Ἐπισκόπου κυροῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου
Στά δίχτυα τοῦ ἀντιχρίστου θά πέσουν μόνον ὅσοι «τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο». Αὐτοί πού δέν δέχθηκαν καί δέν ἀγάπησαν τήν ἀλήθεια. Ἡ δέ Ἀλήθεια εἶνε ὁ Χριστός (βλ. Ἰωάν. 14, 6)….
Θά πέσουν στά δίχτυα τοῦ σατανᾶ ἐκεῖνοι πού θά τό θέλουν.
Θά συλληφθοῦν στά δίχτυα τῆς ἀπάτης αὐτοί πού δέν ἔχουν διάθεση, πού δέν ἀγαποῦν τήν ἀλήθεια, πού τούς ἀρέσει νά ζοῦνε στό ψέμα.
Ὑπάρχει πνεῦμα πλάνης στόν κόσμο. Καί ζοῦμε σ’ ἕνα τεράστιο παγκόσμιο ρεῦμα πλάνης, πού ἀρχίζει ἀπό τά μικρότερα καί φθάνει ἕως τά μεγαλύτερα. Θά πέσουν, λέει ὁ Ἀπόστολος, στά δίχτυα τοῦ ἀντιχρίστου ὄχι ὅλοι, ἀλλά αὐτοί πού δέν ἔχουν καλή διάθεση. Αὐτοί πού τεντώνουν τ’ αὐτιά τους πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ…
Φρικτή εἶνε ἡ κατάσταση. Πνεῦμα πλάνης ἐξαπλώνεται μέ καταπληκτικό ῥυθμό.
Τό προφήτευσε αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή. Εἶπε, ὅτι θά ἔρθῃ ἡμέρα, πού οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ θά πορνεύωνται καί θά κάνουν τά αἴσχη, θά τό θεωροῦν κάτι ἀθῷο, σά νά πίνουν ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα γλυκό πιοτό.
Ὅπως ἦταν οἱ ἡμέρες τοῦ Νῶε, ἔτσι θά εἶναι καί ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ὅπως δηλαδή κατά τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, πρίν ἀπό τόν Κατακλυσμό, ἔτρωγαν, ἔπιναν, οἱ ἄνδρες νυμφεύονταν καί οἱ γυναῖκες παντρεύονταν, μέχρι τήν ἡμέρα, πού μπῆκε ὁ Νῶε στήν κιβωτό, καί ἦλθε ὁ Κατακλυσμός καί τούς ἐξωλόθρευσε ὅλους, ἔτσι θά γίνῃ καί ἡ Παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (βλ. Ματθ. 24, 37 – 39. Λουκ. 17, 26 – 27). «Ὥσπερ δέ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 37). …
Πρέπει ἐπειγόντως νά ξυπνήσουμε, διότι κοιμούμαστε ἐπάνω σέ ἕνα ἡφαίστειο.
Πότε σκεπτόμεθα νά ξυπνήσουμε ἀπό τόν λήθαργο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς καλοπεράσεως; Ὅσοι κυβερνοῦμεθα ἀπό τά πάθη μας καί τό κοσμικό φρόνημα, ὅσοι ζοῦμε σάν εἰδωλολάτρες μετά Χριστόν, εἴμεθα ἀπό τώρα στό δίχτυ του καί θά εὑρεθοῦμε, δυστυχῶς, πρόθυμοι ὀπαδοί καί τοῦ ἀναμενομένου Ἀντιχρίστου.
Ἴσως νά τρομάζουν τά περιγραφόμενα δεινά στίς ἔσχατες ἡμέρες καί ἰδίως τοῦ Ἀντιχρίστου. Στούς μή ἔχοντας ἐλπίδα ἀσφαλῶς φοβίζει, γιατί μέ τίς διάφορες ὑστερήσεις καί ἀπειλές τούς ἐμποδίζει ἀπό τίς προσδοκίες τους, ἀφοῦ τά πάντα ἐξαρτοῦν ἀπ’ αὐτόν τόν αἰῶνα. Τούς πιστούς ὅμως δέν ἔχει τίποτα νά φοβίσῃ, ἐπειδή ἀρνήθηκαν τήν κοσμική ματαιότητα καί μόνον «χρωμένοι τῷ κόσμῳ» ζοῦν καί διάγουν. Ἑκουσίως περιέκλεισαν τούς ἑαυτούς τους στούς νόμους καί κανόνας τῆς αὐτάρκειας καί ἀπέβαλαν πράγματι τόν κόσμο «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»…
Μήπως ὅμως ὑπῆρξε ποτέ καιρός πού ἀπουσίασε ἡ κατ’ ἐνέργεια παρουσία τοῦ Ἀντιχρίστου ἀπό τήν ἀνθρώπινη ζωή; Ἄν καί ὁ ἱστορικός Ἀντίχριστος μόνο στό τέρμα τῶν ἡμερῶν θά ἐμφανισθῇ, οἱ πρόδρομοι καί συνεργοί του πάντοτε ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν καί αὐτοί εἶναι οἱ αἴτιοι τῶν γενικῶν δεινῶν.
Θά ἔλθη ὁ Κύριος σάν τόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε, δηλαδή αἰφνίδια. «Ὡσάν αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 37).
Σάν τόν κλέπτη· «Ἥξει ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» (Β’ Πέτρ. 3, 10).
Σάν τήν ἀστραπή. «Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 27). Δηλαδή θά γίνη αἰσθητή, σάν τήν ἀστραπή, καί θά εἶναι ὁρατή σέ ὅλη τή γῆ καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Θά ἔλθη καί πάλιν ὁ Κύριος στή γῆ μέ ὅποιο τρόπο ἔφυγε. Αὐτό τό ἐβεβαίωσαν οἱ παρευρισκόμενοι ἄγγελοι στούς μαθητάς τοῦ Κυρίου, κατά τήν Ἀνάληψή Του: «Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθείς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τόν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν» (Πραξ. 1, 11). Μέχρι τότε νά καλλιεργοῦμε μέσα μας τήν γλυκειά αὐτή προσδοκία, μέ ἄξια ἔργα μετανοίας καί ἀρετῆς, ἀγάπης καί ἁγιότητος.
Στό 24 κεφ., στίχος 30 τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου διαβάζουμε: «Καί τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (ὁ τίμιος Σταυρός) ἐν τῷ οὐρανῷ καί τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς».
Ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαίωσε: «Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν» (Ματθ. 28, 20).
(20 Απριλίου 1907 – 28 Αυγούστου 2010)
Πηγή: «ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ Γιά Ὀρθοδοξία καί Ἑλλάδα» Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2018. (Σελ. 37)
Οἱ εἱκόνες τοῦ κειμένου, ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
