† Ἱερομονάχου & Ἀποστολικοῦ Ἱεροκήρυκος Ἰωάννου ἐκ τῆς Λίνδου. 1η συγγραφή τό ἔτος 1785, περιεχόμενος εἰς τήν Ἱεράν βίβλον «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΑΓΗΝΗ».
Ποίαν θεωρίαν νά κάμω εἰς τοῦτον τόν διαυγῆ καί πολύφωτον φωστῆρα, τόν Μέγαν, λέγω, Ἰωάννην τόν Πρόδρομον, ὅστις ἐκ μήτρας στειρωτικῆς ἀνέτειλεν ἡμῖν σήμερον; νά τόν ἐπαινέσω μέ λόγον; καί ποῖος ἔχει τόσον ὑψηλόν λόγον καί δυνατόν, ὅπου νά φθάσῃ εἰς εὐφημίαν καί ἔπαινόν του, τίς ἔχει οὐράνιον νοῦν ὅπου νά εὐφημίσῃ τόν οὐράνιον Πρόδρομον; τίς ἔχει γλῶσσαν ἀγγελικήν, ὅπου νά δυνηθῇ νά ἐπαινέσῃ ἀκούραστα τόν ἀστραπόμορφον τοῦτον Ἄγγελον; ποῦ λόγοι; ποῦ ἔπαινοι τοσοῦτοι, ὅσαι εἶναι αἱ χάριτες τοῦ Τιμίου Προδρόμου; ποῦ εὑρίσκει τις τόσα χαρίτων ἄνθη, ὥστε νά πλέξῃ τόσα στέφανα, ὅσα εἶναι τά ὑπέρ ἄνθρωπον ἰσάγγελα κατορθώματά του; τίς ἔχει τόσας φωνάς, ὥστε νά δώσῃ τόσας εὐχαριστίας εἰς τόν Τίμιον Πρόδρομον, ὅσας εὐεργεσίας παρ’ αὐτοῦ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν λαμβάνομεν;
Ἀλλ’ ἄν εὑρεθῇ καί τις, εἰπέτε μου τί πρῶτον, τί ὕστερον νά ἐπαινέσῃ; μυρίαι πηγαί χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος εἰς τόν ἰσάγγελον τοῦτον εὑρίσκονται· ἐκ ποίας, εἰπέτε, πρῶτον νά ἀντλήσῃ τοῦ πανηγυρικοῦ λόγου τάς ἀφορμάς; ἄν ἀρχίσῃ ἐκ τῆς πατρίδος νά πλέκῃ τῷ Προδρόμῳ τόν ἔπαινον, καθώς οἱ νόμοι τῶν ἐγκωμίων παρακελεύεονται, πατρίς τοῦ Προδρόμου εἶναι ὁ οὐρανός· ποῖος τόν οὐρανόν, καί μέ ὅλον ὅπου εἶναι κτίσμα ὑλικόν τε καί ἄψυχον, ἀξίως ἐπαινεῖν δύναται; ἄν ζητήσῃ τούς προγόνους καί γονεῖς τοῦ Προδρόμου, εὑρίσκει νά εἶναι πρόγονοι μέν αὐτοῦ, Πατήρ, Υἱός καί ἅγιον Πνεῦμα, γονεῖς δέ τά καθαρά δοχεῖα τοῦ Πνεύματος, ὁ ἱερώτατος, λέγω, Ζαχαρίας, καί ἡ πνευματοφόρος Ἐλισάβετ· ἄν στοχασθῇ συνετῶς τήν σύλληψίν του, καί αὕτη προμηνύεται ἀπό τόν μέγαν τῶν οὐρανίων δυνάμεων Ἀρχιστράτηγον Γαβριήλ· «Μή φοβοῦ, Ζαχαρία, διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καί ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι»· ἄν στοχασθῇ τήν γέννησίν του, καί αὕτη εἶναι ἔνδοξος καί λαμπρά, καί εἰς ὅλον τόν κόσμον χαρᾶς ἀφάτου παραίτιος· «καί πολλοί ἐπί τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται».
