Ἔτι φαίνεται εἰς τήν βίβλον τοῦ Λειμῶνος τοῦτο τό θαῦμα, εἰς τά 174 φύλλα, τό ὁποῖον γράφει καί ὁ Καισάριος, καί ἄλλοι τινές λέγουσιν, ὅτι ἦτον ἄλλος τις Ἱερεύς ἀνάξιος, καί πάντοτε ὅταν ἤθελε λειτουργήση, ἀσθενοῦσαν ὅλα τά μέλη του τήν ὥραν ὀποῦ ἤθελε κοινωνήσῃ, καί μάλιστα τά χέριά του ἔτρεμαν τόσον, ὀποῦ ἐκινδύνευε νά τοῦ πέσῃ τό Ἅγιον Ποτήριον, καί εἶχε μεγάλον ἀγώνα ὁ ἄθλιος ἕως νά τελειώσῃ τήν Λειτουργίαν. Ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἔτυχε παρών εἷς Πνευματικός εὐλαβής καί ἐνάρετος, ὅστις εἶδεν ἕνα ἐξαίσιον θέαμα, ἤγουν, τήν ὥραν ὀποῦ ἤθελε νά κοινωνήσῃ ὁ Ἱερεύς, μετετράπη ὁ Μαργαρίτης καί ἔγινε βρέφος ζωντανόν, καί ἐκώλυεν αὐτόν τῆς ἱερᾶς Μεταλήψεως, ἤγουν ἐπάλευε μέ τόν Ἱερέα καί τόν ἠμπόδιζε νά μή κοινωνήσῃ αὐτοῦ. Ὁ δέ ἐλάμβανε βιαίως τό Βρέφος καί τό ἐπλησίαζεν εἰς τό στόμα του νά τό φάγῃ, ἀμή αὐτό ἔστρεφεν εἰς ἄλλο μέρος τό πρόσωπον, καί δέν ἤθελε νά εἰσέλθῃ. Τέλος πάντων ἀφοῦ ἐφιλονίκησαν ὥραν πολλήν, εἰσῆλθε τό Ἅγιον Βρέφος εἰς τό ἀνάξιον στόμα τοῦ Ἱερέως, ἀμή μέ πολλά θυμωμένον καί σκανδαλιζόμενον πρόσωπον. Ταῦτα ἰδών ὁ Πνευματικός, ἐκατάλαβε τήν αἰτίαν, καί μετά τήν ἱερουργίαν ἐδιηγήθη μυστικά πρός τόν Ἱερέα τήν ὅρασιν, ἔπειτα τόν ἐνουθέτησεν οὕτως· Φυλάγου ἀπό τώρα καί ἔμπροσθεν, μή τολμήσῃς ποτέ νά ἱερουργήσῃς, ἵνα μή θυμωθῇ ὁ δίκαιος Κριτής, καί σέ θανατώσῃ μέ κεραυνόν, ἤ ῥαμφαίαν ἀόρατον, καθώς καί ἄλλοι πολλοί τό ἔπαθον, νά κολάσῃ καί τήν ἀθλίαν ψυχήν σου αἰώνια. Διορθώσου γοῦν διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, καί κλαῦσον πικρῶς, ὅτι δέν ἠξεύρεις ἐάν ἐξημερωθῇς αὔριον. Ἐγώ γάρ πιστεύω ἀναντιρρήτως, ὅτι διά τήν σωτηρίαν σου μέ ἐφώτισεν ὁ Κύριος σήμερον νά ἔλθω εἰς τήν Λειτουργίαν. Λοιπόν μή καταφρονήσῃς πλέον τήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ὀποῦ σέ ἐκαρτέρει τόσον καιρόν πρός μετάνοιαν, καί δέν σέ ἐξωλόθρευσεν ἀπό τόν Κόσμον, ὡς καταφρονητήν καί ἀναίσχυντον. Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἱερεύς ἐφοβήθη, μετενόησεν ἐκ καρδίας, ἐξωμολογήθη τάς ἁμαρτίας του, ἔκαμε κανόνα ὡς ἔπρεπε, καί δέν ἐτόλμησε πλέον νά ἐπιχειρισθῇ εἰς τά Ἅγια, οὔτε εἰς τά πρότερα ἁμαρτήματα ἔπεσεν, ἀλλά ἐτελείωσε μέ πολιτείαν θεάρεστον.
ΠΗΓΗ: «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ» συντεθέν εἰς κοινήν τῶν Γραικῶν διάλεκτον παρά Ἀγαπίου Μοναχοῦ τοῦ Κρητός τοῦ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκήσαντος (ἐκοιμήθη περί τό ἔτος 1664). Ἀπό τό βιβλίον «ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ», τοῦ Γέροντος Χρύσανθου Σκουρτανιώτου Μοναχοῦ, τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Γερασίμου Ἱερομονάχου καί τῆς Συνοδείας αὐτοῦ. ΚΕΡΑΣΙΑ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1974 (Σελ. 198 – 199).
