Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ»
ΜΕΛΕΤΗ Γ’ (Β’)
Συλλογίσου τήν κατάχρησιν ὅπου ἔκαμες ἕως τώρα εἰς αὐτά τά μέσα καί ὄργανα ὅπου σοῦ ἔδωκεν ὁ Θεός, διά νά ἐπιτύχῃς τήν σωτηρίαν σου, καί πῶς ἐμεταχειρίσθης ἕως τοῦ νῦν τά ἐσωτερικά χαρίσματα τοῦ Πνεύματός του, τίς ἠξεύρει μήπως καί ἐσύ ἔλαβες ἀπό αὐτά ἀφορμήν διά νά ἁμαρτήσῃς περισσότερον; τίς ἠξεύρει, μήπως ἀπό τό φῶς ἐκεῖνο, μέ τό ὁποῖον σοῦ ἐφανέρωσεν ἡ πίστις τήν ἀγαθότητα καί τήν ὑπομονήν ὅπου ἔχει ὁ Θεός εἰς τό νά ὑποφέρῃ τούς ἁμαρτωλούς, ἐσύ ἔβγαλες σκότος καί ἁμαρτίας; τίς ἠξεύρει μήπως ἡ ἐλπίς καί εὐκολία τῆς συγχωρήσεως καί ἰατρείας ὅπου λαμβάνεις διά μέσου τῆς ἐξομολογήσεως σέ παρακίνησαν νά πολυπλασιάσῃς εἰς τόν Θεόν τάς ὕβρεις καί κακίας; τοῦτο ὅμως εἶναι βέβαιον, ὅτι ματαίως ἔλαβες τόσας ἐσωτερικάς καί ἐξωτερικάς βοηθείας τῆς θείας χάριτος, τάς ὁποίας ἄν ἤθελαν τάς λάβουν πολλοί ἄπιστοι, πολλοί αἱρετικοί, καί πολλοί ἄλλοι ἁμαρτωλοί, βέβαια ἤθελαν τάς μεταχειρισθοῦν καλῶς μέ ἄκραν ἐπιμέλειαν καί μέ αὐτάς νά σωθοῦν, καθώς λέγει ὁ Κύριος «εἰ ἐν Τύρω καί Σιδῶνι ἐγένοντο αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἄν ἐν σάκκῳ καί σποδῷ μετενόησαν». (Ματθ. ια’ 21).
Ἔπειτα συλλογίσου, πῶς τόσον τά ἐξωτερικά καλά τῆς τύχης, ὅσον καί τά καλά τῆς φύσεως, τά ἐκακομεταχειρίσθης ὅλα πολύ περισσότερον, παρά ὅπου ἐκακομεταχειρίσθης τά ἐσωτερικά καί πνευματικά χαρίσματα· ἐπειδή τά κτίσματα ὅπου ἔπρεπε νά ᾖναι εἰς ἐσέ, ὡσάν μία σκάλα διά νά ἀναβαίνῃς εἰς τόν Κτίστην, ἐσύ τά ἔκαμες ἕνα μεσότοιχον διαχωρισμοῦ καί μέ αὐτά ἐχωρίσθης ἀπό τόν Θεόν σου· μάλιστα τά ἐμεταχειρίσθης ὡσάν τόσα ἅρματα διά νά τόν πολεμῇς καί μέ αὐτά ἠθέλησες νά θεραπεύῃς μόνος σου τάς αἰσθήσεις, ἄν καί ἡ θεραπεία αὐτῶν ἀποβλέπῃ εἰς αἰσχύνην τοῦ ἄκρου σου εὐεργέτου Θεοῦ. Ἄχ, ἀδελφέ, αὐτή εἶναι ἡ δούλευσις ὅπου κάμνεις εἰς τόν Θεόν; Ἀλλά μέ τοῦτο φαίνεσαι πῶς τοῦ λέγεις· ἐγώ δέν θέλω νά σέ δουλεύσω ὁλότελα· «συνέτριψας τόν ζυγόν σου καί διέσπασας τούς δεσμούς σου, καί εἶπας δουλεύσω σοι». (Ἱερ. β’, 20) μάλιστα δέ μέ τοῦτο ὅπου κάμνεις φανερώνεις πῶς θέλεις νά δουλεύῃ ὁ Θεός ἐσένα, καί δουλεύωντας ἐσένα νά δουλεύῃ ἐν ταυτῷ καί ἐναντίον του, δίδοντάς σου δυνάμεις καί βοηθείας διά νά μεταχειρίζεσαι ἐσύ εἰς τά κακά σου θελήματα, ὡς λέγει ὁ ἴδιος διά τοῦ προφήτου Ἡσαΐου «ἐν ταῖς ἁμαρτίαις σου δουλεῦσαί με ἐποίησας» (μγ’ 24)(α). Μά ἕως πότε, ἀγαπητέ, ἔχει νά διαμένῃ αὕτη ἡ μάχη μεταξύ σοῦ καί τοῦ Θεοῦ, ἕως πότε; ὁ Θεός νά σοῦ δίδῃ μέσα καί ὄργανα διά τήν σωτηρίαν σου καί σύ νά μεταχειρίζεσαι ἐναντίον τῆς τιμῆς του καί ἐναντίον τῆς ἰδίας σωτηρίας σου; Ὁ Θεός νά σοῦ κάμνῃ τόσον καλόν, καί σύ νά τοῦ στρέφῃς τόσον κακόν;
