2η Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς Β’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ), Μάρκου, β’ 1 – 12, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 136 – 138).
Πρόκειται περί τοῦ παραλυτικοῦ «αἰρομένου ὑπό τεσσάρων» καί φερομένου πρό τῶν ποδῶν τοῦ Ἰησοῦ πρός θεραπείαν. Ἡ περίπτωσι δέν εἶναι σπανία ὡς πρός τό κατάντημα τῶν ἀνθρώπων τῶν σεξουαλικῶν, ἰδία, καταχρήσεων, ὅπως καί τῶν ἀλκοολικῶν. Ἡ σημερινή, πρό παντός, ἐποχή μας ἔχει νά παρουσιάση μύρια τέτοια καταντήματα ἀσώτων νέων, οἱ ὁποῖοι ἀπό τῆς ἐφηβικῆς των ἡλικίας ἐθισθέντες σέ σαρκικές ἡδονικές πράξεις πρό καί μετά τό γάμο τους ἐπροχώρησαν σέ καταχρήσεις καί μάλιστα σέ ἡλικία παρακμῆς ὑπερδιεγειρόμενοι μέ εἰδικά φάρμακα ὁρμονῶν μέχρι τελείας ἐξαντλήσεως. Λόγῳ τῆς σαρκικῆς λύσσης, ἀλλά καί τῆς ἀνικανότητος, πλέον, νά ἀπολαμβάνουν φυσικώς τῶν ἐντόνων ἀλλά καί ἐφημέρων ἡδονῶν, ἐπεκαλέσθησαν, εἴπαμε τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης ἡ ὁποία δέν ἐδίστασε νά προσφέρῃ τίς ὑπηρεσίες της πρός τούς κρονολήρους γέροντας, μέσῳ τῶν φαρμακευτικῶν ἐκείνων παρασκευασμάτων, μέχρις ὅτου «ψοφήσουν» οἱ δυστυχεῖς φιλήδονοι τύποι ἀπό τελείαν ἐξάντλησι ἤ καί συγκοπή καρδίας λόγῳ ἀφύσικων καί ἀναγκαστικῶν διεγέρσεων.
Ἄλλοι, ὅπως ὁ σημερινός τῶν τεσσάρων, «κρατιῶνται» κατά τήν κοινή ἔκφρασι, δηλαδή παραλύουν τελείως, γιατί τό πολύτιμον ὑλικό πού χρειάζεται γιά τή λειτουργία τοῦ μαλοῦ καί τοῦ ὅλου ὀργανισμοῦ, πρό παντός τοῦ νευρικοῦ συστήματος, ὥστε νά ἰσορροπῇ ὁ ἄνθρωπος καί νά διαπρέπῃ στόν πνευματικό καί κοινωνικό τομέα, ἐσπαταλήθη ὄχι ἁπλῶς ἀσκόπων, ἀλλά καί ἀσεβῶς καί βλαβερῶς. Ἀσεβῶς γιατί ὅλα μέν τά κύτταρα, ὅπως τῆς σπονδυλικῆς στήλης καί τοῦ ἐγκεφάλου, εἶναι τό εὐγενέστερο καί πολυτιμότερο ὑλικό γιά τή φυσική ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί ἐδόθη πρός δημιουργίαν ζωῆς καί διαιωνίσεως τοῦ εἴδους· ἐπιβλαβῶς δέ, γιατί ἡ ἄνομη χρῆσι καί ἡ ἐπίμονη βασανιστική κατάχρησι γιά ἡδονικάς, τέτοιου εἴδους, ἀπολαύσεις, διασείει καί τό νευρικό σύστημα καί προκαλεῖ ἀνωμαλίες στή φυσιολογική λειτουργία τοῦ ὀργανισμοῦ, ὁ ὁποῖος καί ἐκδικεῖται τόν ἀσωτεύοντα καί ἀρνεῖται νά κινηθῇ πρός αὐτοεξυπηρέτησιν στά ἀπολύτως ἀναγκαῖα ἀκόμη, ὅπως εὔκολα ἀντιλαμβάνεται κανείς. Πόσο μάλιστα ὀδυνηρό εἶναι ὅταν δέν ὑπάρχῃ δίπλα του ἕνας δικός του ἄνθρωπος νά σηκώση μαζί του τό σταυρό του, καί τοῦτο εἶναι εὐνόητο. Γιατί, μπορεῖ στήν εὐτυχία μας νά ἔχουμε πολλούς φίλους καί συντρόφους, ὄχι ὅμως καί στή δυστυχία μας, ὅταν ξεπέφτουμε ἰδία στό ἐπίπεδο τῶν κοινωνικῶν καθαρμάτων, πού μᾶς σιχαίνονται καί οἱ ….. γύφτοι.
