Σύντομο κήρυγμα ἐπί τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (Ἰωάν. 3, 13 – 17), ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΚΥΡΙΑΚΗ». (σελ. 186).
«Εἶπεν ὁ Κύριος· Οὐδείς ἀναβέβηκεν εἰς τόν οὐραόν εἰ μή ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ἰωάν. 3, 13)
Κανείς, λέει τό σημερινό Εὐαγγέλιο, κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά ἕνας μόνο, ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, πού πάντοτε εἶνε στόν οὐρανό.
Κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό. Ἕνας ἄπιστος, πού ἀκούει σήμερα τά λόγια αὐτά, θά γελάσῃ καί θά μᾶς πῇ·
– Αὐτά μποροῦσαν νά λέγωνται στά περασμένα χρόνια. Στά χρόνια πού ὁ ἄνθρωπος ἔβλεπε τόν οὐρανό καί ποτέ του δέν πίστευε ὅτι θά μποροῦσε νά φτάσῃ στά ἄστρα. Λένε ὅτι ἕνας ἀρχαῖος ἥρωας, ὁ Ἴκαρος, ἔκανε φτεροῦγες, τίς κόλλησε στίς πλάτες του, καί προσπάθησε μ’ αὐτές νά πετάξῃ στόν οὐρανό. Κατώρθωσε νά πετάξῃ ἕνα μικρό διάστημα. Ἀλλ’ ὁ καυτερός ἥλιος ἔλυωσε τό κερί πού ἦταν κολλημένες οἱ φτεροῦγες, καί ὁ Ἴκαρος ἔπεσε καί πνίγηκε μέσα στή θάλασσα, πού πῆρε τό ὄνομά του καί ὀνομάζεται Ἰκάριον πέλαγος. Αὐτό ἦταν ἕνα παραμύθι, πού φανέρωνε τόν πόθο τοῦ ἀνθρώπου νά φθάσῃ μιά μέρα στόν οὐρανό. Ἀλλ’ αὐτό, πού ἦταν ἕνα παραμύθι, ἔγινε στίς μέρες μας πραγματικότητα. Ὁ ἄνθρωπος κατώρθωσε νά πετάξῃ στόν οὐρανό, νά φθάσῃ στό φεγγάρι. Λοιπόν, δέν μποροῦμε νά λέμε σήμερα, ὅτι κανείς δέν ἀνέβηκε στά οὐράνια. Νά, τόσοι καί τόσοι ἀστροναῦτες ἔχουν πάει στό φεγγάρι καί γύρισαν καί μᾶς ἔφεραν φωτογραφίες καί μᾶς διηγοῦνται τί εἶδαν ἐκεῖ πάνω. Αὔριο ἄλλοι ἀστροναῦτες, πιό τολμηροί, θά πᾶνε σέ ἄλλα ἀστέρια καί θά μᾶς φέρουν ἄλλες εἰδήσεις. Ὁ ἀπάτητος οὐρανός πατήθηκε. Ὅλα ὑποτάσσονται σήμερα στήν ἐπιστήμη. Τί μας λέτε, ὅτι κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό; Καλό θά εἶνε ἐσεῖς οἱ παπᾶδες νά μή διαβάζετε πιά τό Εὐαγγέλιο αὐτό, γιά νά μή γελᾶνε οἱ ἄνθρωποι τῆς σημερινῆς ἐποχῆς…
Αὐτά θά μᾶς πῇ ἕνας ἄπιστος, πού ἀκούει τό σημερινό Εὐαγγέλιο.
Καί ὅμως τά λόγια αὐτά τοῦ Εὐαγγελίου, καί σήμερα καί αὔριο καί ὕστερα ἀπό ἑκατό καί χίλια χρόνια καί ὅσο καιρό θά βαστάξῃ ὁ κόσμος αὐτός, δέν θά χάσουν τήν ἀξία τους. Θά εἶνε ἀληθινά. Τόσο ἀληθινά, ὅσο ἀληθινά ἦταν ὅταν τά πρωτοεῖπε ὁ Χριστός.
Κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό ἐκτός ἀπό τόν Υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Γιά νά καταλάβουμε τά λόγια αὐτά, πρέπει νά δοῦμε ποιός εἶνε ὁ οὐρανός γιά τόν ὁποῖο μιλάει ὁ Κύριος.