Ἄν πάλιν στοχασθῇ τις τήν ἁγιότητα καί καθαρότητά του, οὗτος εἶναι ἀκόμη καί ἀπό τήν κοιλίαν τῆς μητρός του γεμᾶτος ὅλος ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· «καί Πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται, ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ»· ἄν στοχασθῇ τό ὄνομά του «Ἰωάννης», καί τοῦτο εἶναι πάντων τῶν τοῦ Θεοῦ μυστηρίων τό περιασφαλισμένον θησαυροφυλάκιον· καί ἰδέτε, ὅπου τοῦ δίδεται ἄνωθεν· «καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην»· ἄν στοχασθῇ τήν αὔξησιν τῆς ἡλικίας του, καί αὕτη εἶναι θαυμαστή, διότι κραταιοῦται, ἐνισχύεται καί ἐνδυναμοῦται ἀπό τήν ἔνοικον χάριν τοῦ Πνεύματος· «τό δέ παιδίον ηὔξανε καί ἐκραταιοῦτο Πνεύματι»· ἄν στοχασθῇ τήν ἀνατροφήν του, καί αὕτη εἶναι ἀπό τάς πολιτικάς συγχύσεις μακράν, μέσα εἰς τάς ἀβάτους μονάζων ἐρήμους· «καί ᾖν ἐν ταῖς ἐρήμοις, ἕως τῆς ἀναδείξεως αὐτοῦ πρός τόν Ἰσραήλ»· ἄν δέ καί τήν τροφήν του, καί αὕτη εἶναι ἀπό τά βλαστάρια τῶν δένδρων καί ἀπό μέλι ἄγριον· ἄν δέ καί τήν ἐνδυμασίαν του, καί αὕτη εἶναι ἀπό καμηλότριχας κατασκευασμένη· «καί ᾖν ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου»· ἄν δέ καί τήν ζώνην του, καί αὕτη εἶναι ἀπό δέρμα ζώου· «καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ».
Ἀλλ’ ᾦ τῆς ἐμῆς ματαιοπονίας· καί τί καταγίνομαι εἰς τά παραμικρά, καί δέν λέγω πῶς οὗτος εἶναι κατά τήν τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίαν ὁ μέγας ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων; Ἄς λέγω λαμπρᾷ τῇ φωνῇ, πῶς οὗτος εἶναι ὁ ὑπέρτιμος καί πανένδοξος ἐκ Προφήτου Προφήτης, καί τῆς παλαιᾶς τε καί νέας Διαθήκης ὁ ὑπέρλαμπρος μεσίτης· οὗτος εἶναι ὁ ἐπίγειος Ἄγγελος καί οὐράνιος Ἄνθρωπος· οὗτος εἶναι ὁ λύχνος τοῦ Κυρίου ὁ ἄσβεστος, καί ὁ ἐν ἁγίοις σεβασμιώτατος Ἅγιος· οὗτος εἶναι τό καθαρώτατον τοῦ Πνεύματος δοχεῖον, καί τῆς Παναγίας Τριάδος τό ἄμωμον ἱερεῖον· οὗτος εἶναι τῆς οἰκουμένης τό καύχημα, καί τῆς στειρευούσης τό ἱερόν βλάστημα· οὗτος εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τό στήριγμα καί τῆς εὐσεβείας τό σεμνολόγημα· οὗτος εἶναι ὁ στῦλος τῆς ἐρημικῆς ζωῆς ὁ ἑδραῖος, καί ὁ φίλος τοῦ Χριστοῦ ὁ ἐπιθυμητός καί εὐκταῖος· οὗτος εἶναι ὁ πρώτιστος τῶν Ἀποστόλων, καί ὁ ἔξαρχος τῶν Μαρτύρων· οὗτος εἶναι ὁ ὁδηγός τῶν Ὁσίων καί ὁ ὑπερασπιστής τῶν Δικαίων· οὗτος εἶναι ὁ ὄρθρος ὁ φαεινός καί ὁ Ἑωσφόρος ὁ λαμπρός.
