(Γ’ Φεβρουαρίου)
Ὁ μέν Ἅγιος Συμεών, ὁ Θεοδόχος, ἔλαβε μακράν καί πολυχρόνιον ζωήν εἰς τόν κόσμον τοῦτον, ἐπειδή ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτόν ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι δέν θά ἰδῇ τόν θάνατον, πρό τοῦ νά θεωρήσῃ διά τῶν ἰδίων ὀφθαλμῶν του, τόν Δεσπότη Χριστόν. Ὅθεν, ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν προσεφέρθη εἰς τόν Ναόν, τεσσαράκοντα ἡμερῶν νήπιον, τότε ἐδέχθη αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας του καί πληροφορηθείς ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τά περί αὐτοῦ μέλλοντα, ἔλαβε τό τέλος τῆς ζωῆς του, κατά τόν ἀνωτέρω χρηματισμόν καί τήν ἀποκάλυψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.(¹) Ἡ δέ Προφήτισσα Ἄννα ἦτο θυγάτηρ Φανουήλ, καταγομένη ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἀσήρ, ἑνός τῶν δώδεκα Πατριαρχῶν υἱῶν Ἰακώβ. Ἀφ’ οὗ δέ συνέζησε μέ ἄνδρα ἔτη ἑπτά καί ἐστερήθη τοῦτον διά τοῦ θανάτου, ἔκτοτε παρέμεινεν ἐν τῷ Ναῷ καί κατεγίνετο καθ’ ὅλην της τήν ζωήν εἰς προσευχάς καί νηστείας· ὅθεν ἐπειδή ἀδιακόπως εὑρίσκετο εἰς τοιαῦτα θεάρεστα ἔργα, διά τοῦτο καί ἠξιώθη, ἡ μακαρία, νά ἴδῃ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅταν προσεφέρθη, τεσσαράκοντα ἡμερῶν νήπιον, εἰς τόν Ναόν ὑπό τῆς Παναγίας Μητρός του καί τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Ἀνθωμολογεῖτο δέ αὕτη, ἤτοι εὐχαρίστει καί ἐδοξολόγει τόν Θεόν καί ἐπροφήτευε φανερά τά περί τοῦ Χριστοῦ εἰς ὅλους ἐκείνους, ὅσοι εὑρέθησαν τότε εἰς τόν Ναόν, λέγουσα ταῦτα. Τοῦτο τό βρέφος εἶναι ἐκεῖνος ὁ Κύριος, ὅστις ἐστερέωσε τόν Οὐρανόν καί τήν γῆν· τοῦτο τό βρέφος εἶναι ὁ Χριστός, περί τοῦ ὁποίου ὅλοι οἱ Προφῆται προεκήρυξαν. Ἡμεῖς λοιπόν τήν μνήμην τούτων τῶν δύο σήμερον ἑορτάζοντες, κηρύττομεν δι’ αὐτῶν τήν φρικτήν καί ἀπόρρητον τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς συγκατάβασιν.
(¹) Σημείωσε, ὅτι περί τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου διάφοροι διαφόρως λέγουσιν. Ὁ μέν γάρ Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ὑμνογράφος ἐν τῷ δευτέρῳ τροπαρίῳ τοῦ πρός αὐτόν ἀσματικοῦ Κανόνος αὐτοῦ διατείνεται, ὅτι ἦτο Ἱερεύς, λέγων οὕτω· «Ἐν νόμῳ γενόμενος, ἱερουργός ἱερώτατε». Ὁ δέ Κριτικός Φώτιος ἐν τοῖς Ἀμφιλοχίοις, πρός τόν ἐρωτήσαντα ἀποκρίνεται, ὅτι δέν ἦτο Ἱερεύς, ἦτο ὅμως τοῦ Ἱερέως ἀνώτερος. Ἄλλοι λέγουσιν, ὅτι ἦτο οὗτος εἷς τῶν ἑβδομήκοντα ἑρμηνευτῶν τῆς παλαιᾶς Διαθήκης ἐπί Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου, καί ὅτι ἑρμηνεύων τό «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἔξει» καί ἀπιστήσας εἰς αὐτό, ἔλαβε χρησμόν, ὅτι μέλλει νά ζήσῃ ἕως οὗ λάβει εἰς τάς ἀγκάλας του τόν προφητευθέντα παρθενικόν τόκον, ὡς λέγει Γεώργιος ὁ Κεδρηνός ἐν τῇ Συνόψει, καί ὁ Ἀθηνῶν Μελέτιος (ὁμοίως καί Ευθύμιος ὁ Ζυγαδηνός ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ β’ κεφαλαίου τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, τόμῳ τρίτῳ) καί ἄλλοι. Ὅθεν, ἄν τοῦτο εἶναι ἀληθές, ὁ Συμεών, ὅταν ἐδέχθη τόν Χριστόν, ἦτο ἐτῶν διακοσίων ἑβδομήκοντα καί ἐπέκεινα. Ἄλλοι γενεαλογοῦσι τόν Συμεών τοῦτον, ὅτι ἦτο υἱός μέν τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἑβραίων Χιλέλ, πατήρ δέ τοῦ περιφήμου Γαμαλιήλ, τοῦ ἀναφερομένου ἐν ταῖς Πράξεσιν· καί ἄλλοι λέγουσιν, ὅτι ἦτο πρόεδρος τοῦ Συνεδρίου τῶν Ἑβραίων. Οἱ δέ ἀσφαλέστερη καί μόνῃ τῇ Εὐαγγελικῇ Ἱστορία ἑπόμενοι, ὡς ἄνδρα ἁπλῶς πνευματοκίνητον τόν Θεοδόχον γεραίρουσιν. Τό Λείψανον τοῦ Ἁγίου τούτου Συμεών εὑρίσκετο εἰς τόν ἐν Κωσταντινουπόλει Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὃν ἀνήγειρεν ὁ Βασιλεύς Ἰουστῖνος.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Β’ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ (ΣΕΛ. 67) ΑΘΗΝΑΙ 1955.
