Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡμέρα ΚΖ’
Περί τῆς στράτας τοῦ Παραδείσου.
Α’. Δύο εἶναι μοναχά αἱ στράταις τοῦ Παραδείσου, ἡ ἀθωότης καί ἡ μετάνοια· λοιπόν ἐγώ ἐφύλαξα ἕως τώρα τήν ἀθωότητα τοῦ βαπτίσματος; ὄχι· διότι τήν ὑστερήθην καί τήν ἐμόλυνα μέ τόσας ἁμαρτίας.
Β’. Ἀλλά δι’ αὐτάς τάς ἁμαρτίας μετενόησα ποτέ καθώς πρέπει; ἔκαμα καμμίαν σκληραγωγίαν; ἄχ! μάλιστα ἔφυγα πάντοτε κάθε θλίψιν καί ἐζήτησα τάς τρυφάς καί ἀπολαύσεις τοῦ σώματός μου.
Γ’. Θέλω νά ἔμβω εἰς τόν Παράδεισον· ναί· ἀλλά ἀπό ποίαν στράταν πρέπει νά ἔμβω; διά μιᾶς ἀπό ταύτας τάς δύο, ἤ διά τῆς ἀθωότητος ἤ διά τῆς μετανοίας. Διά τῆς ἀθωότητος δέν ἠμπορῶ, διά τῆς μετανοίας δέν θέλω· πῶς λοιπόν ἔχω νά σωθῶ, καί ν’ ἀπολαύσω τόν Παράδεισον;
Θεώρησαι τόν οὐρανόν καί συλλογίσου λέγων· ἰδού ποῦ ἔχω νά σταθῶ δι’ ὅλους τούς αἰῶνας, ἀνίσως καί μετανοήσω, καθώς πρέπει.
Πηγή: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ» Ἐκδοτικός Οἶκος Βασ. Ρηγόπουλου. 1971.
