Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ Ματθ. γ’ 13 – 17, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 73 – 76).
«Οὗτος ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα». Αὐτή ἡ φωνή ἡ ἐξ οὐρανοῦ, ἠκούσθη ἀμέσως μέ τή Βάπτισι τοῦ Ἰησοῦ ὑπό τοῦ Ἰωάννου, φωνή μαρτυρίας τοῦ Θεοῦ Πατρός πρός ὅλον τόν Κόσμο πού ἐστερεῖτο πνευματικοῦ Ὁδηγοῦ. Ἦταν φωνή ἀγάπης καί ἀσφαλείας, φωνή μιᾶς σιγουριᾶς, ὅπως λέγει ὁ λαός μας, ὡς πρός τήν ἀξιότητα τοῦ Συμβούλου καί Ὁδηγοῦ κατά τή μάχη ἐναντίον τοῦ πολυμόρφου Κακοῦ. Ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Θεοῦ πρός ἕνα λαό πού ἐκάθητο «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», παραλύει κάθε γλῶσσα ἀμφιβολίας, πολλῷ μᾶλλον ἀντιδράσεως ὡς πρός τή φύσι καί ἀποστολή τοῦ Θεανθρώπου καί φορτώνει τόν βαρύτατο σταυρό τῆς εὐθύνης ὅλων τῶν γενεῶν πού δι’ αὐτοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀγαπητοῦ καλοῦνται νά πιστέψουν, νά φωτισθοῦν καί νά λυτρωθοῦν. Εἶναι φωνή καί κραυγή καί σύνθημα προσοχῆς. Γιατί μέχρι τῆς στιγμῆς πολλοί ὑποκριτές καί ἀπατεῶνες ἔκρυβαν τήν ἀλήθεια ἀπό τό ὑπό ἐκμετάλλευσιν πλῆθος πού τούς ἄκουε. Καί ὁ λαός μέ ὁδηγούς τυφλούς ἔπεφτε σέ θρησκευτικούς, ἠθικούς καί κοινωνικούς βόθρους.
Ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Πατρός καθαιρεῖ δημοσία καί ἐπισήμως τούς μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης ὄχι μόνον ἀναξίους ταγούς, ἀλλά καί ἐπιζημίους γιατί ἐν ὀνόματι τῶν ἀνθρωπίνων «ἐνταλμάτων» πού εἶναι ὑποκειμενικά συνθέματα ἰδιοτελῶν, ὠργίαζαν εἰς βάρος τῶν ἀμορφώτων πού ἐθρήσκευαν. «Οὗτος ἐστιν» δηλ. ὁ φύσει Υἱός μου, ὁ Διδάσκαλος ὁ Μεσσίας, ὁ Στρατηγός τοῦ ἀγῶνος, τό θῦμα τῆς Ἀγάπης μου πρός ἱλασμόν τῶν ἁμαρτιῶν σας, καί ὄχι ἄλλος. Οἱ ἄλλοι οἱ πρό αὐτοῦ, ἦσαν κλέφτες καί ληστές, Ἰωάν. ι’ 8, καί οἱ τῆς ἐποχῆς τῆς δημοσίας δράσεώς του, τάφοι κεκονιαμένοι, μωροί καί τυφλοί, ἅρπαγες τῶν περιουσιῶν τῶν φτωχῶν, τῶν ἀδυνάτων, τῶν χηρῶν, τῶν ὀρφανῶν καί ἀνυπερασπίστων, μεγάλοι ὑποκριτές, ἀνόσιοι μέ ντῦμα ὁσιότητος γιά ἀπάτες, καταχραστές τῆς περιουσίας τοῦ Θεοῦ, λύκοι μέ ἔνδυμα προβάτου, ὄντα μέ μορφήν ἀνθρώπου καί γνώμη διαβολική, ἐγωϊστές, ἰδιοτελεῖς, κοσμικώτατοι τύποι, ἀδίστακτοι φονεῖς προκειμένου νά κατασφαλίσουν τά ταπεινά συμφέροντά τους. Ἦσαν θρησκευόμενοι, ἄθρησκοι στήν οὐσία, τηροῦντες τούς τύπους καί ἀποφεύγοντες τήν οὐσία, ὅπως ὁ διάβολος τό λιβάνι, καί τοῦτο ἐν γνώσει καί πρός παραπλάνησιν τοῦ λαοῦ, τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ἐπί τῆς ψυχῆς καί τῆς ζωῆς τοῦ ὁποίου ἡγεμόνευαν.
