Ἀνάλυσις τοῦ Ἀποστόλου τῆς Κυριακῆς Α’ ΛΟΥΚΑ, (Α’ Κορ. 16, 13-24), ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ». (Σελ. 161 – 166).
«Στήκετε ἐν τῇ πίστει» (Α’ Κορ. 16, 13).
Καί πάλι, ἀγαπητοί μου, καί πάλι ὁ Παῦλος μιλάει. Ἂς τόν ἀκούσουμε. Εἶνε σάν ν’ ἀκοῦμε τόν ἴδιο τό Χριστό. Γιατί στόμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὁ Παῦλος. Δέν ἔλεγε τίποτε πού νά εἶναι ἔξω ἀπ’ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Κήρυττε μέ πίστι. Τά λόγια του ἔβγαιναν ἀπ’ τό στόμα του σάν φωτιά, πού πέφτει μέσ’ στ’ ἀγκάθια καί τά καίει. Πόθος του ἦταν, νά κηρυχθῇ ὡς τά πέρατα τοῦ κόσμου τό Εὐαγγέλιο. Πόθος του ἦταν, νά φύγη τό σκοτάδι καί νά ‘ρθῃ τό φῶς. Πόθος του ἦταν, νά νικήση καί νά θριαμβεύση παντοῦ ὁ Χριστός.
Ὁ Παῦλος βρισκόταν πάντα σέ πόλεμο. Ἔδινε καθημερινά μάχες καί καλοῦσε τούς χριστιανούς ν’ ἀγωνιστοῦν κι αὐτοί κάτω ἀπ’ τήν ἔνδοξη σημαία τοῦ Χριστοῦ καί νά νικήσουν τόν ἐχθρό. Κανένας νά μήν ἐγκαταλείψῃ τήν ἱερά παράταξι. Κανένας νά μή φοβηθῇ. Κανένας νά μήν πετάξῃ τά ὅπλα καί γίνη λιποτάκτης. Κανένας νά μήν προδώσῃ τό Χριστό.
Ὅλοι στόν ἱερό ἀγῶνα! Ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ Παύλου. Κι ὅπως ἕνας γενναῖος στρατηγός τήν ὥρα τῆς μάχης δέν κοιμᾶται, ἀλλά τρέχει παντοῦ καί ἐπισκέπτεται τό στρατό καί φτάνει μέχρι τήν πρώτη γραμμή καί ἐνθαρρύνει τούς στρατιῶτες, ἔτσι κάνει κι ὁ Παῦλος. Εἶνε κι αὐτός στρατηγός. Ἀλλά τί στρατηγός! Στρατηγός ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπό κάθε ἄλλο στρατηγό. Εἶνε πνευματικός στρατηγός. Ὁ λόγος πού κηρύττει εἶνε τό σπαθί του· σπαθί κοφτερό, πού δέν κόβει κεφάλια ἀνθρώπων, άλλ΄ ἀκονισμένο καί ἀστραφτερό νικᾶ καί συντρίβει κάθε σατανική ἀντίστασι. Ὁ Παῦλος στρατηγός. Κι ὅπως ὁ στρατηγός δίνει παραγγέλματα, ἔτσι κι ὁ Παῦλος δίνει παραγγέλματα, πού πρέπει οἱ χριστιανοί νά τά ἐκτελέσουν, ἄν θέλουν νά νικήσουν καί νά θριαμβεύσουν.
Πέντε παραγγέλματα τοῦ Παύλου ἀκούγονται στό σημερινό Ἀπόστολο. «Γρηγορεῖτε» εἶνε τό πρῶτο παράγγελμα. «Στήκετε ἐν τῇ πίστει» εἶνε τό δεύτερο. «Ἀνδρίζεσθε» εἶνε τό τρίτο. «Κραταιοῦσθε» εἶνε τό τέταρτο. «Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» εἶνε τό πέμπτο παράγγελμα (Α’ Κορ. 16, 13-14).
