† Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα
Ἀνάλυσι τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίοῦ Σταυροῦ, (Ἰωάν. ιθ’ 6 – 30), ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ», (1980) (σελ. 502 – 504).
Ὅλοι οἱ λαοί ἔχουν τά σύμβολά τους: θρησκευτικά, ἀλλά καί ἐθνικά. Αὐτά τά σύμβολα φανερώνουν τόν ἐσώτατο πόθο τῆς ψυχῆς για λυτρωμό καί διατήρησι τῶν ἀρρήκτων θρησκευτικῶν, ἠθικῶν, κοινωνικῶν καί ἐθνικῶν δεσμῶν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων χάριν ἁρμονικῆς συμβιώσεως με μιάν ὁμολογία πίστεως. Τόσον ἡ πίστις, ὅσῳ καί τά σύμβολα, ἐξαρτῶνται καί ἀπό τήν πολιτιστική καί μορφωτικήν ἀνάπτυξι τῶν λαῶν. Λαοί τῶν φυσικῶν θρησκειῶν ἔχουν τό ἴδιο ψυχολογικό βάθος: τό βάθος τῆς ἐξαρτήσεως ἀπό τό Ὑπέρτατον Ὄν. Ἡ ἐξ Ἀποκαλύψεως Θρησκεία, ὡς ἱστορική, ξεχύνει τό φῶς τῆς ἀληθοῦς θεογνωσίας στόν νοῦ καί στις καρδιές τῶν πιστῶν ὥστε να μή πλανῶνται ὡς πρός τήν ὕπαρξι καί τήν πραγματικότητα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, Ὅστις εἶναι Λογική Ὑψίστη Ἀξία με ἀγαθή βούλησι μή ὑποκειμένη σε νόμους ἀναγκαιοτήτων. Οἱ διάφορες φυσικές θρησκεῖες δεν ἀποκαλύπτουν, παρά τήν ἀγωνιώδη τάσι τοῦ ἀνθρώπου για να γνωρίσῃ τό Θεό του καί να τοῦ ὁμιλήσῃ με τή γλῶσσα του. Ἔτσι διεμόρφωσε καί τή λατρεία του, ἐφεῦρε τύπους καί σύμβολα καί τρόπο πού ἐκφράζετε γιά νά ἀποδείξῃ τό πόσον διψᾷ γιά τήν Ἀλήθεια μέ κεφαλαίον Α, πόσο ποθεῖ τή διάλυσι τῆς ψυχικῆς νεφώσεως πού ἐμποδίζει τά μάτια τοῦ πνεύματος νά ἰδοῦν νοερά καί πέραν τοῦ στενοῦ χώρου τῆς γηίνης ὑπάρξεως, αὐτή τήν Ἀλήθεια, τήν ἠθική ὡραιότητα καί τό ἀκτινοβόλο κάλλος τῶν οὐρανίων Ἀξιῶν.
Ἔτσι οἱ λαοί τῶν φυσικῶν θρησκειῶν ὑπό τό σκότος τῆς θρησκευτικῆς ἄγνοιας ἀνέμιξαν τήν ἀνατολίτικη φιλοσοφία καί ἀνάπηρη ἠθικολογία μετά τῆς καθαρᾶς ἀδαμιαίας θρησκείας. Καί ὁ μέν νοῦς μέ τίς ἄσκοπες περιπλανήσεις του πρός ἀναζήτησιν τῆς Ἀληθείας μοιάζει μέ κυνηγημένο πουλί πού πετᾷ ἀπό κλαδί σέ κλαδί ἀνήσυχο ὡς ἐκ τῆς φύσεως τοῦ ἀντικειμένου πού ἀναζητεῖ, ἡ δέ καρδιά ταλαιπωρεῖται μέσα σ’ ἕναν ἀδικαίωτο μυστικισμό πού κάνει τόν θρῆσκον ἄνθρωπο δέσμιο μιᾶς ὑποκειμενικῆς πλάνης, ἐφ’ ὅσον καί τό θεῖον θεωρεῖ σάν κάτι τό ἀνθρωποειδές καί ἀνθρωποπαθές Ὄν, καί ἀντί λυτρωμοῦ νοιώθει κόπωσι.
