1η Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, ΙΒ’ ΛΟΥΚΑ Λουκ. ιζ’ 12 – 19, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 438 – 440).
«Οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δέ ἐννέα πού;» Ἕνα αἰώνιον ἐρώτημα καί ἕνα αἰώνιο παράπονο, τό ὁποῖον ποτέ δέν θά ἔχῃ ἀπάντησι. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀνάγκης, τῆς οἰασδήποτε ἀνάγκης, πού κάτω ἀπό τήν πίεσί της γίνονται καί ὑποστρώματα τῶν ἐκμεταλλευτῶν τους ἀκόμη, γιατί ὑποκρίνονται τελείαν ἐξάρτησιν ἀπό τό δυνατό, εὐθύς σάν ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά δεσμά της, κατά πλειονότητα, λησμονοῦν τόν εὐεργέτῃ καί κρατοῦν τήν εὐεργεσία. Τοῦτο συμβαίνει κατά κανόνα. Οἱ δέκα λεπροί τοῦ Εὐαγγελίου, προσβληθέντες ἀπό τή φοβερή νόσο, ἡ ὁποία καί τό αἷμα ἀλλοιώνει, καί τό δέρμα ξηραίνει καί φοβερά ἕλκη προκαλεῖ, καί τό σῶμα παραμορφώνει καί ἀνυπόφορους κνησμούς προκαλεῖ, εἶχαν ἀπομονωθῇ γιά λόγους προστασίας τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου ἔξω τῆς πόλεως, στούς ἀγρούς, λόγῳ τῆς μεταδοτικότητας τῆς λέπρας. Τήν ἀπομόνωσι ἐπέβαλλε καί ὁ Μωσαϊκός Νόμος, ἡ δέ ἄδεια τῆς κυκλοφορίας τῶν λεπρῶν ἐδίδετο ἀπό τούς Ἱερεῖς κατόπιν διαπιστώσεως ὅτι οἱ λεπροί, ὡς θεραπευθέντες, εἶναι ἀκίνδυνοι γιά τή δημοσία ὑγεία. Λευϊτ. κεφ. ΙΓ’ καί ΙΔ’.
Οἱ δέκα λεπροὶ τῆς ὑπ’ ὄψιν περικοπῆς τοῦ Εὐαγγελίου, χρόνια ὁλόκληρα ἔξω καὶ μακρυά ἀπὸ κατοικημένους χώρους, ὑπέφεραν διπλᾶ: σωματικὰ καὶ ψυχικὰ. Σωματικά, λόγῳ τῆς ἀσθενείας τους ποὺ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τοὺς παρουσίαζε σιχαμεροὺς, ἀποκρουστικοὺς μ’ ὅλα τὰ ψυχολογικὰ ἐπακόλουθα, ψυχικὰ δὲ γιατὶ σὰν ἄνθρωποι κὶ αὐτοὶ αντιμετώπιζαν τὴν ἐγκατάλειψι ἀπὸ μέρους κὶ αὐτῶν τῶν συγγενῶν τους, οἱ ὁποῖοι ετοποθετούσαν τὸ φαγητὸ τοὺς, ὁσάκις τοὺς ἐνεθυμοῦντο βεβαίως, σὲ προκαθωρισμένο σημείο καὶ ἐκεῖνοι τὸ έπαιρναν μὲ πόνο δυνατὸ. Εἶναι δὲ γνωστὸν ὅτι πολλάκις ὁ ψυχικὸς πόνος εἶναι δυνατώτερος τοῦ σωματικοῦ, ὅταν τὸν προκαλοῦν προσφιλῆ πρόσωπα, ὅπως τὰ παιδιὰ μας, οἱ στενοὶ συγγενεῖς μας, οἱ φίλοι μας καὶ οἱ γνωστοὶ μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ τοῦ Δαυὶδ ρῆμα, «Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν, καὶ οἱ ἔγγιστὰ μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν.» Ψ. λζ’ 12.
Καὶ ὅμως, ὁ Ἰησοῦς στίς γοερές κραυγὲς τῶν λεπρῶν ποὺ «ἔστησαν πόρρωθεν» οἱ ἴδιοι, λόγῳ τῆς εἰδικῆς ἀσθενείας των καὶ κατὰ νόμον, καὶ τὴν ἱκετευτικὴν ἐπίκλησιν πρὸς θεραπείαν των μέσῳ τῆς δραστικῆς Χάριτὸς Τοῦ, καὶ τοῦ ὀργάνου τῆς θεϊκῆς φωνῆς του, ἐθεράπευσε τοὺς δέκα λεπροὺς: «Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐν τῳ ὑπάγειν αὐτούς ἐκαθαρίσθησαν». Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, καὶ διὰ τῆς φωνῆς δρᾷ μυστηριωδῶς, ἀρκεῖ νά τὴν ἑλκύσῃ ἡ πίστις πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Κύριον. Τὸ: «Ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» τῶν λεπρῶν, ἦταν φωνή τῆς πίστεως καὶ τοῦ πόνου των. Ὁ πόνος γιὰ τοὺς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους δὲν ἀπωθεῖ τὴν πίστι, ἀλλὰ τοὺς δένει σφιχτὰ πλησίον τοῦ Δοτῆρος παντὸς ἀγαθοῦ. Ματθ. ζ’ 7 κ.ε. Δέν χρειάζονται γιατροσόφια, ὅταν ὁ Ἰησοῦς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων δέχεται τὸν ἀσθενῆ του: «Θέλω καθαρίσθητι» εἶπε σ’ έναν ἄλλο λεπρὸ ὁ Κύριος. «Καὶ εὐθέως εκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα». Ματθ. η’ 2.
Δυστυχῶς ὅμως πολλοὶ δέχονται τὴν εὐεργεσία, ἀλλὰ λησμονοῦν τὸν εὐεργέτῃ, ὅπως οἱ ἐννέα τῆς περικοπῆς. Ἐνῶ καὶ οἱ δέκα ἐπανεύρον τὴν πλήρη ὑγεία τους μὲ τὴν φυσιολογική κυκλοφορία τοῦ αἵματὸς τους πού ἔδειχνε ἡ ζωτικότης τους ἡ νεανική καὶ πάλιν, ἐν τούτοις μόνον εἷς, καὶ μάλιστα ὁ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους μισούμενος Σαμαρείτης, συγκλονισμένος ἀπὸ τὸ θαῦμα «ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεὸν, καὶ ἔπεσε ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ» ἐκδηλώνοντας ἔτσι αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης γιά τή θεραπεία του. Καὶ ὁ Κύριος τὸν ἐρωτᾷ: «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐθεραπεύθησαν; οἱ ἐννέα ποὺ; Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ὄχι μόνο λησμονεῖ τόν εὐεργέτη του ἀλλά καί τοῦ ἀνταποδίδει, πολλές φορές «ἀντί τοῦ μάνα χολήν». Πόσο πικρό εἶναι τό ἐκ τῆς ἀγνωμοσύνης καί τῆς ἀχαριστίας ποτήρι γνωρίζουν ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἠθέλησαν ὅλως ἀνιδιοτελῶς νά φανοῦν εὐεργετικοί: ἐπληρώθησαν μέ τό νόμισμα τῆς διαβολῆς, τῆς συκοφαντίας καί τῆς ἐγκαταλείψεως. Οἱ ἀχάριστοι εἶναι τῆς κληρονομικῆς συνθέσεως τοῦ Ἰούδα καί θρέμματα μιᾶς Κοινωνίας ἠθικοῦ ξεπεσμοῦ.
(1904 – 1992)
Ἡ Εἰκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
