† Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Τό ἔργο τῶν δύο Μαρτύρων.
Ποιό θά εἶναι, λοιπόν, τό ἔργον τῶν δύο μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας;
Ὅπως προαναφέραμε ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐνωχ θά σταλοῦν ἀπό τόν Θεόν στή γῆ, σάν «ἀρωγοί τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας». Θά ‘ρθοῦν σάν «πρωτοστάται» τῶν πιστῶν, ὅπως λέγει ὁ Θεόδωροςὁ Στουδίτης, κατά τοῦ σατανοφόρου Ἀντιχρίστου. Θἀρθοῦν σάν ἐπικεφαλῆς τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί θά σταθοῦν μαζί μέ τούς πιστούς τοῦ Χριστοῦ ἀντιμέτωποι στόν Ἀντίχριστο, καί στόν ἴδιο τόν σατανᾶ, ὅπως λέγει ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων.
Κορυφαία καί κεφαλαιώδης ἀποστολή τους εἶναι τό κήρυγμα. Ἡ λέξις «προφήτης», ὅπως εἴπαμε δέν σημαίνει μόνον τόν προλέγοντα τά μέλλοντα, ἀλλά κυρίως τόν κηρύττοντα τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν φέροντα τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτό ἦτο παλαιά τό κυρίως ἔργον τῶν Προφητῶν: «ἡ ἐξαγγελία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ».
Τό κήρυγμα τῶν δύο προφητῶν θά εἶναι ὁ ζωντανός λόγος τοῦ Θεοῦ. θά φέρνουν τό μήνυμα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. «Οὗτοι συμπαραγενόμενοι κηρύξουσι τήν μέλλουσαν ἔσεσθαι ἀπ’ οὐρανῶν Χριστοῦ ἐπιφάνειαν» τονίζει ὁ Ἱππόλυτος (τόμος 6 σελ. 212).
Ναί! στήν πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου θά ἀντιπαρατάξουν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, θά κρούσουν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἀπό τήν βδελυρή παρουσία τοῦ Ἀνόμου καί συγχρόνως θά τονώσουν τίς ψυχές τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Πίστεως προαναγγέλλοντας τήν Δευτέρα ἔνδοξη Παρουσία Τοῦ Κυρίου, κατά τήν ὁποία θά ἀμειφθοῦν μέ τό στεφάνι τῆς ἀμάραντης δόξας καί αἰώνιας μακαριότητος οἱ πιστοί.
Θά εἶναι ἀκόμα τό κήρυγμά τους κήρυγμα μετανοίας, ἐπιστροφῆς στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τό ἐξωτερικό τους γνώρισμα γίνεται φανερό ποιό θά εἶναι τό κήρυγμά τους.
Θά εἶναι οἱ Μάρτυρες «π ε ρ ι β ε β λ η μ έ ν ο ι σ ά κ κ ο υ ς». Θά κηρύττουν μ ε τ ά ν ο ι α κ α ί τ ή ν ἐ π ι σ τ ρ ο φ ή ε ἰ ς τ ό ν Χ ρ ι σ τ ό ν. Ὁ σάκκος ἦταν τό ἔνδυμα τῆς μετανοίας. Τότε ἐκάθηντο μέσα σέ λάκκον καί φοροῦσαν σάκκον τρίχινον οἱ μετανοοῦντες, ὅπως οἱ Νινευΐται. Καί τοῦτο, διά νά ἰδῆ ὁ Θεός τήν ταλαιπωρίαν των καί τούς λυπηθῆ.
Εἶναι γνωστή ἡ προειδοποίησις τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ πρός τούς κατοίκους τῆς Νινευή, ὅτι ἐάν ἐντός τῶν τριῶν ἡμερῶν δέν ἐκδηλώσουν μετάνοιαν ἡ Νινευή θά καταστραφῆ: «Ἔ τ ι τ ρ ε ῖ ς ἡ μ έ ρ α ς κ α ί Ν ι ν ε υ ή κ α τ α σ τ ρ α φ ή σ ε τ α ι».
