M

Close

ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ 20.000

            2η. Ἀνάλυσι τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, (Ματθ. ιδ’ 14- 22), ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου θ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ». 1980.

            Καί τοῦτο, γιατί οἱ «ἐσθίοντες», μετά τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων, ἦσαν «ὡσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικῶν καί παιδίων». Οἱ ὀρθολογιστές πού ἀπορριπτοῦν κάθε τι τό ὑπερφυσικόν καί ὑπέρλογο, θεωροῦν μύθους τά θαύματα. Ἡ ἀπιστία τους αὐτή πρός τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ καί τή σκόπιμο θαυματουργία, ἔρχεται σε ἀντίφασι πρός τήν πίστι τους στήν ὕπαρξι προσωπικοῦ Θεοῦ, Δημιουργοῦ τοῦ Κόσμου ἐκ τοῦ μηδενός. Ὁ Κόσμος κατά τάς γεωλογικάς, φυσικάς καί ἱστορικάς ἀκόμη ἐπιστήμας ἔσχεν ἀρχήν, καί ἡ ὕλη δέν εἶναι αὐθύπαρκτος ἀλλ’ ἐν χρόνῳ δημιουργηθεῖσα ἐκ τοῦ χάους καί δι’ ἐξω κόσμου ὠθήσεως ἐκινήθη, διεμορφώθη σε ἁρμονικό Σύμπαν καί θα καταστραφῇ θερμοδυναμικῶς, κατά δέ τόν Ἀπόστολο Πέτρο θα μεταστοιχειωθῇ καί θα ἀνακαινισθῇ, (Β’ Πέτρου, γ’. 10 κ.ε), χάριν τῶν νέων, μετά τη δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, συνθηκῶν τῆς ζωῆς.

            Ἐάν δέν ἀμφισβητῆται ἡ ἐκ τοῦ μηδενός Δημιουργία του κόσμου ὑπό τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑψίστης καί ἀσυλλήπτου λογικῆς Ἀξίας, οὔτε ἑπομένως ἡ παντοδυναμία καί πανσοφία του καί μάλιστα ἡ ἄφατος ἀγάπη του πρός τόν ἄνθρωπο, γιατί να θεωρῆται μῦθος καί ἀπαράδεκτο τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων, ὁ χορτασμός τῶν πλέον τῶν 20.000 ἀτόμων, που εἶναι ὄχι τό μεῖζον για τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τό ἔλασσον; Ποιό εἶναι καταπληκτικώτερον θαῦμα; Ἡ ἐκ τοῦ μηδενός δημιουργία τοῦ κόσμου ἤ ὁ πολλαπλασιασμός τῶν πέντε ἄρτων; Ἠμπορεῖ να μή δίδεται, γιατί δεν ὑπάρχει ἐξήγησι για τήν ἀπό τήν ἀνυπαρξία τῆς ὕλης καί τῆς ζωῆς ὕπαρξιν· ὅμως δέν ἀμφισβητεῖται τό γεγονός ὅτι εἶναι ἀδύνατον μιά νεκρά ὕλη καί ἡ ἐκ τῆς νεκράς ὕλης ζωή να ἐγεννήθησαν αὐτομάτως. Κάθε ἀπροκατάληπτος συζητητής καί σοβαρός ἄνθρωπος ἔχει πεισθῇ καί ἀπό τις ἐπιστημονικές μελέτες καί ἀπό τήν ἐξ Ἀποκαλύψεως ἀλήθεια τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ὅτι θεία Λογική Δύναμις σκοπίμως ἐδημιούργησε τό Σύμπαν ἐκ τοῦ μηδενός καί σκοπίμως ἐκλιμάκωσε τά ὄντα μέχρι τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου.

            Στήν περίπτωσι τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων δέν ἔχουμε τό ἀπόλυτον τοῦ θαύματος, ὅπως στήν ἐκ τοῦ μηδενός δημιουργία τοῦ κόσμου, γιατί ὑπάρχει ἡ βάσι τῶν πέντε ἄρτων, οἱ ὁποῖοι πολλαπλασιάζονται με τη δημιουργική δύναμι τοῦ Θεοῦ. Πῶς γίνεται ἀπό ἔνα κόκκον σίτου πού πέφτει καί σαπίζει στή γῆ να ἔχουμε, ἐξ αὐτοῦ καί μόνον, 30, 50, 100 κόκκους σίτου; Αὐτός ὁ πολλαπλασιασμός ἐκ τοῦ σαπέντος κόκκου τοῦ σίτου, εἶναι τῆς τυφλῆς φύσεως, ἤ τῆς δημιουργικῆς δυνάμεως του Θεοῦ που ἐν δυνάμει ἐνέβαλε βελτιωτική ἐξέλιξι καί πολλαπλασίονα ἀπόδοσι; Ἤ μήπως ἡ ἐκ τῆς ζωῆς ζωή δέν εἶναι θαῦμα πού καταπλήσσει τόν ἀνθρώπινο νοῦν; Ὑπάρχουν για σύγκρισι τά ἀπόλυτα καί τά σχετικά θαύματα κατά λόγον Οἰκονομίας καί σκοπιμότητος, ποτέ δέ τό πραγματικό θαῦμα δεν ἔλαβε χώραν ἀσκόπως, χωρίς δηλαδή να ἐπιδιώκῃ ἠθικούς, ὑψηλοτέρους σκοπούς. Πουθενά τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ δεν συνεδυάσθησαν με ἰδιοτέλεια καί τσαρλατανισμό, ὅπως τῶν ἀπατεώνων οἱ τερατουργίες.