Οὗτος εἶναι ὁ πρωϊνός διαυγής τοῦ ἡλίου ἀστήρ, καί ὁ ἔκλαμπρος τοῦ κόσμου φωστήρ· οὗτος ὁ διαπρύσιος τῆς μετανοίας κήρυξ, καί τῶν μυστηρίων τοῦ Πνεύματος ὁ ἱερώτατος θύτης· οὗτος εἶναι ὁ ζηλωτής Ἠλίας τῆς πρώτης τοῦ Χριστοῦ παρουσίας, καί ὁ ἀπότομος ἐφυβριστής τῆς τοῦ Ἡρώδου μοιχείας· οὗτος εἶναι τῶν τελωνῶν καί στρατιωτῶν καί τοῦ ὄχλου ὁ μέγας διορθωτής, καί τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης ὁ ἔνδοξος προμηνυτής· οὗτος εἶναι τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ὁ ὑπέρτιμος Βαπτιστής, καί τοῖς ἐν τῷ Ἅδῃ ὁ χαρμόσυνος Εὐαγγελιστής· οὗτος εἶναι τῆς Τρισηλίου Θεότητος ὁ μακάριος παραστάτης καί θεατής, καί τῶν ἁμαρτωλῶν ὁ ἀκατάπαυστος καί καθημερινός πρεσβευτής· οὗτος εἶναι ὁ χοροστάτης τῆς ἀΰλου ταξιαρχίας, καί ὁ ἔχων τά δευτερεῖα τῆς Θεοτόκου Μαρίας· οὗτος εἶναι ὁ αγγελόπτερος ἀετός, καί ὁ πάνσεπτος τοῦ Ζαχαρίου βλαστός· οὗτος εἶναι ἡ γλυκύλαλος ἀηδών, ἡ εὔλαλος χελιδών, καί ἡ φιλέρημος τρυγών· οὗτος εἶναι ὁ καλλωπισμός τῆς μοναδικῆς πολιτείας, καί ὁ λευκομυρίπνοος κρίνος τῆς ἐρημίας· οὗτος εἶναι τῶν Ἀσκητῶν ἡ παραμυθία, καί τῶν Μοναστῶν ἡ παρηγορία· καί μέ ἕνα λόγον, οὗτος εἶναι, μετά τήν Θεοτόκον τήν Ὑπεραγίαν, τῆς οἰκουμένης ὅλης ἡ κραταιά προστασία, καί πρός Θεόν ἀκαταίσχυντος μεσιτεία.
Χαῖρε λοιπόν, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἱερόν καί ἁγιώτατον δοχεῖον καί τῆς Τρισηλίου Θεότητος ἄμωμον καί πανάσπιλον ἱερεῖον.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τό στήριγμα τῆς εὐσεβείας καί τό καύχημα τῆς μοναδικῆς πολιτείας.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, στειρευούσης σεβασμιώτατον βλάστημα, καί πανόλβιον οἰκουμένης ἁπάσης ἀγλάϊσμα.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τό κλέος τῆς παρθενίας καί τό σεμνολόγημα τῆς ὀρθοδοξίας.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τῶν Προφητῶν ἀγλαοπυρσόμορφον ἄγαλμα, καί ἀργυροχρυσόπλοκον τῶν Μαρτύρων διάδημα.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς ἀδιάσειστον ἔρεισμα, καί τῆς ἐνθέου διαγωγῆς τό ὡράϊσμα.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τῆς Παλαιᾶς τε καί Νέας Διαθήκης ἐνδοξότατε μεσῖτα, καί τῶν ἁμαρτωλῶν ἀκατάπαυστε πρός Θεόν ἱκέτα.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, ἐπίγειε Ἄγγελε καί οὐράνιε ἄνθρωπε.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τοῦ Χριστοῦ πολύφωτε λύχνε καί ἄσβεστε, καί ἁπάντων Ἁγίων ὑπέρτερε ἅγιε.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, στῦλε τῆς Ἐκκλησίας ἑδραιότατε, καί φίλε γνήσιε τοῦ Χριστοῦ προσφιλέστατε.