Εἰς τήν Ἀσσυρίαν ἦτο τις βασιλεύς ὀνόματι Σενναχηρίμ, εἰς δέ τά Ἱεροσόλυμα ἦτο βασιλεύς ὀνόματι Ἐζεκίας. Ὁ Σενναχηρίμ, ἠθέλησε νά αἰχμαλωτίσῃ τά Ἱεροσόλυμα. Ὅθεν συναθροίσας ὅλον του τόν στρατόν, ἀπέστειλεν αὐτόν εἰς τά Ἱεροσόλυμα μέ τόν ἀρχιστράτηγον Ραψάκην ὀνόματι. Ἡμέραν τινά ἐξῆλθον τρεῖς ἄνθρωποι ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ διά νά συνομιλήσουν μέ τόν Ραψάκην λόγους εἰρηνικούς· ὁ δέ Ραψάκης τούς λέγει· «Οὕτω προστάζει ὁ βασιλεύς τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρίμ πρός τόν βασιλέα Ἐζεκίαν: Εἰς τί εἶσαι θαρρετός; μήπως μέ λόγους γίνεται ποτέ πόλεμος; καί τώρα εἰς τί ἐλπίζεις καί δέν μέ προσκυνεῖς; ἔλθετε νά μέ προσκυνήσητε καί ἐγώ θά σᾶς δώσω δύο χιλιάδας ἵππους, ἄν δύνασθε καί σεῖς νά δώσετε ἀναβάτας δι’ αὐτούς. Μή ἐλπίζετε δέ εἰς τόν Θεόν σας νά σᾶς σώσῃ ἀπό τάς χεῖράς μου, διότι ὁ Θεός εἶπεν εἰς ἐμέ νά ἔλθω νά σᾶς πολεμήσω». Οἱ δέ τρεῖς ἄνδρες ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐλέγοντο ὁ μέν εἷς Σωμνᾶς, ὁ ἄλλος Ἐλιακίμ καί ὅ τρίτος Ἰωάς, ἀπεκρίθησαν πρός αὐτόν καί τοῦ λέγουν· «Λάλει πρός ἡμᾶς καί μή πρός τόν λαόν». Ὁ δέ Ραψάκης τούς λέγει· «Μή πρός τόν κύριον ὑμῶν ἤ πρός ὑμᾶς μέ ἀπέστειλεν ὁ κύριός μου νά εἴπω τούς λόγους τούτους; Οὐχί οὕτως, ἀλλά πρός τόν λαόν τόν καθήμενον ἐπί τά τείχη καί τρώγοντα κόπρον καί πίνοντα οὖρον. Μή δέ καί σεῖς οὕτω ποιήσητε, ἀλλ’ ὡς λέγει ὁ βασιλεύς μου νά γίνῃ». Ἐστάθη δέ πάλιν ὁ Ραψάκης ἐν μέσῳ καί εἶπε μεγαλοφώνως· «Οὕτω προστάζει ὁ βασιλεύς τῆς Ἀσσυρίας Σενναχηρίμ· Μή σας γελᾷ ὁ βασιλεύς σας Ἐζεκίας καί σᾶς λέγει ὅτι δέν φοβεῖται· μόνον ἐλᾶτε μέ τό καλόν καί προσκυνήσετέ με καί ἐγώ νά σᾶς δώσω ἐδῶ ἀμπέλους καί χωράφια καί οἴκους, διπλᾶ ἀπ’ ὅσα ἔχετε αὐτοῦ, μή ἐλπίζετε δέ εἰς τόν Θεόν σας νά σᾶς σώσῃ· ποῦ εἶναι ὁ Θεός τῶν ἄλλων πόλεων πού ᾐχμαλωτίσαμεν; πῶς δέν ἐβοήθησε τήν Αἰμάθ χώραν καί τήν Ἀρφάδ καί τήν Σεπφαουραῒμ καί τήν Σαμάρειαν, ἀλλά τάς ᾐχμαλωτίσαμεν πάσας; ποῖος Θεός δύναται νά σώσῃ πόλιν ἀπό τάς ἰδικάς μας χεῖρας;». Ὅλοι τότε ἐσιώπησαν καί δέν ἠδυνήθη τις νά τοῦ ἀποκριθῇ.
Ἐπιστρέψαντες οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι ἄνδρες εἰς τόν βασιλέα, τοῦ εἶπον τούς λόγους τοῦ Ραψάκου· καί ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεύς Ἐζεκίας τούς λόγους αὐτούς, ἔσχισε τά ἱμάτιά του καί ἐνδυθείς σάκκον ἐπῆγεν εἰς τόν ναόν, ἔστειλε δέ καί τούς τρεῖς ἄνδρας ἐκείνους πρός τόν Προφήτην Ἡσαΐαν νά τοῦ εἴπωσιν· «Οὕτω λέγει ὁ βασιλεύς Ἐζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καί ὀνειδισμοῦ εἶναι ἡ σήμερον ἡμέρα· καί φοβούμεθα πολύ μήπως ἀποθάνωμεν· διά τοῦτο δεήθητι τοῦ Θεοῦ, ἐάν σοῦ ἀκούσῃ, νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τήν αἰχμαλωσίαν». Ἀπεκρίθη ὁ Ἡσαΐας καί εἶπε πρός τούς ἀπεσταλμένους· «Εἴπατε εἰς τόν βασιλέα Ἐζεκίαν, ἄς μή φοβηθῇ ἀπό τούς λόγους τοῦ Ραψάκου, διότι οὕτω λέγει ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς· φόβον μέγα θέλω βάλει εἰς τό στράτευμα τοῦ Σενναχηρίμ καί συντριμμόν μέγαν θά ποιήσω εἰς τούς ἀνθρώπους του, τελευταῖον δέ θά φονεύσω καί αὐτόν». Τήν νύκτα ἐκείνην, κατά τόν λόγον τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ κατέκοψε ἀπό τόν στρατόν τοῦ Σενναχηρίμ ἑκατόν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδες λαοῦ· πρωΐας δέ γενομένης ἠγέρθησαν οἱ ἐπίλοιποι ἀπό τόν ὕπνον καί εὗρον τό πλῆθος τῶν φονευθέντων στρατιωτῶν, ὅθεν φοβηθέντες φόβον μέγαν ἔφυγαν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, τόν δέ βασιλέα Σενναχηρίμ τόν ἐφόνευσαν οἱ δύο υἱοί του, ὁ Ἀδραμέλεχ καί ὁ Σαρασάρ· καί ἐβασίλευσεν ὁ τρίτος υἱός του Ἀσορδάν.
Ταῖς τῶν σῶν Ἀρχαγγέλων καί πασῶν τῶν Ἀγγελικῶν Δυνάμεων πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ ΙΑ’.
Ἡ Εἰκόνα τοῦ κειμένου, ἔχει τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
