Τά σπίτια κινδυνεύουν

            Σύντομο κήρυγμα ἐπί τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ΙΕ’ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 19, 1 – 10), ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΚΥΡΙΑΚΗ». (σελ. 315).

«Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ. 19, 9).

            ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ, ἀγαπητοί, ἕνα σπίτι κινδύνευε νά πέσῃ. Τί; Δέν ἦταν καλά χτισμένο; Ὑπάρχουν σπίτια πού δέν χτίζονται στερεά. Δέν ἔχουν γερά θεμέλια. Γι’ αὐτό, ὅταν συμβῇ νεροποντή ἤ γίνῃ σεισμός, τά σπίτια αὐτά δέν ἀντέχουν οὔτε στήν πλημμύρα οὔτε στό σεισμό, ἀλλά πέφτουν ἀμέσως. Κι ἀλλοίμονο σ’ ἐκείνους πού κατοικοῦν μέσα. Ἀλλά τό σπίτι, γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε, ἦταν καλά χτισμένο. Ἦταν, ὅπως τό φανταζόμεθα, ἕνα ἀπό τά καλύτερα σπίτια πού εἶχε μιά ἐπαρχιακή πόλις. Ἦταν σπίτι – μέγαρο. Μέσα στό σπίτι αὐτό κατοικοῦσε ἕνας πλούσιος. Τό ὄνομά του Ζακχαῖος. Ὅλοι ὅσοι περνοῦσαν καί ἔβλεπαν τό σπίτι, ζήλευαν τό νοικοκύρη του.

            Ἐν τούτοις τό σπίτι αὐτό κινδύνευε. Θά ἦταν προτιμότερο νά μένῃ κανείς σέ μιά καλύβα, παρά σ’ αὐτό τό σπίτι τοῦ πλουσίου. Κινδύνευε ὁ Ζακχαῖος καί μαζί μ’ αὐτόν ὅλη ἡ οἰκογένειά του. Καί τό φοβερό ἦταν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν εἶχε καμμιά συναίσθησι ὅτι κινδυνεύει αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του. Γιατί, παρακαλῶ, ν’ ἀνησυχῇ; Ὅλα πήγαιναν καλά. Τίποτε δέν τοῦ ἔλειπε. Λεφτά εἶχε ἄφθονα. Καί ὅμως, τό σπίτι κινδύνευε. Διότι τό σπίτι ἦταν χτισμένο μέ αἷμα ἀνθρώπων. Μέ αἷμα ἀνθρώπων; Ναί! Ὄχι γιατί γιατί ὁ Ζακχαῖος πῆρε μαχαίρι κι ἔσφαξε ἀνθρώπους καί μέ τά αἵματά τους ζύμωσε τό χῶμα καί τό ‘κάνε λάσπη κ’ ἔχτισε τό σπίτι του. Ὄχι. Τέτοιο ἀποτρόπαιο ἔγκλημα δέν ἔκανε. Ἔκανε ὅμως κάτι ἄλλο. Ἕναν ἄνθρωπο δέν τόν σφάζει κανείς μόνον μέ τό μαχαίρι καί δέν ῥουφάει τό αἷμα του ὅπως οἱ ἄγριοι. Τόν σφάζει καί μέ ἄλλο τρόπο. Τόν σφάζει, ὅταν τόν ἔχῃ ἐργάτη καί δέν τόν πληρώνῃ ὅπως πρέπει. Τόν σφάζει, ὅταν τοῦ πουλάῃ εἴδη πρώτης ἀνάγκης σέ μιά τιμή ὑπερβολική, τιμή μαύρης ἀγορᾶς, ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀνάγκη του. Τόν σφάζει, ὅταν στίς καθημερινές συναλλαγές κατορθώνῃ νά τόν γελᾷ στό ζύγισμα, στό μέτρημα καί στήν ποιότητα τοῦ πράγματος. Τόν σφάζει μέ τή γλῶσσα, μιά γλῶσσα ψευτιᾶς καί ἀπάτης. Ἄχ, πόσοι ἄνθρωποι σφάζονται μ’ αὐτό τόν τρόπο! Αὐτοί εἶνε πολύ περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς πού σφάζονται μέ τά διάφορα φονικά ὄργανα, πού ἐφευρίσκει ἡ τέχνη τοῦ πολέμου.

