ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940 & ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΝΗΜΑ

Οἱ ἐμφανίσεις τῆς Παναγίας

            Ὁ ἀγών ἦταν ἱερός. Οἱ Ἕλληνες πολεμοῦσαν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Ἐγνώριζαν, ὅτι ἄν πατοῦσαν τόν τόπο μας οἱ Φράγκοι, οἱ Παπικοί θά μᾶς νόθευαν τήν πίστι καί θά μόλυναν τήν Ὀρθοδοξία.

            Ἡ παρουσία τῆς Παναγίας στό μέτωπο διαπιστώθηκε σέ πολλές περιπτώσεις. Ἀναφέραμε μία, ἡ ὁποία εἶχε γίνει κοντά μας στό ἀριστερό μέρος τοῦ Μετώπου, ἐκεῖ πού ἤτανε τό ἄλλο τμῆμα τοῦ Μετώπου, τῶν εὐζώνων. Συνέβη στόν ὑπολοχαγό Νικόλαον Γκάντζαρον. Στά χρόνια τῆς κατοχῆς εἶχα τήν εὐκαιρία, νά τόν γνωρίσω στά Γιάννενα. Ἐκεῖ μοῦ τό διηγήθηκε ὁ ἴδιος.

            Ἐπειδή ὅμως δέν διέσωζα τίς λεπτομέρειες, τόν παρεκάλεσα νά μοῦ τά γράψη. Παραθέτω τήν ἀπάντησί του καί τήν ἀναφορά πού εἶχε κάμει στόν Διοικητή του.

            Ἰδού τό πλῆρες κείμενο τῆς ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς του καί ἡ ἀναφορά του:

Ἐν Ἰωαννίνοις τῇ 3. 2. 1968

            Πανοσιολογιώτατε,

            Ὁ ἀδελφός μου Σωτήριος δι’ ἐπιστολῆς του μοί διεβίβασε τήν ὑμετέραν παράκλησιν, ὅπως σᾶς γράψω περί τοῦ ὑπ’ ἐμοῦ ὁράματος τῆς Θεοτόκου κατά τόν Ἑλληνοϊταλικόν πόλεμον 1940 – 41.

            Ἐν τῇ προσπαθείᾳ μου νά ἐρευνήσω εἰς τά ἀτομικά μου ἀρχεῖα πρός ἀνεύρεσιν τῆς ἀναφορᾶς μου, τήν ὁποίαν τότε ὑπέβαλον, ἐβράδυνα.

            Ἐτύγχανον Διμοιρίτης τῆς Γ’ Διμοιρίας (2^ου Λόχου, 1 Τάγματος, 40^ου Συντάγματος Εὐζώνων), ὅτε εἰς τήν περιοχήν Α’, τοῦ χωρίου Γκολέμι ἐν Β. Ἠπείρῳ (Ἀλβανίᾳ) κατά μίαν προσωρινήν ἀνάπαυλαν τοῦ Τάγματος ἐν ἐφεδρείᾳ, καθ’ ἥν δέν ἐδικαιολογεῖτο παραίσθησις ἤ ὀλιγοψυχία, συνέβη τό ὅραμα.

            Θεωρῶ λοιπόν ἐπιβεβλημένον μου καθῆκον νά σᾶς ἐνημερώσω περί τοῦ γεγονότος ἐκείνου.

            Τοῦτο περιγράφεται ἐν τῇ ὑποβληθείσῃ ἀναφορᾷ μου, τῆς ὁποίας ἀκριβές ἀντίγραφον σᾶς ἐγκλείω.

            Ἐπειδή ὡς Χριστιανός δέν ἐπιθυμῶ θόρυβον περί τό ὄνομά μου, παρακαλεῖσθε θερμότατα, ὅπως μείνω ἄγνωστος, πρᾶγμα ὅπερ ἔχω καί ὡς ἀρχήν.

Μετά σεβασμοῦ

Νικόλαος Γκάτζαρος

ὁδός Λόρδου Βύρωνος 9 Ἰωάννινα

Ἀρθ. Δ.Υ. Ἐν Τ.Τ. 712 τῇ 3^η Μαρτίου 1941

Ὁ

Ἀνθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος

            Πρός

            Τό 1/40 Τάγμα Εὐζώνων

Ἐνταῦθα

«Περί ἐμφανίσεως τῆς Παναγίας καί τῶν δοθεισῶν μοι ὑπ’ Αὐτῆς ἐντολῶν».