Θεόπνευστα ὅλα τά παραγγέλματα. Εἶνε παραγγέλματα πού ἀπευθύνονται σ’ ὅλους τούς χριστιανούς ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ὅλων τῶν αἰώνων. Ἐάν τά ἐφάρμοζαν ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἡ χριστιανική παράταξις θά ἦταν ἀήττητη. Ἕνα ἀπ’ τά παραγγέλματα αὐτά θέλουμε νά προσέξουν ἰδιαίτερα οἱ χριστιανοί μας. Εἶνε ἐπίκαιρο. Εἶνε τό «Στήκετε έν τῇ πίστει» (Α’ Κορ. 16, 13-14). Μέ τό παράγγελμα αὐτό μᾶς προτρέπει ὁ Παῦλος νά μή φύγουμε ἀπ’ τήν πίστι, ἀλλά νά μείνουμε σταθεροί καί ἀκλόνητοι στή θέσι μας, καί νά προτιμήσουμε τό θάνατο παρά ν’ ἀρνηθοῦμε τήν πίστι μας καί νά γίνουμε λιποτάκτες καί προδότες.
«Στήκετε έν τῇ πίστει». Ἀλλά τί εἶναι αὐτή ἡ πίστις, πού καλούμεθα νά κρατήσουμε μέχρι θανάτου; Θά ποῦμε μερικά παραδείγματα, γιά νά καταλάβουν ὅλοι τί σημαίνει πίστις. Ἀρρωσταίνεις. Πέφτεις στό κρεβάτι. Ἔχεις πυρετό καί πόνο. Ἀνησυχεῖς. Καλεῖς τό γιατρό. Σέ ἐξετάζει. Ὕστερα ἀπ’ τήν ἐξέτασι ὁ γιατρός σοῦ λέει, ὅτι γιά νά γίνης καλά πρέπει νά πάρῃς φάρμακο, νά κάνῃς δίαιτα. Κ’ ἐσύ παίρνεις τά φάρμακα, κάνεις δίαιτα, συμμορφώνεσαι μέ ὅλες τίς ὑποδείξεις τοῦ γιατροῦ. Δηλαδή δίνεις πίστι στό γιατρό, ὅτι αὐτός μέ τήν ἐπιστήμη του θά σέ κάνη καλά. Ἐάν ὅμως ἡ πίστι, ἡ ἐμπιστοσύνη στό γιατρό, κλονιστῆ, τότε οὔτε φάρμακα παίρνεις οὔτε δίαιτα κάνεις οὔτε καμμιά συμβουλή τοῦ γιατροῦ ἐκτελεῖς. Ἡ πίστι στό γιατρό εἶνε τό πρῶτο γιά τόν ἄρρωστο. Καί χιλιάδες κ’ ἑκατομμύρια ἄρρωστοι τρέχουν κάθε μέρα στά ἰατρεῖα καί νοσοκομεῖα καί ἐμπιστεύονται τήν ὑγεία τους στά χέρια τῶν γιατρῶν. Καί μόνο οἱ ἄρρωστοι ἔχουν ἀνάγκη ἀπό πίστι; Ὅλη σχεδόν ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου κινεῖται μέσα στήν πίστι, δηλαδή μέσα στήν ἐμπιστοσύνη πού δίνει ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Κλονίστηκε ἡ ἐμπιστοσύνη; Δέν μπορεῖ νά σταθῆ κοινωνία. Ρίξε μιά ματιά γύρω σου καί θά πεισθῆς. Ὅσοι ταξιδεύουν ἐμπιστεύονται τή ζωή τους στούς ὁδηγούς πού ὁδηγοῦν τά αὐτοκίνητα, τά τραῖνα, τά ἀεροπλάνα. Ὅσοι πάλι καταθέτουν λεφτά στίς τράπεζες ἐμπιστεύονται τήν περιουσία τους στά ἰσχυρά οἰκονομικά συγκροτήματα……
Οἱ ἄνθρωποι δίνουν πίστι σέ ὅλους. Αὐτοί πού ἔχουν λεφτά, στίς τράπεζες· αὐτοί πού ταξιδεύουν, στούς ὁδηγούς· αὐτοί πού εἶνε ἄρρωστοι, στούς γιατρούς. Νά ποῦμε κ’ ἕνα ἀκόμη παράδειγμα; Ὑπάρχουν καί ἄλλοι πού πηγαίνουν στούς μάγους καί στίς μάγισσες καί δίνουν πίστι σ’ αὐτά πού τούς λένε. Ἀλλ’ ἐδῶ εἶνε τό τραγικό· ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι δίνουν πίστι