«Οὗτος ἐστιν, αὐτοῦ ἀκούετε!» Ματθ. ιζ’ 5, ἐπαναλαμβάνει ἡ αὐτή φωνή κατά τήν πρό τοῦ Πάθους Μεταμόρφωσιν ὅπου ὁ Κύριος με ἄφατη λαμπρότητα καί ἡλιακή ἀκτινοβολία ἐνεφανίσθη ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ συλλαλῶν μετά τῶν προφητῶν Ἠλία καί Μωϋσέως. Ὅπως μιά ὑπεύθυνη Κυβέρνησι διορίζει ὡς ἀνώτατο ἐπιτελικό Στρατηγό ἐκεῖνον πού συγκεντρώνει ὅλα τά διανοητικά, ψυχικά καί ἐπιστημονικά προσόντα πρός διεξαγωγήν τοῦ πολέμου κατά τῶν ἐχθρῶν γιά τή βεβαία νίκη, ἔτσι καί ὁ Θεός Πατήρ ὥρισεν αὐτόν τόν Υἱό του Στρατηγό διεξαγωγῆς τῆς μάχης κατά τῶν πολεμίων δυνάμεων τοῦ Σατανᾶ. Ὅλοι οἱ πρό αὐτοῦ ἀπεδείχθησαν ἀνίκανοι μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης καί καθαιρετέοι. Δέν μπόρεσαν νά ἐλευθερώσουν τούς αἰχμαλώτους τοῦ Πονηροῦ. Οὔτε οἱ σοφοί τῆς ἀρχαιότητος, οὔτε οἱ ἀρχηγοί τῶν θρησκειῶν, οὔτε οἱ μάγοι τοῦ σατανισμοῦ πού κρατοῦσαν περιδεεῖς τούς ἀναναπτύκτους λαούς ἐβοήθησαν τόν ἄνθρωπον στόν ἀγῶνα του κατά τοῦ Κακοῦ. Οἱ ἴδιοι ἡττήθησαν ἀπό τό Κακό καί δέν ἀπέμεινε παρά ἡ νεφελώδης φιλοσοφία μέ τήν ἀχυρολογία της καί ἡ ἀρρωσταίνουσα τήν ψυχή δεισιδαιμονία. Ἀλλ’ οὔτε καί αὐτή ἡ κατά τεκμήριον καί βάσει τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν πνευματική Ἡγεσία τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ κατώρθωσε νά απαγγιστρώση τήν ψυχή του ἀπό τήν ἀοριστία, τή φοβία, τά τραγικά ἐρωτήματα, ὅπως φανερώνουν τά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης.
«Οὗτος, λοιπόν, ἐστίν», «Αὐτοῦ ἀκούετε!» Εἶναι ἐντολή, πρόσταγμα θεϊκό νά πειθαρχήσῃ ἡ στρατευομένη ἀνθρωπότης, ἡ στρατιά τοῦ Θεοῦ στό Σαρκωθέντα Υἱόν Τοῦ Εὐλογητοῦ, τόν Θεάνθρωπο Κύριο πού ἐκένωσεν ἀπό ἀγάπη τόν Ἑαυτό του μορφήν δούλου λαβών, Φιλιπ. β’ 6, γιά νά ἀπαλλάξῃ ἀπό τήν ἁμαρτία τόν πεσόντα στήν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Ὅσοι δέν διεφθάρησαν τελείως, ἅς ταχθοῦν κάτω ἀπό τή σημαία τοῦ Στρατηγοῦ Χριστοῦ, πειθαρχοῦντες ἀπόλυτα στίς διαταγές του χάριν τῆς τελικῆς νίκης. Τῆς νίκης κατά τῶν σκοτείων δυνάμεων, δεδομένου ὅτι «ἡ πάλη ἡμῶν οὐκ ἔστι πρός σάρκα καί αἷμα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Ἐφεσ. στ’ 12, κ.ε. Ἃς μή περιφρονηθῇ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Πατρός πού δίνει τή μαρτυρία περί τοῦ Στρατηγοῦ Χριστοῦ. Ἐδόθη πρός ὅλον τόν Κόσμο πού ὑπάρχει, πού ἔρχεται. Καί ἐδόθη χάριν τῆς βεβαίας νίκης καί τῆς ἀπελευθερώσεως ἀπό τά πάθη μας πού μᾶς κρατοῦν δούλους εὐτελεῖς, ἀπό προλήψεις καί δεισιδαιμονίες.
(1904 – 1992)
Ἡ Εἰκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
