†Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεου Ζερβάκου
…«Ἡ Ἱερωσύνη τελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δέ ἐπουρανίων ἔχει ταγμάτων» κατά τόν θεῖον Χρυσόστομον. Καί κατά τόν Ἰσίδωρον Πηλουσιώτην «ἱερεύς γάρ ἐστι ἄγγελος Κυρίου Παντοκράτορος». Ὅσον λοιπόν μέγα καί ὑψηλόν ἐστι τό ἀξίωμα τῆς Ἱερωσύνης τοσοῦτον καί ὁ ἱερεύς ὀφείλει νά εἶναι μέγας καί ὑψηλός εἰς τήν ἀρετήν, οὐχί εἰς τήν ὑπερηφάνειαν, ἀλλά εἰς τήν ὑψοποιόν ταπείνωσιν, εἰς τήν πραότητα, τήν ἀκακίαν, τήν καθαρότητα, τήν ἁγνείαν, τήν σωφροσύνην, τήν σύνεσιν, τήν φρόνησιν.
Χρεία φόβου Θεοῦ, μεγάλης προσοχῆς καί ἀδιαλείπτου προσευχῆς. Ἐάν οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς πάντες ἦσαν ὡς ὁρίζει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος Παῦλος καί καθώς τούς θέλει νά εἶναι ὁ Θεός, νά εἶναι δηλαδή φῶς εἰς τούς λοιπούς ἀνθρώπους, νά εἶναι φωτεινά τά ἔργα των, οἱ ἄνθρωποι βλέποντες τά καλά ἔργα τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων θά ἐδόξαζον τόν Πατέρα τόν ἐν Οὐρανοῖς· δέν θά τόν ὕβριζον, δέν θά τόν ἐβλασφήμουν, θά διῆγον ἐπί γῆς οἱ ἄνθρωποι, ὡς ἐν οὐρανοῖς οἱ ἄγγελοι. Δυστυχῶς τό φῶς ἔγινε σκότος (ἐκτός σπανίων ἐξαιρέσεων), τό δέ σκότος ἔγινε τόσον πολύ, ὥστε μή βλέποντες τελείως οἱ ἄνθρωποι πίπτουν ὁ εἷς ἐπάνω εἰς τόν ἄλλον καί συντρίβονται.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶπεν εἰς τούς Ἁγ. Ἀποστόλους καί τούς ἐκείνων διαδόχους «οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα». Οἱ πλεῖστοι τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων φροντίζουν νά λάμπουν τά χρυσά ἱερά των, τά ἄμφια καί τά ράσα των, ὄχι ὅμως καί τά ἔργα των. Δέν λέγω νά εἶναι ὁ Ἀρχιερεύς καί Ἱερεύς ρυπαρός, ἀκάθαρτος, ρακένδυτος, ἄπαγε! νά εἶναι εὐπρεπής, καθαρός ὡς ὑπηρέτης καί δοῦλος καί ἀντιπρόσωπος τοῦ οὐρανίου Βασιλέως, ἀλλά νά μήν ἔχει μόνον ἐνδύματα καί εἰς αὐτά νά καυχᾶται, ἀλλά νά ἔχῃ καί ἔργα θεάρεστα καί φωτεινά. Φρόντισε νά περπατήσῃς ἀξίως τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθης. Μή προσέχῃς εἰς τούς πολλούς ἀλλά εἰς τούς ὀλίγους καί ἐκλεκτούς. Βάδιζε οὐχί τήν πλατεῖαν ὁδόν καί εὐρύχωρον ἥτις φέρει εἰς ἀπώλειαν, ἀλλά τήν στενήν καί τεθλιμμένην, ἥν βαδίζουν ὀλίγοι καί ἥτις ὁδηγεῖ εἰς τήν ζωήν διά νά εὐαρεστήσῃς Θεῷ καί ἀγγέλοις καί ὠφελήσης σ’ ἑαυτόν καί τούς ἀδελφούς μας Χριστιανούς…
Νά προτιμῶμεν δέ ὑπέρ πάντα τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν.
(1884 – 1980)
ΠΗΓΗ: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ «ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ» σελ. 21. ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ 1980. (Ἐγκόλπιον τσέπης).