            Ἕνας τέτοιος φονιᾶς ἦταν ὁ Ζακχαῖος. Ἦταν ὑπάλληλος τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἦταν τελώνης. Μέ τήν κρατική ἐξουσία, πού εἶχε στά χέρια του, σκότωνε, ῥουφοῦσε τό αἷμα ἀνθρώπων. Πῶς σκότωνε, πῶς ῥουφοῦσε τό αἷμα; Ἦταν πολύ ἐπιτήδειος. Κατώρθωσε νά εἰσπράττῃ χρήματα, πού δέν πήγαιναν ὅλα στό δημόσιο ταμεῖο, ἀλλά ἕνα μέρος ἀπ’ αὐτά, σημαντικό, πήγαιναν στή δική του τσέπη. Ἔκλεβε τό δημόσιο. Κι αὐτός, πού κλέβει τό δημόσιο, κλέβει ὅλους τούς συμπολῖτες. Ἔτσι μάζεψε πολλά λεφτά ὁ Ζακχαῖος. Ἔγινε πλούσιος πολύ, ἕνας ἀπό τούς πλουσιώτερους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του. Καί μέ τά λεφτά, πού εἶχε βγαλμένα ἀπό τόν ἱδρῶτα καί τό αἷμα τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων, ἔχτισε καί τό σπίτι – μέγαρο. Τό σπίτι ὅμως αὐτό, πού καμάρωναν καί ζήλευαν οἱ ἄνθρωποι, κινδύνευε νά πέσῃ καί νά καταστραφῇ.

            Ἀλλ’ εὐτυχῶς τήν τελευταία στιγμή τό σπίτι σώθηκε. Πῶς; Τό λέει τό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ὁ Ζακχαῖος, πού ὅλο τά λεφτά σκεπτόταν, ἄλλαξε ἀπότομα. Μιά ματιά, πού τοῦ ἔρριξε ὁ Χριστός μας, μιά ματιά γεμάτη ἀγάπη καί στοργή, ἔφθασε γιά νά ῥαγίσῃ ἡ πέτρινη καρδιά του καί νά ἔρθῃ σέ βαθειά συναίσθησι. Μετανόησε. Ἄρχισε νά σκέπτεται διαφορετικά. Ἔφριξε γιά τίς ἀδικίες πού ἔκανε. Ὃσες ἀδικίες, τόσα καί τά φίδια πού τόν κατέτρωγαν. Τά λιθάρια τοῦ σπιτιοῦ του τοῦ φαίνονταν πῶς στάζουν αἷμα. Κι ὅταν ὁ Χριστός, δείχνοντας ἀκόμη περισσότερο τήν ἀγάπη του πρός τό Ζακχαῖο, ἐξεδήλωσε τήν ἐπιθυμία νά πάῃ στό σπίτι του καί νά μείνῃ ἐκεῖ, ὁ Ζακχαῖος αἰσθάνθηκε ἀκόμη πιό πολύ τήν ἁμαρτωλότητά του. Δέν θεωροῦσε ἄξιο τόν ἑαυτό του νά φιλοξενήσῃ τό Χριστό στό σπίτι του, ἕνα σπίτι πού κάθε πέτρα τοῦ φώναζε πῶς εἶνε κλέφτης καί ἄδικος. Γι’ αὐτό μέ συντριβή καρδιᾶς, μέ μετάνοια ἀληθινή, στάθηκε μπροστά στό Χριστό, ἐξωμολογήθηκε μπροστά σέ ὅλους τό ἁμαρτωλό παρελθόν του, καί δήλωσε, ὅτι τό μισό μέρος τῆς περιουσίας του θά τό μοιράσῃ στούς φτωχούς, καί ὅποιον ἔκλεψε καί ἀδίκησε θά τόν ἀποζημιώσῃ στό τετραπλάσιο. Μιά δραχμή εἶχε κλέψει; τέσσερις δραχμές θά ἐπέστρεφε.

            Καί ὁ Χριστός, πού εἶδε τήν ἔμπρακτη μετάνοια τοῦ Ζακχαίου, λέει· «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ. 19, 9). Τό σπίτι σου, δηλαδή, Ζακχαῖε, πού κινδύνευε νά καταστραφῇ, σώθηκε σήμερα. Σώθηκε μέ τήν εἰλικρίνειά σου.

* * *

            Τό σπίτι τοῦ ἁμαρτωλοῦ Ζακχαίου σώθηκε τήν τελευταία στιγμή. Τό ἔσωσε ἡ μετάνοια τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς οἰκογενείας, πού τό παράδειγμά του ἀσφαλῶς θά ἀκολούθησε καί ὅλη ἡ οἰκογένειά του.