Οὐρανός κατ’ ἀρχήν λέγεται ὁ οὐρανός πού βλέπουμε. Ὅταν βασιλέψῃ ὁ ἥλιος καί ἁπλωθῇ τό σκοτάδι, τότε φαίνονται τά ἄστρα, πού ἐπειδή βρίσκονται σέ πολύ μεγάλη ἀπόστασι φαίνονται πολύ μικρά, φαίνονται σάν καντηλάκια, πού ῥίχνουν τό φῶς τους μέσα στά πυκνά σκοτάδια. Ἀπ’ ὅλα τά ἄστρα μόνο ἕνα μᾶς φαίνεται μεγάλο, τό φεγγάρι, γιατί εἶνε πιό κοντά στή γῆ ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα οὐράνια σώματα. Ἐάν καί τό φεγγάρι ἦταν μακριά, ὅπως τ’ ἄλλα ἀστέρια, δέν θά φαίνονταν καθόλου, καί θά ἔπρεπε νά πᾶμε στό ἀστεροσκοπεῖο, γιά νά μπορέσουμε νά τό δοῦμε. Ἀμέτρητα εἶνε τ’ ἀστέρια. Μέ γυμνό μάτι μετροῦμε 5- 6 χιλιάδες ἄστρα. Οἱ ναυτικοί, πού ταξιδεύουν τίς νύχτες στίς ἄγριες θάλασσες, ξέρουν καλά τά ἄστρα καί μάλιστα ἕνα ἀπό αὐτά, πού τό ὀνομάζουν πολικό ἀστέρα, τό ἔχουν σάν ὁδηγό στά ταξίδια τους, γιατί τό ἀστέρι αὐτό δέν ἀλλάζει θέσι, ἀλλά μένει πάντα στό ἴδιο σημεῖο, χειμῶνα – καλοκαίρι. Μέ τά τηλεσκόπια, πού εἶνε ἐφωδιασμένα τά μεγάλα ἀστεροσκοπεῖα, οἱ ἀστρονόμοι μετροῦν τ’ ἀστέρια καί τά βρίσκουν ἑκατομμύρια. Καί ὅσο πιό μεγάλα τηλεσκόπια κατασκευάζουν, τόσο καί ἀνακαλύπτουν νέα ἀστέρια. Καί οἱ ἀστρονόμοι μένουν ἐκστατικοί μπροστά στό θέαμα τῶν ἑκατομμυρίων ἀστέρων. Ἄν μπορῇ κανείς νά μετρήσῃ πόσες σταλαγματιές νερό ἔχει ἡ θάλασσα, ἄλλο τόσο μπορεῖ νά μετρήσῃ πόσα εἶνε τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.
Στά ἀστέρια πού εἶναι κοντά στή γῆ ἴσως μπορέσῃ κάποτε νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος, μέ τά διαστημόπλοιά του. Ἀλλά στά μακρινά ἀστέρια πῶς; Γιατί γιά νά φθάσῃ ἐκεῖ, καί ἄν ἀκόμη πετάῃ τόσο γρήγορα ὅσο τρέχει ἡ ἀκτῖνα τοῦ ἥλιου, θά χρειαστῇ χιλιάδες χρόνια. Ἀλλά τά χρόνια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶνε πολλά. Θά μπῇ νέος στό διαστημόπλοιο, θά ταξιδεύῃ συνεχῶς, θ’ ἀσπρίσουν τά μαλλιά του, θά γίνῃ γέρος καί θά πεθάνῃ μέσα στό διαστημόπλοιο. Καί ποιός θά συνεχίσῃ τό ταξίδι του;
Τά λέμε αὐτά, γιά νά πάρουμε μιά ἰδέα τί εἶνε αὐτός ὁ οὐρανός πού βλέπουμε, καί νά μή νομίζουμε ὅτι, ἐπειδή φθάσαμε στό φεγγάρι, κατακτήσαμε τό σύμπαν. Εἶναι σάν νά κάναμε τά πρῶτα βήματα ἔξω ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας, κ’ ἐμεῖς νά νομίζουμε πῶς φτάσαμε στό Βόρειο Πόλο.
Ἀλλ’ ὑπάρχει μόνο ὁ ὑλικός οὐρανός; Πέρα ἀπό τό φεγγάρι, πέρα ἀπό τόν ἥλιο, πέρα ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων ἄστρων δέν ὑπάρχεις τίποτε ἄλλο;
Στό ἐρώτημα αὐτό ἡ ἐπιστήμη σιωπᾷ. Σιωπᾷ καί θά σιωπᾷ γιά πάντα, γιατί ἡ ἐπιστήμη ἐρευνᾷ μόνο τά ὑλικά πράγματα, μόνο ἐκεῖνα πού βλέπει καί ἀγγίζει εἴτε μέ τά μάτια εἴτε μέ τά ἐπιστημονικά μέσα πού διαθέτει. Ἀλλ’ ὅσα εἶνε ἔξω ἀπό τήν ὕλη, ὅπως εἶνε ἡ σκέψι, τό αἴσθημα, ἡ ἀγάπη, αὐτά δέν μπορεῖ νά τά δῇ καί νά τά ζυγίσῃ. Αὐτά εἶναι ἄϋλα καί πνευματικά.
