ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ (Μακρυά ἀπό τόν Οἰκουμενισμό)

†Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου

3^ον Μακρυά ἀπό τόν Οἰκουμενισμό

          Πρέπει ἐπίσης ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά μείνωμε μακρυά ἀπό τόν Οἰκουμενισμό. Πράγματι εἶναι ἀκατανόητο νά παίρνωμε μέρος σέ Συνέδρια, ὅπου καταβλασφημεῖται ἡ Ἁγία Τριάδα. Εἶναι τρομερό ἁμάρτημα νά πηγαίνωμε ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι στά Οἰκουμενικά Συμβούλια, ὅπου προσπαθοῦν νά θραύσουν τήν Ὀρθοδοξία.

          Τί γυρεύουμε ἡμεῖς μέσα σ’ αὐτό τό ἀνεμόδαρτο πέλαγος τῆς ἀναρχίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Τί θέλομε κοντά στούς δολίους ἐκείνους κι’ ἐπιδόξους ἀνατροπεῖς τῆς Ὀρθοδοξίας;

          Δέν βλέπομε τό σκοτάδι, πού κρύβεται πίσω ἀπό τήν ψεύτικη λάμψι; Δέν βλέπομε τήν ἀπελπισία καί τό χάος, πού ἀνοίγεται πίσω ἀπό τά χαμόγελα τῆς ὑποκρισίας; Δέν διακρίνομε τό δολοφονικό τους μαχαίρι;

          Ἄς προσέξωμε, ἀγαπητέ! Τό θέμα δέν εἶναι παρονυχίς. Τό θέμα εἶναι μέγα. Μᾶς σερβίρουν μεγάλες ὑποσχέσεις. Μᾶς μιλᾶνε γιά Οἰκουμενισμό, γιά παγκόσμια συναδέλφωσι, γιά «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». (Βάζουν βλέπετε μέσα καί λίγο «Χριστιανισμό», γιά νά τό κάνουν ἀληθοφανές καί γοητευτικό τό ψέμα τους). Κρύβουν τό δολοφονικό μαχαίρι μέσα στά βελοῦδα. Μήν τούς πιστεύετε. Δέν βρίσκεται ἡ Ἀλήθεια, ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία, μέσα στό κατασκεύασμα αὐτό τό ἀνθρώπινο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Θεός δέν κατοικεῖ ἐκεῖ, πού προετοιμάζεται ὁ θρόνος τοῦ Ἀντιχρίστου.

          Ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πού ἵδρυσεν ὁ Χριστός. Εἶναι κατασκεύασμα ἀνθρώπων, εἰδωλολατρικό… Τό νά πηγαίνωμε ἐκεῖ ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, εἶναι φοβερή βλασφημία στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Διότι ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία» ὑπάρχει ἀδιάσπαστη. Ἐκεῖνοι, πού ἔφυγαν ἀπό κοντά Της, δέν διασπάσανε τήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ἀπομακρυνθήκανε καί δέν ἐφύγανε σἂν Ἐκκλησία, ἀλλά σάν αἱρετικοί. Ἑπομένως αὐτοί δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησίαν, ἀλλά αἵρεσιν.

          Ἀπεσπάσθησαν ἀπό τόν κορμό, τόν ζωηφόρο κορμό τῆς Ἐκκλησίας, σἂν θανατηφόρο καρκίνωμα, σἂν σάπιο μέλος.

          Τό νά δέχεται ἑπομένως σήμερα ἕνας Ὀρθόδοξος (λαϊκός, μοναχός, ἐπίσκοπος, Πατριάρχης) νά μετέχη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ’ ἕνα Οἰκουμενικό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, εἶναι σἂν νά δέχεται τήν ὕπαρξη πολλῶν Ἐκκλησιῶν. Εἶναι σἂν νά ἀναγνωρίζη ἡ Ἐκκλησία τίς αἱρέσεις!

          Αὐτό θά μποροῦσε νά χαρακτηρισθῆ μέ μία λέξι….   π ρ ο δ ο σ ί α!   Εἶναι φοβερό καί νά τό σκεφθῆς. Εἶναι ἐξωφρενικό!

          Σ’ αὐτό τό σαθρό στέγαστρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού στεγάζει ὅλες τίς αἱρέσεις καί τά ψεύδη, σ’ αὐτό τό τέρας, μέ τήν δαιμονική διάρθρωσι καί τήν μασωνική ἐπιδίωξι, πού προσπαθεῖ ν’ ἀνατινάξη τά θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας, ξεγελάστηκαν καί προσέρχονται, δυστυχῶς, καί ἀντιπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι συζητοῦν καί συναποφασίζουν καί…. «ἐν ὀνόματι τῆς Ὀρθοδοξίας»!

