† Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ἐπανάστασις!
Ἐπαναστάσεις γίνανε πολλές· σέ χῶρες, σέ Ἠπείρους, σέ σημαντικές περιοχές τῆς γῆς. Μία ὅμως ἔγινε εἰς τήν ἔνδοξον καί εὐλογημένη πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα. Αὐτή ὅμως δέν ἦταν ἐπανάστασις. Ἦταν Ἡ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1821. Ἀπό τότε εἴμαστε οἱ Ἕλληνες ἐλεύθεροι μέ ἕνα μεγάλο κουσούρι προγονικό, τήν ἀχαριστία ἀπέναντι σ’ ἐκείνους πού θυσιαστήκανε γιά μᾶς· ἄς εἶναι ὅμως. Ὁ Θεός νά μᾶς συγχωρέση καί ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἔγινε ὅμως τελευταῖα καί μιά ἄλλη ἐπανάστασις, δυστυχῶς, ὄχι εὐεργετική γιά τόν κόσμο καί τήν ἁγιοτόκο Ἑλλάδα μας, ἀλλά καταλυτική.
Ἐπαναστάτησε ἡ Γυναῖκα. Ναί! ἡ γυνή. Ἐπαναστάτησε, παραστράτησε, ξεσηκώθηκε, ἔκανε ἀποστασία, κήρυξε ἀνταρσία κατά τοῦ ἰδίου τοῦ ἑαυτοῦ της, τοῦ φύλου της καί τῶν πάντων καί τελικά ἐξέστη. Ἡ ἐπανάστασίς της αὐτή πέρασε ἀπό πολλές φάσεις. Πρῶτα, σάν τόν δαιμονισμένο τοῦ Εὐαγγελίου πέταξε τά ροῦχα της (αὐτό τό εἶχε ἀνέκαθεν) «ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο» (Λουκ. Ἡ’ 27), καί στή συνέχεια ἔκανε ἄλλη φάσι χειρότερη ἀπό τήν προηγούμενη, ἔγινε μασκαρᾶς. Φόρεσε παντελόνια καί ντύθηκε ἄνδρας.
Ἔτσι, ἀπό δῶ καί μερικά χρόνια 20 μέ 30 περίπου, ὅταν ἄρχιζε νά παρουσιάζεται ἡ Νέα Ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου, παρουσιάζεται ταὐτόχρονα καί τό φαινόμενον αὐτό στήν γυναῖκα.
Θεολογικά καί Ἐκκλησιολογικά ἀλλά καί ἐπιστημονικά, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια, τό ἁμάρτημα αὐτό εἶναι ὅμοιο μέ ἐκεῖνο τοῦ Ἑωσφόρου πού εἶπε καί ἐκεῖνος: «εἰς τόν οὐρανόν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τόν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ ἐπί τά ὄρη τά ὑψηλά τά πρός βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ» (Ἠσαΐου ΙΔ’ 13), ὅταν ἔπεσε ἀπό τό ἔνδοξο τάγμα του: «Θά γίνω Θεός». Τόπε καί … δέν τόκανε. Ἔπεσε, γκρεμίστηκε, κατρακύλισε στήν ἄβυσσο καί στόν Ἅδη. Τόν εἶδε ὅμως ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, πού ἦταν μέσα στούς Πατρικούς Του κόλπους πρίν ἀκόμα ἐνανθρωπίση καί ὅταν ἦλθε ἀνάμεσά μας, μᾶς τό εἶπε: Ξέρετε! «Ἐθεώρουν τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ πεσόντα» (Λουκ. Ι’ 18). Τόν ἔβλεπα ὅταν ἔπεφτε μέ τήν θέλησί του δυστυχῶς.