            «Λαμβάνω τήν τιμήν νά ἀναφέρω ὑμῖν, ὅτι χθές Κυριακήν, 2 Μαρτίου ἐ.ἔ. καί περί ὥραν 8^ην μ.μ. μετέβην εἴς τί παρακείμενον τοῦ καταυλισμοῦ 2^ου Λόχου Τάγματος Ὑμῶν μικρόν ὕψωμα ἀπέχον περί τά 300 μέτρα, χάριν περιπάτου, αἰσθανθείς τήν ἀνάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ὡσάν νά μέ ὤθη πρός τά ἐκεῖ. Ὁ ἀήρ ἔχει ἤδη παύσει νά φυσᾶ καί ὁ οὐρανός ἦτο ἀστερόης. Κατά τήν ἐπιστροφήν μου εἰς τήν σκηνήν, δέν ἔχω ἀριθμήσει 10 βήματα, ὅτε αἰφνιδίως ἐνεφανίσθη ἐμπρός μου καί μοῦ ἀνέκοψεν τόν δρόμον μία γυνή μαυροφόρα ἔχουσα σεμνήν τήν ἐμφάνισίν της. Τό πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικῶς εἰς τό βραδυνό ἡμίφως. Εἰς τό θέαμα τοῦτο καταληφθείς ἐξ ἀπροόπτου, κατ’ ἀρχάς ἐξεπλάγην κατόπιν ὅμως αὐτοστιγμεί συνῆλθον ἐκ τοῦ τρόμου, ἐπειδή ἐγνώριζον, ὅτι πολλάκις ἡ Παναγία ἐνεφανίσθη εἴτε ὡς ὅραμα, εἴτε καθ’ ὕπνον κατά τάς πολεμικάς ἐπιχειρήσεις τοῦ Στρατοῦ μας.

            Ἐγώ ὅλως μηχανικῶς ἔλαβον θέσιν ἡμίγονυπετῆ, ἵνα ἀσπασθῶ τήν δεξιάν Της. Ἐκ τῆς συγκινήσεως οἱ ὀφθαλμοί μου ἐδάκρυζον, οἱ πόδες καί τά χείλη μου ἔτρεμον ἐπί πολλήν ὥραν. Ἤκουσα νά ὁμιλῇ: «Εἶμαι ἡ Παναγία. Μή φοβεῖσαι παιδί μου, εἶπε! Ἐγώ ἐνεφανίσθην νά σοῦ εἴπω τρεῖς λόγους, τούς ὁποίους νά μή λησμονήσης:

            1) Ὁ παρών πόλεμος ἐκηρύχθη ἀπροκαλύπτως καί ἀναιτίως ὑπό τῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Θελήματί μου ἡ Ἑλλάς θά ἐξέλθη τούτου νικηφόρως.

            2) Ὁ πόλεμος οὗτος ἐκηρύχθη ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἵνα γνωρίσῃ ὁ κόσμος, ὅτι ἀφορμή τούτου εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσίς του ἐκ τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας, καθ’ ἥν ὕβριζεν, ἐβλασφήμει τά θεῖα της καί ἔρρεπε πρός τόν ἐκφυλισμόν καί τήν ἀκολασίαν καί οὕτως συμμορφωθῆ, ἵνα μάθη ὅτι ὑπάρχει καί προΐσταται ὁ Θεός. Τρανώτατα δέ τεκμήρια τῆς ὑπάρξεως ταύτης εἶναι τά συχνά θαύματα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

            3) Ἔπρεπε νά μάθη ὁ κόσμος, ὅτι τό δίκαιον πάντοτε ὑπερισχύει τῆς βίας.

            Ἀνέφερε, λοιπόν, ταῦτα καί ἐγγράφως εἰς τόν Διοικητήν σου, ἵνα μή πτοηθῇ πρό οὐδενός κωλύματος, καθότι ὑπό τήν προστασίαν Μου ὁ Ἑλληνικός στρατός θά νικήση!».

            Μεθ’ ὅ ἐν τῇ ἐξαφανίσει της οἱ ὀφθαλμοί μου ἐθαμβώθησαν.

            Ἐν τέλει συνῆλθον ἐν μέρει καί κατηυθύνθην ἀμέσως εἰς τήν σκηνήν ὑμῶν, ὅπου ἔξωθι ταύτης ἀνέφερον ὑμῖν τό συμβάν προφορικῶς.

Νικόλαος Γκάτζαρος

            Μετά ἀπό τήν ἐμφάνισι αὐτή, ὅλοι μας οἱ στρατιῶτες ἐδώσαμε τόν φτωχό οβολό μας καί μέ προθυμία κτίσθηκε στό μέρος αὐτό ὁ ναός τῆς Παναγίας.

            Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου «ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ». (Σελ. 121 – 125).