2η. Ἀνάλυσις τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς, ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ’ ΛΟΥΚΑ (Τοῦ Τυφλοῦ) Λουκ. ιη’ 35 – 43, ἀπό τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἀθ. Καλύβα: «ΛΑΛΕΙ ΚΥΡΙΕ…. ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ» 1980. (Σελ. 457 – 459).
Ἡ φυσική τυφλότης στόν ἄνθρωπο ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη σωματική βλάβη, ἐκτός τῆς διανοητικῆς ἀναπηρείας, δέν ἐπηρεάζει τό ἔμφυτο θρησκευτικό συναίσθημα ἐκείνων πού ψυχικά δέν διεφθάρησαν. Πολλοί καλόγνωμοι, μέ πραότητα καί πλατειά καρδιά, ἀντιμετώπισαν καί ἀντιμετωπίζουν ἕνα ὀργανικό φυσικό ἀτύχημα μέ γενναιότητα ὑπομονῆς καί καλλιεργοῦνται πνευματικῶς μέ τήν μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, μέ τήν Ἱστορία τοῦ μαρτυρίου τόσων εὐγενικῶν ὑπάρξεων, μέ τήν ἡρωϊκή ὁμολογία τῆς πίστεώς των πρός τό Θεό πού μέσα τους νοιώθουν τήν παρουσία του. Πλεῖστοι δέ ἀπ’ αὐτούς μέ τά σύγχρονα μάλιστα μέσα τῆς ἐπιστήμης καί γράμματα ἔμαθαν, καί στά Πανεπιστήμια ἐσπούδασαν καί σπουδαῖοι κοινωνικοί καί ἐπιστημονικοί παράγοντες ἀνεδείχθησαν. Ἀπειρία ὑπάρχει μαρτυριῶν. Ἡ στέρησι φερ’ εἰπεῖν τῆς ὁράσεως ἐστέρησε μέν πολλῶν αἰσθητικῶς ὡραίων πραγμάτων τῆς Δημιουργίας τόν τυφλό, δέν ἔσπρωξεν ὅμως αὐτόν σέ ἠθικές πτώσεις σέ βαθμό θανασίμων ἁμαρτημάτων, ὅπως τόσους καί τόσους τῶν ὁποίων τά μάτια εἶναι γερά.
Ἐάν μάλιστα, ἡ μέριμνα τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας ἦταν στοργική ὄχι ἐξ οἴκτου ἀλλ’ ἀπό συμπάθεια, ντῦμα μέ τήν πραγματική ἀγάπη σ’ αὐτά τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, καί τό ἐνδιαφέρον τοῦτο ἦταν κατάδηλο μέ ἵδρυσιν «Οἴκων Τυφλῶν» πού θά ἀπελάμβαναν καί αὐτοί τῶν στοιχείων καί ἀγαθῶν τοῦ χριστιανικοῦ μας πολιτισμοῦ μέ τίς λοιπές αἰσθήσεις τους, ὅπως εἶναι ἡ δι’ εἰδικοῦ συστήματος μηχανή μαθήσεως, ἡ ἐκλεκτή μουσική, οἱ μορφωτικές ὁμιλίες σέ τακτές ὧρες κ.ἄ.τ., οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ποτέ τους δέν θά ᾐσθάνοντο μόνωσι καί ἐρημιά, καί ποτέ τους δέν θά ἐγόγγυζαν κατά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Κοινωνίας γιά τό προσωπικό τους ἀτύχημα. Ἡ ὀλυμπία γαλήνη καί φωτεινότης μέ τήν ἐσωτερική καλλιεργημένη ζωή καί μέ τήν συντροφιά τῶν καλῶν ἀδελφῶν, ἡ ἀπασχόλησι μέ ἔργα τῆς ἱκανότητός τους, καὶ, ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ ἔκδηλη συμπαράστασι τῆς Κοινωνίας, θά ἀπέσπα ἀπό μελαγχολικές σκέψεις τόν νοῦν τῶν πλασμάτων αὐτῶν, τῶν ὁποίων ἡ ψυχή θ’ ἀνεφέρετο ἐνσυνείδητα πρός τόν Οὐρανό. Μιά τέτοια δέ ἀναφορά μέ ὁμαδική συμπροσευχή καί ψαλμωδία, θά ἐξεκούραζε πολύ τό πνεῦμα τους.