Ἄχ, πόσα σημερινά σπίτια κινδυνεύουν, ὅπως κινδύνευε τό σπίτι τοῦ Ζακχαίου! Πόσα σπίτια, πόσα μέγαρα εἶνε χτισμένα μέ χρήματα πού προέρχονται ἀπό ἀδικίες, κλοπές καί ἀπάτες! Σέ πόσα σπίτια γίνονται ἁμαρτίες φοβερές καί μεγάλες, πού δέν γνωρίζει κανείς παρά μόνο ὁ Χριστός, πού ὅλα τ’ ἀκούει κι ὅλα τά βλέπει! Κάθε ἁμαρτία, πού γίνεται μέσα στό σπίτι, εἴτε ἀπό τά τόν ἄντρα εἴτε ἀπό τή γυναῖκα εἴτε ἀπό τά παιδιά εἴτε ἀπό γέροντες καί γριές, κάθε ἁμαρτία μολύνει τό σπίτι. Κάθε ἁμαρτία εἶνε ἕνας δυναμίτης, πού βάζει στά θεμέλια τοῦ σπιτιοῦ ὁ σατανᾶς. Μιά μέρα, πού κανείς δέν περιμένει, οἱ δυναμῖτες θά ἐκραγοῦν. Τό σπίτι θά γκρεμιστῇ. Ἡ περιουσία θά χαθῇ. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ θά πάθουν συμφορά. Ῥίξτε μιά ματιά στά χωριά καί στίς πόλεις. Πόσα σπίτια ἔκλεισαν! Πόσες περιουσίες χάθηκαν! Πόσες οἰκογένειες ἐξαφανίστηκαν! Πόσα χωριά καί πολιτεῖες ἔσβησαν ἐξ αἰτίας τῶν ἀσεβῶν, πού κατοικοῦσαν σ’ αὐτές! Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε· «Ἔχεις ἑκατό πρόβατα· θέλεις νά τά χάσῃς ὅλα; Βάλε μέσα στό μαντρί σου ἕνα κλεμμένο πρόβατο. Ἐξ αἰτίας τοῦ κλεμμένου θά χάσῃς καί τά ἄλλα…».

            Ἀγαπητοί μου! Ἄν θέλετε στά σπίτια σας νά ἔχετε τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, τότε πρέπει νά κάνετε ὅ,τι ἔκανε καί ὁ Ζακχαῖος. Νά μετανοήσετε. Ὄχι ψεύτικα, ἀλλ’ ἀληθινά. Νά καθαρίσετε πρῶτα – πρῶτα τό σπίτι σας ἀπό κάθε ἀδικία. Ἄν ἔχετε τίποτε κλεμμένο, νά τό ἐπιστρέψετε γρήγορα. Μήν τό κρατᾶτε. Τό ξένο πρᾶγμα εἶνε φωτιά πού θά σᾶς κάψῃ. Καί κάτι ἄλλο ἀκόμα νά κάνετε, πού εἶνε πολύ ἀνώτερο. Δέν φτάνει μόνο νά μήν ἀδικῆτε, νά μήν κλέβετε, νά μήν κάνετε κακό. Πρέπει καί νά κάνετε τό καλό. Νά κάνετε τό καλό στούς ἄλλους. Νά κάνετε ἐλεημοσύνες, ὅπως ἔκανε ὁ Ζακχαῖος ὅταν γνώρισε τό Χριστό. Ἀπ’ τό ψωμί, πού βγάζετε μέ τόν ἱδρῶτα σας, νά δίνετε ἕνα κομμάτι καί σ’ αὐτόν πού πεινάει.   Μ ε τ ά ν ο ι α,   δ ι κ α ι ο σ ύ ν η   κ α ί   ἐ λ ε η μ ο σ ύ ν η,   αὐτά εἶνε πού ἀσφαλίζουν καί σῴζουν τά σπίτια ἀπό κάθε συμφορά. Προσοχή λοιπόν! Κίνδυνος στά σπίτια πού δέν μετανοοῦν. Σωτηρία στά σπίτια τῶν ἀνθρώπων πού μετανοοῦν εἰλικρινά, ζοῦν μέ δικαιοσύνη καί κάνουν ἔργα ἐλεημοσύνης.

            Σᾶς ἔδειξα ἀπό τί κινδυνεύουν τά σπίτια καί μέ ποιό τρόπο ἀσφαλίζονται καί σῴζονται. Σάν γνωστικοί πού εἶστε, κρίνετε καί κάνετε τήν ἐκλογή σας. Παρακαλῶ τό Θεό νά φωτίσῃ ὅλους νά κάνουν τήν καλή ἐκλογή. Νά μισήσουμε τό κακό· νά ἀγαπήσουμε τό καλό. Νά μισήσουμε τό διάβολο· νά ἀγαπήσουμε τό Χριστό. Νά τόν καλέσουμε. Ναί, νά τόν καλέσουμε. Ὄχι αὔριο, ὄχι μεθαύριο, ἀλλά σήμερα νά καλέσουμε τό Χριστό στό σπίτι μας, γιά νά ἀκούσουμε ὁ καθένας τό χαρμόσυνο λόγο τοῦ Χριστοῦ μας· «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ. 19, 9).

            Ἡ Εἱκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.