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, ὄρθρε φαεινότατε, καί ἑωσφόρε λαμπρότατε.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, ἔκλαμπρε τοῦ κόσμου ἀστήρ, καί λαμπροφανέστατε τῆς οἰκουμένης φωστήρ.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, Ἠλία τῆς πρώτης τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ζηλωτά ἐνθεώτατε, καί τῶν τελωνῶν καί στρατιωτῶν διορθωτά συνετώτατε καί σοφώτατε.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης ἔνδοξε προμηνυτά καί τοῦ Θεοῦ Σωτῆρος ὑπέρτιμε Βαπτιστά.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τοῖς ἐν τῷ Ἅδῃ εὐκταιότατε εὐαγγελιστά, καί τῆς Παναγίας Τριάδος μακαριώτατε παραστάτα καί θεατά.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, θεοδόξαστε χοροστάτα τῆς ἀΰλου ταξιαρχίας καί πρῶτε κληρονόμε τῆς οὐρανίου Βασιλείας.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, τοῦ ἐκ τῶν δύο ΟΟ συντεθειμένου Ω, Ι πανεκλαμπρότατον, καί τοῦ Α.Ν. τοῦ δευτέρου Ν, εἰς τό ΗΣ προμηνυτικώτατον.
Χαῖρε, Προφῆτα καί Πρόδρομε, ἀηδών γλυκύλαλε, χελιδών εὔλαλε, καί τρυγών φιλέρημε.
Χαίρετε καί ὑμεῖς τῆς ἱερᾶς καί σεβασμίας ταύτης Μονῆς Πατέρες σεβάσμιοι, ὅπου μέ παρεκινήσατε νά πανηγυρίσω καί ἐγώ ὁ ἀνάξιος σήμερον. Ὁ Τίμιος λοιπόν Πρόδρομος (τόν ὁποῖον μετά προθυμίας δουλεύετε), νά διαλύῃ τάς καθ’ ἡμῶν τοῦ πονηροῦ δαίμονος ποικιλοειδεῖς μηχανάς, ἐνισχύων καί ἐνδυναμώνων ὑμᾶς εἰς τούς ἀθλητικούς πόνους τῆς ἀρετῆς, καί ἀναβιβάζων ὑμᾶς ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν.
Χαίρετε καί ὑμεῖς ἅπαντες, (ᾦ εὐσεβέστατον ἄθροισμα) ὅσοι τε τῶν ἀρχόντων καί ὅσοι τῶν ἀρχομένων διά τήν εἰς τόν Τίμιον Πρόδρομον εὐλάβειαν καί τιμήν συνηθροίσθητε σήμερον, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ βοήθειά σας, ἐλευθερώνων σας, ὁμοῦ μέ τούς ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ κατοικοῦντας ἐπιλοίπους Χριστιανούς, ἐκ πάσης ἀπειλουμένης θεόθεν περιστάσεώς τε καί συμφορᾶς μέ τάς καθημερινάς καί ἀκοιμήτους πρός Κύριον πρεσβείας καί ἱκεσίας του· γένοιτο, γένοιτο.
Πηγή: Ὁ Μέγας συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μηνός Ἰουνίου, (σελ. 329). Ἐκδίδεται ἀναλώμασι καί ἐπιμελείᾳ, του ἐν Μοναχοῖς ἐλαχίστου Βίκτωρος Ματθαίου Καθηγουμένου τῆς ἐν Κρονίζη, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς Ἱερᾶς καί σεβασμίας Δεσποτικῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως του Σωτῆρος. Ἔκδοσις Γ’ 1969.