            Στην προκειμένη περικοπή ἔχουμε χιλιάδες λαοῦ που ἠκολούθησαν στην ὕπαιθρο τόν Κύριον ἐνωτιζόμενοι τῶν ρημάτων τῆς ἀληθείας, τήν ὁποίαν ἤ ἠρνοῦντο ἤ ἀπέκρυπταν οἱ πνευματικοί Ταγοί τῶν χρόνων ἐκείνων. Καί ἧταν τόση ἡ δίψα καί ἡ πεῖνα πρός ἀκρόασιν τῶν οὐρανίων ἀληθειῶν, ὥστε λησμονοῦσαν καί τό φυσικόν αἴσθημα τῆς αὐτοσυντηρήσεώς τους. Καί ἐδῶ ἔχει ἐφαρμογή τό τοῦ Κυρίου: «Ζητεῖτε πρῶτον τῇ βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί πάντα ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν». Ματθ. στ’, 32. Καί, λοιπόν, για τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων, προσετέθη ἐκεῖνο πού σωματικά ἧταν ἀναγκαίο. Αὐτά για τούς πιστούς ἀνθρώπους. Διαφέρει, βέβαια, τό πρᾶγμα για τούς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι, παρά τήν ἀπιστίαν τους στα θαύματα, δεν ἠμπορεῖ παρά να ὁμολογήσουν ὅτι τόσον ὁ μεγαλόκοσμος, ὅσο καί ὁ μικρόκοσμος ἀποτελοῦν ἔνα καταπληκτικό θαῦμα, τό ὁποῖον ἀδυνατεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς να συλλάβῃ καί νά κατανοήσῃ. Γι’ αὐτό καί οἱ μεγαλύτεροι σοφοί τῶν συγχρόνων ἀκόμη ἐπιστημῶν ἐν ταπεινώσει ἀνακράζουν ὡς ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας».Ψαλ. 103, 24.

Ἀρχιμ. Χριστοφόρος Ἀθ. Καλύβας
(1904 – 1992)

            Οἱ Εἰκόνες καί οἱ φωτογραφίες τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.

Related Posts

Ποῦ ἀνήκεις;

Ποῦ ἀνήκεις;

           Σύντομο κήρυγμα ἐπί τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ἰωάν. 7, 37 – 52· 8, 12), ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΚΥΡΙΑΚΗ». (σελ. 55). «Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν» (Ἰωάν. 7, 43).            Μία, ἀγαπητοί...

ΤΙ ΠΡΑΤΤΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

ΤΙ ΠΡΑΤΤΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

Ἀπάνθισμα ἐν εἴδει λόγου ἐκ διαφόρων ὁμιλιῶν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου συλλεγέν παρά Θεοδώρου(¹). (Migne, P.G., τόμ. LXIII, λόγος ΜΗ', σελ. 899 – 902).           Ὁ Χριστιανός διά νά κληρονομήσῃ τήν αἰώνιον ζωήν πρέπει νά πράττῃ τά ἑξῆς:...

Διήγησις ὠφέλιμος γεωργοῦ τινος Μετρίου ὀνομαζομένου.

Διήγησις ὠφέλιμος γεωργοῦ τινος Μετρίου ὀνομαζομένου.

Βίος Μετρίου πᾶσι τοῖς χριστωνύμοις, Στήλη πρόκειται ἀρετῶν τε καί πίναξ.           Ἐν τῇ Γαλατίᾳ τῆς ἐν τῇ Ἀσίᾳ Παφλαγονίας ἦτο γεωργός τις, Μέτριος ὀνομαζόμενος, ζῶν ἐν αὐταρκείᾳ τῶν τοῦ σώματος ἀγαθῶν. Οὗτος λοιπόν βλέπων τόν γείτονά του, ὅτι εἶχεν υἱούς τούς...