Γιατί ἐπί τέλους, μπορεῖ σέ μιά σκληρή Κοινωνία νά βρεθοῦν ἄνθρωποι, ὅπως οἱ τέσσαρες τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού δέν ἀποκλείεται νά ἦσαν συνένοχοι γιά τό κατάντημα, καί νά συμπαθήσουν κάποιον πού, ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν καταχρήσεων, ἀλλ’ ἐξ ἀτυχήματος, νά παραλύσουν ὅπως συμβαίνει μέ τούς δύτας πού ἁλιεύουν σπόγγους ἤ τούς λεγομένους βατραχανθρώπους, ὄχι ὅμως εὔκολα γιά ἕνα ποὺ ἐμολύνθη καί ἐμόλυνε τήν Κοινωνία, ἡ ὁποία καί κατέκρινε δημόσια τέτοιες δραστηριότητες. Ὅσῳ κι’ ἄν ξεπέση ἠθικά μιά Κοινωνία, θά ὑπάρχῃ πάντως ἕνας ἄγραφος καθολικός νόμος πού καταδικάζει τὰς ἐκτροπάς. Στόν ἄνθρωπο, ὅσῳ κι ἄν ἀποκτηνωθῇ, ἔρχονται στιγμές πού παρουσιάζονται ἀντίθετοι ἀνακυκλήσεις, μιά νοσταλγία ἐπανόδου στήν παραδεδεγμένην ἀρετή. Ἂν δέν ὑπῆρχε, θά εἴχαμε βέβαια τήν αὐτοκαταστροφή καί τόν ἀφανισμό τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Τά κτήνη, γενικά, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν διακρίνονται ὡς λογικά ὄντα παρασυρόμενα ἀπό τό σαρκικό αἰσθησιασμό, θά ἔσβυναν, ἀπολαμβάνοντα μ’ ἕνα παράφορο, λυσσασμένο ὀργασμό τῆς φύσεώς των, ἀδιάκοπο καί συνεχῆ. Ὁ Θεός ὅμως ἐτακτοποίησεν ἔτσι τή φυσιολογική τους λειτουργία, ὥστε ἀραιά νά ἀναζητοῦν διασταύρωσι γιά τή σκόπιμη λειτουργία τῶν εἰδικῶν ὀργάνων καί παραγωγικότητα. Δυστυχῶς ὅμως πολλοί ξεπέρασαν τά κτήνη καί ἀτιμάσαν τούς ἑαυτούς των μέ τάς σαρκικάς καταχρήσεις. Καί ἄν γενικευθῇ τό φαινόμενο, ὅπως ὁδεύει ἡ ἀνθρωπότης τῆς ἀποστασίας καί ἀπιστίας, τότε ἡ γῆ μας θά καταντήσῃ ἕνα τεράστιο κρεββάτι παραλελυμένων σωματικά καί ψυχικά ἀνθρώπων πού δέν θά μπορέσουν, γιατί δέν θά ὑπάρξουν, νά τούς σηκώσουν καί νά τούς πετάξουν στή θάλασσα ὄχι τέσσαρες ἄνθρωποι ἀλλ’ οὔτε μύριοι τέσσαρες δαίμονες γιατί κι’ αὐτοί θά τούς σιχαίνονται……
Οἱ Εἰκόνες καί οἱ φωτογραφίες τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