Τό φαινόμενον ἑπομένως στήν γυναῖκα δέν εἶναι κάποια κοσμική ἐκδήλωσις, ἤ κάποιο ἀνθρώπινο ἁμάρτημα, ἤ κάποια ροπή πρός κάποια φιλαρχία, φιλανδρεία, ἤ ἄλλον τι. Πρόκειται περί καταστάσεως, περί Ἑωσφοροποιήσεως τῆς γυναικός. «Οἰκεία βουλήσει» ὅπως διατυπώνεται στή Χριστιανική Γραμματολογία, πρᾶγμα τό ὁποῖον κάνει τόν Θεόν νά τήν σιχαίνεται, καί νά προειδοποιῆ περί τούτου λέγων: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί, οὐδέ μή ἐνδύσηται ἀνήρ στολήν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστί πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. ΚΒ’ 5). Τό σατανικόν αὐτό ἔγκλημα καί ἀπερίγραπτον ἀνοσιούργημα τῆς γυναικός μέ ξεσήκωσε στήν κυριολεξία καί ἔδωσα ὅλη μου τήν ζωή μήπως μπορέσω καί κάνω κάτι γιά τήν διόρθωσι τοῦ μεγάλου καί Θεομίσητου αὐτοῦ κακοῦ.
Ἄρχισα λοιπόν μέ τήν εὐλογίαν, ἔγκρισι καί ἀνάθεσιν τοῦ Σεπτοῦ Ἐπισκόπου μου Ἀειμνήστου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ τοῦ Β’, νά λειτουργῶ καί νά ἐξομολογῶ ἀσταμάτητα, νά διαβάζω ἐξορκισμούς καί εὐχές εἰς τήν βαρέως ἀλγήσασα καί ἀσθενήσασα γυναικεία φύσιν. Τό σπουδαιότερον ὅμως ἦταν ἡ ἐμφύτευσις μέσα μου τοῦ Θείου πόθου νά γράψω τό βιβλίον αὐτό τοῦ ὁποίου ὁ τίτλος «Γῖνε, ὦ γύναι» πού εἶναι ἔκκλησις πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρῆ τόν σωστό της δρόμο καί νά γυρίση πίσω, δόθηκε, ὅπως θά διαπιστώσης καί σύ ἀναγνῶστα μου, ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό μέσα μου.
Δέν μποροῦσα ὅμως νά τό πραγματοποιήσω γιά δύο λόγους: 1ον διότι δέν ἔχω συγγραφικές ἱκανότητες καί 2ον δέν εἶχα τόν ἀπαιτούμενο χρόνο. Τί βιβλίο νά γράψης ὅταν φεύγης ἀπό τόν Ἱερό Ναό στίς 2 ἤ 3 τά μεσάνυχτα; Ἡ ὑψικάμινος ἔκαιγε μέσα μου ὥσπου μιά μέρα πῆρα τήν ἀπόφασι καί ἀνέβηκα ψηλά πολύ ψηλά στόν ἁγιασμένο Ἄθωνα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐκεῖ, λοιπόν, μέσα στό Κάθισμα τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ἄρχισα σιγά σιγά τήν συγγραφή τοῦ βιβλίου μέ τήν βοήθεια τῆς ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί μέ τά στοιχεῖα πού εἶχα συγκεντρώσει ἀπό διάφορες σχετικές πηγές.
Τήν παρακαλῶ, λοιπόν, μέ δάκρυα στά μάτια νά μέ βοηθήση νά τό φέρω εἰς πέρας, καί νά τό κάνη βάλσαμο παρηγορίας καί οὐράνιας ἐλπίδας μέσα στίς καρδιές τῶν εὐλογημένων γυναικῶν πού πέσανε θύματα τοῦ σατανᾶ, τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τοῦ οἴστρου τῆς ἀνηθικότητος καί τῆς ἀκολασίας τοῦ Ἀντιχρίστου πού «καθώς ἠκούσατε ἔρχεται» (Α’ Ἰω. Β’ 18).
Πρωτοπρεσβύτερος
Παναγιώτης Ἀντ. Καραγιάννης
ΠΗΓΗ: Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη «ΓΙΝΕ Ω ΓΥΝΑΙ» (Ἔκκλησις πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρῆ τόν σωστό της δρόμο) σελ. 11. ΕΝΝΑΤΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΘΕΙΣΑ!
Κεντρική Διάθεση:«Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