Καί εἶναι μέν ἀληθές ὅτι ἡ ἀθλιότης τῆς ἐπαιτείας στήν ὁποίαν σπρώχνονται οἱ τυφλοί τείνει νά ἐκλείψῃ· δέν ἐπετεύχθη ὅμως ἐκεῖνο πού πρέπει νά δώσῃ μιά Κοινωνία χριστιανική καί πολιτισμένη. Γιατί καί τυφλοί ἀκόμη κυκλοφοροῦν στούς δρόμους καί ἡ συμπεριφορά απέναντί τους στά Ἱδρύματα δέν εἶναι ἡ πρέπουσα, ὥστε νά νοιώθουν κι’ αὐτοί ὅτι εἶναι ἄνθρωποι καί ὅτι ἡ τύφλωσι τους δέν στοιχειοθετεῖ ἁμάρτημα. Παλαιότερα, ἴσως καί σήμερα, οἱ συγγενεῖς μετεχειρίζοντο τούς ἀτυχεῖς αὐτούς τυφλούς σάν μέσον ἐκμεταλλεύσεως γιά νά εἰσπράττουν τοῦ κοινωνικοῦ οἴκτου ὑπέρ αὐτῶν τά βαλλόμενα στό δίσκο τῆς ἐπαιτείας, καί νά ἐπιτείνουν τόν πόνο τους, ὅπως ὁμιλεῖ ἡ εὐαγγελική περικοπή: «Τυφλός τις ἐκάθητο παρά τήν ὁδόν προσαιτῶν».
Ὁ σημερινός τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου ἐπιβεβαιοῖ τό γεγονός ὅτι ἦταν πιστός Ἑβραῖος πού καί αὐτός ἀνέμενε τό Μεσσία, ὅπως καί ἄλλοι πού εἶχαν ἀνοιχτά τά μάτια τους, εὐσεβεῖς συμπατριῶτες του. Κανείς γογγυσμός, καμμιά κατάρα καί ἀντικοινωνική θέσι, κανείς κλονισμός στήν πεποίθησί του ὅτι ὁ Θεός θά λυπηθῇ τό λαό του καί θά στείλῃ τήν ἔνσαρκον Ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία. Καί ἐφιλοσόφει μέ τήν ὑπομονή, καί ἐθεολόγει στήν πρᾶξι ὁ τυφλός. Γι’ αὐτό καί μέ τό πέρασμα τοῦ Ἰησοῦ, «ἐβόησε, λέγων· Ἰησοῦ Υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Εἶχεν ἐπίγνωσιν ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστός τοῦ ὁποίου ἡ φήμη περί θαυματουργιῶν του ἔφθασε καί στ’ αὐτιά του, εἶναι ὁ προαναγγελθείς ὑπό τῶν Προφητῶν Λυτρωτής τοῦ Κόσμου Χριστός. Καί ἰδού ἕνας τρόπος συμπεριφορᾶς: «Τί σοι θέλεις ποιήσω;» Τί ζητᾶς, παιδί μου, ἀπό μένα νά σοῦ κάμω; Καί γιατί τό ἐρώτημα; Νά πιστωθῇ ὅτι δέν ἤθελε χρήματα, ἀλλά τό φῶς τῶν ματιῶν του γιά νά ἐργάζεται καί νά ζῆ ὄχι εἰς βάρος τῶν ἄλλων, ἀλλά καί μέ ἀξιοπρέπεια. «Ἵνα ἀναβλέψω». Καί ὁ Ἰησοῦς μέ τό λόγο του: «Ἀνάβλεψον! Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε!»
Καί ὁ τυφλός μέ τήν πίστι στή θεότητα καί τή θαυματουργική δύναμι τοῦ Κυρίου ἐπέτυχε τή διπλῆ δωρεά: καί ψυχικά συνεδέθη μέ τό Χριστό, καί ἀνέβλεψε. Καί νά σκέπτεται κανείς ὅτι τόσοι καί τόσοι ἀνοιχτομάτηδες πού βλέπουν, ὅμως ἐπειδή ἔχουν προσβληθῇ ἀπό ψυχική τύφλωσι, δέν πιστεύουν σ’ Αὐτόν πού «ἐξέτεινε τόν οὐρανόν ὡσεί δέρριν καί ἐστέγασε τά ὕδατα εἰς τά ὑπερῷα αὐτοῦ», δέν πιστεύουν στό Φῶς τοῦ Κόσμου! Ποιοί εἶναι γιά κλάμματα; Οἱ σωματικά ἤ οἱ ψυχικά τυφλοί;