Ὤ, ταλαίπωρος ἐσύ! ὅταν εἰς ὀλίγον καιρόν θέλῃς νά δώσῃς ἀπολογίαν διά ταῦτα καί ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν θέλει συγκρίνει ἐκεῖνο ὅπου αὐτός ἔκαμεν εἰς ἐσένα, μέ ἐκεῖνο ὅπου ἐσύ ἔκαμες εἰς αὐτόν. Τώρα ἀδελφέ διόρθωσαι ταύτας τάς ἀταξίας σου καί ζήτησαι συγχώρησιν δι’ αὐτάς ἀπό τόν λυτρωτήν σου, πρό τοῦ νά ἔλθῃ αὐτός νά γίνῃ κριτής σου. Ἐντράπου εἰς τήν ἄκραν ἀχαριστίαν ὅπου ἔδειξες εἰς αὐτόν, καί μέ δάκρυα κατανυκτικά ἕλκυσέ τον εἰς τήν ἀγάπην σου· θαύμασαι εἰς τήν ἀσωτίαν σου, μέ τήν ὁποίαν ἐσκόρπισες τόσους θησαυρούς ὅπου μέ πλουσιοπάροχον χεῖρα σοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεός, διά νά σέ πλουτίσῃ αἰωνίως. Μίσησε τήν δυστυχισμένην ζωήν ὅπου τόσον τυφλός ἐπέρασες ἕως τώρα, ὡσάν νά μήν ἦτο Θεός νά τόν δουλεύῃς, καί νά τόν κερδίσῃς, ἀλλά νά ἤσουν ἐσύ μόνος ὁ δεσπότης τοῦ κόσμου. Κάμε ἀπόφασιν νά μή γυρεύσῃς ἄλλο εἰς τό ἐρχόμενον, πάρεξ πῶς νά ἀρέσῃς εἰς τόν Θεόν, καί νά βάλῃς εἰς ἀσφάλειαν τήν σωτηρίαν σου· καί τέλος πάντων ζήτησαι ἀπό αὐτόν χάριν διά νά δυνηθῇς νά κατορθώσῃς αὐτό τό μεγάλο ἔργον, καί νά πάθῃς ὅ,τι πάθῃς μόνον νά ἐπιτύχῃς τό τέλος σου, ὅπερ ἐστίν ὁ Θεός, μέ ἐκείνην τήν προθυμίαν καί ἐπιμέλειαν ὅπου πρέπει, καθώς ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος ἔγραφε πρός Ρωμαίους «πῦρ καί σταυρός, θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοί ὀστέων, συγκοπαί μελῶν, ἀλεσμοί ὅλου τοῦ σώματος καί κόλασις τοῦ διαβόλου ἐπ’ ἐμέ ἐρχέσθω μόνον, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω».
(α) Τό ρητόν τοῦτο εὔρηται παρ’ Ἡσαΐα «ἐν ταῖς ἁμαρτίαις σου προέστης μου, καί ἐν ταῖς ἀδικίαις σου»· ὁ δέ Ἱερώνυμος ἀντί τοῦ προέστης μου, προέστην σου ἐξέδωκε λατινιστί· ὅπερ ἐστί σύμφωνον τῇ ἀνωτέρω μεταφράσει.
ΠΗΓΗ: ἡ βίβλος τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ» . (Σελ. 25), ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1971.
Ἡ Εἰκόνες τοῦ κειμένου τέθηκαν ἀπό τό συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
