. ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ, 1980. (Ἐγκόλπιον τσέπης).