Ἀλλ’ ἄν ἡ ἐπιστήμη δέν μπορῇ ν’ ἀπαντήσῃ στό ἐρώτημα τί ὑπάρχει πέρα ἀπό τά ἄστρα, ἀπαντᾷ ὅμως ἡ ἁγία Γραφή, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ὑπάρχει στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη. Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς βεβαιώνει, ὅτι πέρα ἀπό τόν οὐρανό πού βλέπουμε ὑπάρχει κ’ ἕνας ἄλλος οὐρανός. Οὐρανός, πού εἶναι πραγματικός, τόσο πραγματικός ὅσο εἶνε κι ὁ οὐρανός πού βλέπουμε. Οὐρανός χίλιες φορές καί ἑκατομμύρια φορές πιό ὡραῖος ἀπό τόν ὁρατό οὐρανό. Οὐρανός, πού δέν πρόκειται ποτέ νά καταστραφῇ.
Ἐάν στόν ὑλικό οὐρανό λάμπει ὁ ἥλιος, στόν ἄλλο οὐρανό, στόν πνευματικό, λάμπει ἕνας ἄλλος ἥλιος, ἡ τρισήλιος Θεότης, λάμπει ἡ ἁγία Τριάς, Πατήρ, Υἱός καί ἅγιον Πνεῦμα· ἁγία Τριάς, ἐλέησον τόν κόσμο καί σῶσον ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς.
Τόν ἥλιο δέν μποροῦμε νά δοῦμε μέ τά μάτια μας. Πῶς ἔχουμε τώρα τήν ἀξίωσι νά δοῦμε τό Θεό; Ὁ Θεός, ὁ ἐν Τριάδι Θεός, σάν ἥλιος λάμπει στόν πνευματικό οὐρανό. Σελήνη, πού σκορπίζει τό γλυκό της φῶς, εἶνε ἡ Παναγία μας. Ἀστέρια φωτεινά καί λαμπερά, μικροί ἥλιοι κοντά στό μεγάλο ἥλιο, εἶνε οἱ ἅγιοι, ἄντρες καί γυναῖκες, πού ἔζησαν ἐδῶ στή γῆ μέ πίστι καί ἁγιότητα. Τό εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι οἱ δίκαιοι θά λάμπουν σάν ἥλιοι στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀστέρια λαμπρά, πρώτου μεγέθους, εἶνε καί οἱ ἄγγελοι κ’ οἱ ἀρχάγγελοι. Ὅλα αὐτά τά πνεύματα ἀποτελοῦν τόν πνευματικό οὐρανό.
Σ’ αὐτό τόν οὐρανό μένει ὁ Χριστός. Ἀπό αὐτό τόν οὐρανό ἦρθε ἐδῶ στή γῆ. Σ’ αὐτό τόν οὐρανό καί πάλι ἐπέστρεψε ὡς ἄνθρωπος κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως. Σ’ αὐτόν μένει ὡς ἄνθρωπος. Ἀπ’ αὐτό τόν οὐρανό θά ἔρθῃ καί πάλι ὡς κριτής, γιά νά κρίνῃ τήν ἀνθρωπότητα. Σ’ αὐτό τόν οὐρανό, τόν τρίτο οὐρανό, ἀνέβηκε ζωντανός ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔζησε ἐκεῖ λίγες στιγμές καί γύρισε στή γῆ, μά ἡ γλῶσσα του δέν μποροῦσε νά περιγράψῃ ὅλα ἐκεῖνα τά ὡραῖα, τά καταπληκτικά, τά ἀφάνταστα, πού εἶδε πάνω στόν οὐρανό.
Σ’ αὐτό τόν οὐρανό, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τόν πραγματικό καί αἰώνιο, ἄς στρέψουμε τή σκέψι μας. Ὁ οὐρανός αὐτός εἶνε ἡ πατρίδα μας, ἡ αἰώνια πατρίδα μας. Ἐκεῖ ζοῦν οἱ ἀγαπητοί μας. Ἐκεῖ θά ζήσουμε κ’ ἐμεῖς, ἄν ζήσουμε καί πολιτευθοῦμε ἐδῶ στή γῆ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ἀδελφοί, «ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας».
(20 Απριλίου 1907 – 28 Αυγούστου 2010)
Ἡ Εἰκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