Ἡ ἐξ Ἀποκαλύψεως ὅμως Θρησκεία τοῦ Ἐσταυρωμένου μέ τήν ἔκχυσι στίς καρδιές τῶν πιστῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διέλυσε τά νέφη τῆς ἀγνοίας κάτω ἀπό τή δέσμη τοῦ φωτός τῆς Ἀληθείας, τῆς σαρκωμένης Ἀληθείας, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου, καί εὐτυχεῖς οἱ ἄνθρωποι πού τόν ἐγνώρισαν διά τοῦ Εὐαγγελίου, πού τόν ἐπίστευσαν καί πού τόν ἀγάπησαν ἀπό τή στιγμή μάλιστα πού ἡ θαβώριος λάμψι τοῦ ἀκτίστου φωτός καί ὁ Σταυρός ἐσφράγισαν τό αἰώνιο συμβόλαιο τῆς συμφιλιώσεως μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων διά τῆς, διά τοῦ Σταυροῦ, καταργήσεως τῆς ἔχθρας, Ἐφεσ. Β’. 14.
Ἠθική ἀκτινοβολία τοῦ Ἰησοῦ, θεϊκή διδασκαλία, Θυσία (Ζ’ 46, Ἰωάν. ιθ’. 30). Ἰδού τό τρίπτυχο τῆς ἐξ Ἀποκαλύψεως ἱστορικῆς Θρησκείας μας. Τά δυό πρῶτα θα παρέμεναν μιά, φιλοσοφία πρός ἀνώτερον ἦθος χωρίς τά μέσα τοῦ λυτρωμοῦ καί ὁ Ἰησοῦς θα ἐπιστεύετο ὡς ὁ ὕπατος τῶν ἠθικολογούντων φιλοσόφων, ὅπως καί σήμερα φλυαροῦν οἱ ἄπιστοι καί μεγάλοι ἔνοχοι καί ἀνίκανοι νά ἀνεβοῦν στίς βουνοκορφές τῆς Ἀληθείας, τῆς Ὡραιότητος καί τῆς Ἀγάπης, ὅπως καί ἐκεῖνοι ἐκ τῶν ὀπαδῶν τοῦ ὀρθολογίζοντος συγκρητισμοῦ. Ἀλλά τό τρίτο, τῆς Θυσίας, τοῦ Σταυροῦ, εἶναι ἡ νίκη τοῦ πνεύματος κατά τῆς ὕλης, εἶναι ὁ θρίαμβος τῆς ἀρετῆς κατά τῆς ἁμαρτίας, εἶναι τό ἀκτινοβολοῦν Φῶς κατά τοῦ σκότους πού λέγεται ψεῦδος. Εἶναι μιά, ἐν τοῖς πράγμασιν, ὁμολογία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἐσταυρώθη ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ἀγάπη γιά νά ἀναστηθῇ αὐτοδυνάμως καί νά ἀγκαλιάση μέ τόν ἱερώτατο σκοπό τῆς ἀτομικῆς μας καθάρσεως, τῆς ἀποτοξινώσεως ἀπό τά δηλητήρια τοῦ ἀρχαίου ὄφεως τόν ψυχοσωματικό μας ὀργανισμό, καί τοῦ λυτρωμοῦ μας ἀπό τά πάθη πού παρουσιάζουν τήν ἀνθρωπότητα χαλκεῖον ἀδικιῶν καί ἕνα ἀπέραντο σφαγεῖον, ἀντί νά σφάξῃ διά τοῦ Σταυροῦ «ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός» τό δράκοντα τῆς ἀπιστίας, τῆς πλεονεξίας καί τῆς ἐκμεταλλεύσεως ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο πρός δόξαν τοῦ Ὀργανισμοῦ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί ἐμπαιγμό τῶν λαῶν πού τόν συντηροῦν…… καί πού δέν θά μάθουν ποτέ γιατί οἱ εἰρηνοποιοί ὑποκριτές τοῦ Ὀργανισμοῦ τούτου κατεβίβασαν ἀπό τήν Μεγάλην Αἴθουσαν τῶν Συνεδριάσεων τόν Ἐσταυρωμένο, τόν καὶ μόνον Εἰρηνοποιόν.
(1904 – 1992)
Ἡ Εἰκόνα καί οἱ φωτογραφίες τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
