Προφητικές ὑποθῆκες ἀνθολογημένες ἀπό τό βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» Τοῦ Ἐπισκόπου κυροῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Λοιπόν πρέπει νά προετοιμάσουμε τόν ἑαυτό μας. Ἀλλά φαίνεται ὅτι εἶνε καί ἐκ Θεοῦ γεγραμμένα αὐτά νά συμβοῦν, διότι πέσαμε σέ μιά ἀδράνεια ὅλοι μας. Περάσαμε σέ μιά κατάστασι χλιαρότητος, εἴμεθα χλιαροί Χριστιανοί, δέν εἴμεθα θερμοί καί ζωντανοί Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, ἀλλά δέν ἔχομεν ἔργα, δέν ἔχομεν ἀρετάς, ὁποίας εἶχαν οἱ ἅγιοι. Ὀρθῶς ἐλέχθη, ὅτι ὁ χριστιανισμός εἶνε δένδρο τό ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ Θεός, ἐφύτευσε ἡ Ἁγία Τριάδα· καί πᾶν δένδρον τό ὁποῖο φυτεύει ὁ Θεός δέν ξερριζώνεται. Θά προσπαθήσῃ βέβαια ἡ ἀθεΐα νά τό ξερριζώσῃ τό δένδρο αὐτό, θά καταβάλῃ μεγάλη προσπάθεια, ἀλλά παρ’ ὅλας τάς προσπαθείας των δέν θά ξερριζωθῇ τό δένδρο αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια οἱ Χριστιανοί, πού ἀνήκομεν στό δένδρο αὐτό, παρουσιάζουμε μία ξηρότητα, ἔχομε πολλά ξηράδια· καί ἔχομεν ἀνάγκη κλαδέματος, πρέπει νά τό ὑποστοῦμε. Ὅπως εἶπα καί ἄλλοτε, σήμερα τό δένδρο τῆς χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, καί ἔχει ἀνάγκη ζωογονήσεως. Τό δένδρο τό φυσικό, γιά νά ζωογονηθῇ, ἔχει ἀνάγκη ἀπό πότισμα καί κλάδεμα. Τό δένδρο τῆς χριστιανοσύνης, γιά νά ζωντανέψῃ, νά βγάλῃ ἀνθούς καρπούς καί φύλλα, ἔχει ἀνάγκη δύο πραγμάτων· ἀπό τά δάκρυα τῶν μετανοούντων, ὃλων τῶν μετανοούντων, καί ἀπό τά αἵματα τῶν Μαρτύρων.
Ἰσόβιο μαρτύριο
Ἔχομε κ’ ἐμεῖς νά πολεμήσουμε ἐναντίον τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν. Ἂς ὑπομείνωμε λοιπόν αὐτό τό μαρτύριο. Καί τό μαρτύριο ἔχει βαθμούς. Ἀρχίζομεν ἀπό τό ἕνα καί φτάνομε μέχρι τό χίλια. Νά προσέχωμε νά αὐξάνῃ ἡ διάθεσι πρός τό μαρτύριο, γιά νά ζωντανέψῃ τό δένδρο τῆς Ἐκκλησίας, πού στίς μέρες μας παρουσιάζει μία ξήρανσι. Τό δένδρο αὐτό πού φαίνεται ξηραμένο, ἀλλά ἡ ῥίζα του διατηρεῖται ζωντανή, ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά αἵματα τῶν Μαρτύρων καί ἀπό τά δάκρυα τῶν μετανοούντων.
Ἂς παρακαλέσωμε τό Θεό, καί δάκρυ νά μᾶς δώσῃ γιά νά θρηνοῦμε γιά τ’ ἁμαρτήματά μας, καί διάθεσι μαρτυρίου νά μᾶς δώσῃ, καί – ἐάν παρουσιαστῇ περίπτωσι ἐξωτερικοῦ μαρτυρίου – νά εἴμεθα ἕτοιμοι, ἀφοῦ προηγουμένως θά ἔχωμε προπαρασκευασθῆ ἐσωτερικῶς, γιά νά ζήσωμε καί τό στιγμιαῖο μαρτύριο, τό μαρτύριο τοῦ αἵματος, πού εἶνε ἀποκορύφωσις.
Ἑτοιμασθῆτε γιά μαρτύριο
… Προετοιμασθῆτε γιά μαρτύρια, γιά Ἐκκλησία κατακομβῶν…
Ἐμεῖς τά ζήσαμε αὐτά, δέν εἶνε λόγια· βρεθήκαμε σέ τέτοια κατάστασι, πού δέν εἴχαμε οὔτε ὀβολόν, οὔτε δραχμή στήν τσέπη μας· οὔτε τροφή εἴχαμε, τίποτε δέν εἴχαμε, καί τί ἔγινε; «Ὡς μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορ. 6, 10).
Ἔχω πείσει τόν ἑαυτό μου, εἴτε μετ’ ἄλλων εἴτε μόνος, νά ὑπερασπίσω τά ὅσια καί ἱερά.
Ἀπό ἐμᾶς ζητᾷ μεγάλα πράγματα ὁ Θεός, καί γιά μεγάλα πράγματα πλασθήκαμε. Ἐάν ἔχωμε «πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως» (Ματθ. 17, 20· Λουκ. 17, 6), θά μᾶς δώσῃ δύναμι ὁ Θεός.
Ὅταν σκεφθῇ κανείς τί ἦταν οἱ μαθηταί, σέ πιάνει ἴλιγγος. Ἦταν δώδεκα ψαρᾶδες ἀλλά ἄλλαξαν τόν κόσμο ὅλο. Δός μου τοιούτους ἐργάτας, νά σείσω τήν οἰκουμένη.
Αὐτό εἶνε ζήτημα πίστεως.
(20 Απριλίου 1907 – 28 Αυγούστου 2010)
Πηγή: «Εἴμαστε προετοιμασμένοι γιά διωγμούς καί κατακόμβες; Προφητικές ὑποθῆκες ἀνθολογημένες ἀπό τό βιβλίο ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου» Ἒκδοσις – προσφορά «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2011. (Σελ. 23)
Οἱ Εἱκόνες τοῦ κειμένου, ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
