Ἅγιου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Πῶς οὖν ὁ Παῦλος φησί (λέγει), «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε»; Ἀνωτέρω εἰπών, «ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τήν Πίστιν», τότε εἶπε «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε». Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρός ᾗ (εἶναι) καί μή πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; Εἰ μέν Πίστεως ένεκεν, φεῦγε αὐτόν και παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾗ (εἶναι), ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών (κατελθών)· εἰ δέ βίου ἕνεκεν, μή περιέργάζου κατακριτικῶς. Διότι καί τό «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε», περί βίου ἐστίν, οὐ περί Πίστεως.
(Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, PG. 63, 231 – 232).