          Καί οἱ μέν Ἑτερόδοξοι, οἱ πλανημένοι, οἱ αἱρετικοί δικαιολογοῦνται, διότι, ἴσως, εἰς τόν Οἰκουμενισμό νά περιμένουν τήν ἐλπίδα τῆς λυτρώσεως. Ἡ ἰδέα αὐτή τούς συνεπαίρνει καί τούς ἐνθουσιάζει, ἀσχέτως ἄν μπαίνουν σέ νέα πλάνη, πιό σατανική καί πιό μεγάλη.

          Ἐμεῖς ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι τί γυρεύομε ἐκεῖ; Τί ζητᾶμε σ’ αὐτές τίς ἀγορές τῶν ἰδεῶν; Τί νά πάρωμε;

          Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι ὁλοφώτεινη, ξάστερη ζωντανή. Ἔχομεν ἡμεῖς ὅλην τήν Ἀλήθειαν. Εἴμαστε γεμᾶτοι ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπό χαρά, πίστι, ἀγάπη, ἐλπίδα καί μεταφυσική βεβαιότητα.

          Ἑπομένως τί γυρεύομεν ἐμεῖς ἐκεῖ, πού προσέρχονται αἱρετικές ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες ἀρνοῦνται τά Μυστήρια, τήν Ἱερωσύνη, τήν Ἐκκλησιαστική Παράδοσι, καί οἱ ὁποῖες αἱρετικές ὁμολογίες δέν τιμοῦν τήν Θεοτόκον καί τούς Ἁγίους; Πηγαίνομε, λοιπόν, γιά νά χάσωμε ἐκεῖ καί ἐμεῖς τό φῶς καί νά πέσωμε στό σκοτάδι καί νά γίνωμε σἂν αὐτούς; Μά ἐπιτέλους δέν καταλαβαίνομε, πῶς αὐτό ἀκριβῶς θέλει ὁ Οἰκουμενισμός; Νά μᾶς κάνει δηλαδή κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσίν του;

          Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἡ «Ἐκκλησία» πού δημιούργησαν οἱ ἄνθρωποι. Εἶναι ἡ «Ἐκκλησία» τῶν εἰδώλων. Ἡ Ὀρθοδοξία ὅμως εἶναι Μοναχή Της Οἰκουμενική. Δέν τῆς χρειάζεται ἄλλος Οἰκουμενισμός.

          Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δέν ἔχομεν καμμιά θέσι σ’ αὐτό τό κομφούζιο τῶν αἱρέσεων καί τῶν εἰδώλων. Πρέπει νά μείνωμε μακρυά ἀπό τόν Οἰκουμενισμό, μακρυά ἀπό τό Π. Σ. Ἐκκλησιῶν.

          Πρέπει νά μείνωμε μέσα στό θεῖο σκάφος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Γιά μᾶς ὑπάρχει ὁ Θεός, ὑπάρχει ἡ Μία, Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὑπάρχει ἡ Ὀρθοδοξία. Ὑπάρχει ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, τό ὁποῖον καλεῖται πρός τόν Θεόν διά τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας.

          Ὅλα τ’ ἄλλα τά ἀνθρώπινα κατασκευάσματα, ὅλες οἱ ἄλλες ὁμολογίες καί οἱ θρησκεῖες, ὅλα τ’ ἄλλα τά Οἰκουμενικά, ἑνωτικά σχέδια δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά παγίδες θανάτου, πού ἔβαλαν οἱ σκοτεινές Δυνάμεις, διά τῶν ὀργάνων των, μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

          Γι’ αὐτό κανένα διάλογο μέ τούς Οἰκουμενιστάς, καμμιά ἐπικοινωνία.   «Ο ὔ τ ε   χ α ί ρ ε ι ν»   οὔτε καλημέρα μέ αὐτούς, τούς αἱρετικούς, ὅπως μᾶς τονίζει ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Εἶναι αἱρετικοί. Ἡ δέ Ἐκκλησία μᾶς ἀπαγορεύει καί τήν συμπροσευχήν. Ἔτσι θά εἴμεθα σίγουροι καί ἀσφαλεῖς.

          Μακρυά, λοιπόν, ἀπό τόν Οἰκουμενισμό. Κι’ ὅπως πάλιν ἐλέχθη, πρέπει νά φύγη τό συντομώτερον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπό ἐκεῖ. Τοὐλάχιστον ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν διεβρώθη τόσον πολύ ἀπό τό μικρόβιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

          Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ». σελ. 251. Ἔκδοσις 2^α’, (1972).

          Οἱ εἰκόνες τοῦ κειμένου, ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.