σέ ὅλους καί σέ ὅλα, δέν δίνουν πίστι στό Θεό. Μιλάει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Τά λόγια, πού εἶπε ὁ Χριστός καί κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καί εἶνε γραμμένα στήν Ἁγία Γραφή, αὐτά τά λόγια εἶνε ἑκατό τοῖς ἑκατό ἀληθινά καί θά ἔπρεπε στά λόγια αὐτά νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη οἱ ἄνθρωποι. Θά ἔπρεπε νά πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός ἰατρός, πού μπορεῖ νά τούς θεραπεύσῃ ἀπό τήν τρομερή ἀρρώστια πού λέγεται ἁμαρτία. Νά πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστός εἶνε ὁ μοναδικός ὁδηγός, πού μέ ἀσφάλεια μπορεῖ νά τούς ὁδηγήσῃ ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό. Νά πιστεύουν πῶς ὅτι δώσουν γιά τό Χριστό, καί μία ἀκόμη δραχμή, δέν θά χαθῆ, ἀλλά θά πολλαπλασιασθῆ. Καμμιά τράπεζα δέν εἶνε τόσο ἀσφαλής καί δέν δίνει τόσο μεγάλο τόκο, ὅσο ἡ τράπεζα πού ἔχει ἀνοίξει ὁ Χριστός καί λέγεται ἐλεημοσύνη.
Ὑπῆρχαν, ἀγαπητοί μου, στήν ἐποχή τοῦ Παύλου ἄνθρωποι πού πολεμοῦσαν τήν πίστι. Ἀλλ’ ὑπάρχουν καί σήμερα αὐτοί πού πολεμοῦν τήν πίστι. Κι ὅσο πλησιάζει τό τέλος τοῦ κόσμου, οἱ ἄπιστοι γίνονται πιό πολλοί καί μέ πιό μεγάλο φανατισμό πολεμοῦν τό χριστιανισμό. Οἱ ἄπιστοι ἔχουν μανία νά ξερριζώσουν ἀπ’ τίς καρδιές ὅλων καί τῶν μικρῶν ἀκόμη παιδιῶν, τήν πίστι στό Χριστό. Πιστεύετε στήν ἐπιστήμη, πιστεύετε στό μαμμωνᾶ, πιστεύετε στίς ἡδονές, πιστεύετε στούς μάγους καί στίς μάγισσες, πιστεύετε σ’ ὅλους τούς διαβόλους, ἀλλά στό Χριστό ὄχι. Ὁ Χριστός δέν ἔχει νά σᾶς ὠφελήσῃ τίποτα, λένε οἱ ἄπιστοι. Καί δυστυχῶς πολλοί, πού τούς ἀκοῦνε, χάνουν τήν πίστι τους, φεύγουν ἀπ’ τό Χριστό, καί πηγαίνουν σ’ αὐτούς τούς ψεῦτες, τούς ἀπατεῶνες καί τούς ἐκμεταλλευτάς. Κακό τέλος θά ἔχουν. Κόλασις αἰώνια τούς περιμένει. Γιατί ἡ ἀπιστία στό Χριστό, στόν ἀληθινό Θεό, εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἁμαρτία, ἀλλά καί ἡ πιό μεγάλη συμφορά. Χίλιες φορές προτιμότερο νά σβήσῃ ὁ ἥλιος, παρά νά σβήσῃ μέσ’ ἀπ’ τίς καρδιές ἡ πίστι στό Χριστό. Γι’ αὐτό καί ὅσοι ἀπό μᾶς πού ζοῦμε στόν αἰῶνα αὐτό τῆς ἀπιστίας καί τῆς διαφθορᾶς θέλουμε νά μείνουμε κοντά στό Χριστό καί τήν ἁγία του Ἐκκλησία, τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, πού κρατεῖ καθαρή καί ἀνόθευτη τή διδασκαλία του, ἄς προσέχουμε πολύ, καί ποτέ νά μήν ξεχνᾶμε τό οὐράνιο παράγγελμα πού ἀκούσαμε σήμερα· «Στήκετε έν τῇ πίστει» (ε.α.).
(20 Απριλίου 1907 – 28 Αυγούστου 2010)
Ἡ Εἰκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