Τότε ἐπακολούθησε ἡ μετάνοια μέ τά πιό κάτω χαρακτηριστικά στοιχεῖα:
«Καί ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευή τῷ Θεῷ καί ἐκήρυξαν νηστείαν καί ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπό μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν». (Ἰωνᾶς Γ’ 5).
Αὐτό, λοιπόν, θά εἶναι τό κήρυγμα, πού θά θέλει ὁ Θεός: Ἡ μετάνοια. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μετάνοιαν ἐκήρυξε.
«Μ ε τ α ν ο ε ῖ τ ε ἤ γ γ ι κ ε ν γ ά ρ ἡ β α σ ι λ ε ί α τ ῶ ν Ο ὐ ρ α ν ῶ ν» βροντοφωνοῦσε καί ὁ Π ρ ό δ ρ ο μ ο ς σ τ ά π λ ή θ η. «Αὐτός δέ ὁ Ἰωάννης εἶχε τό ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπό τριχῶν καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ», ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστής. Ἔνδυμα δηλ. ἀσκητικό, ἔνδυμα μετανοίας καί κήρυγμα μετανοίας ἔκαμνε, «π ο ι ή σ α τ ε κ α ρ π ο ύ ς ἀ ξ ί ο υ ς τ ῆ ς μ ε τ α ν ο ί α ς», ἔλεγε εἰς τά προσερχόμενα πλήθη.
Αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος τῆς μετανοίας θά ἔχη ἀνάγκην πάντοτε ὁ κόσμος καί προπαντός εἰς ἐποχήν ἀποστασίας. Οἱ ψυχές καί οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἁμαρτήσουν, θέλουν λύτρωσιν. Ὁ ἁμαρτωλός αἰσθάνεται πάντοτε τύψεις διά τίς ἁμαρτίες του. Καταλαβαίνει μέσα του ὁ ἀποστάτης, ὅτι βαδίζει στήν ἀπώλεια.
Ὁ συγκλονισμός ἀπό τό κήρυγμα τῶν Μαρτύρων, πού ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψις, θά κάνη νά ἀφυπνίζωνται συνειδήσεις καί ἀπολολῶτα πρόβατα νά τρέχουν στό δρόμο τῆς σωτηρίας.
Τό κήρυγμα τίς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ κόσμου μέσα στή μεγάλη ἀναταραχή καί τή σύγχυσι, θά εἶναι ἀκόμη πιό ἀναγκαῖο καί σωτήριο. Θά εἶναι ἐνισχυτικό στή δύσκολη πορεία, ἀλλά πυξίδα μέσα στή βαβυλωνία τῶν πλανῶν…
Οἱ δύο Προφῆτες, Ἠλίας καί Ἐνώχ, θά εἶναι, ὅπως λέγει ἡ Ἀποκάλυψις: «αἱ δύο ἐλαῖαι καί αἱ δύο λυχνίαι, αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἐστῶσαι» (Ἀποκ. ΙΑ’ 4).
Μέ τήν πλούσια καρποφορία τοῦ πνευματικοῦ τους ἔργου, διά τοῦ ἐλαίου τῶν ἐν Χριστῷ πράξεων καί μέ τό φῶς τῆς ἀληθινῆς γνώσεως, τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, θά φωτίζουν οἱ δύο Προφῆτες πλούσια τόν κόσμο, γιά νά βλέπουν πεντακάθαρα ὅλες οἱ καλοπροαίρετες ψυχές τό δρόμο τῆς σωτηρίας τους.
Παρομοιάζονται μέ «ἐλαῖες» οἱ δύο προφῆται, διότι φορτωμένοι αὐτοί μέ τά χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος θά συντελοῦν μέ τό κήρυγμά τους νά καρποφοροῦν κι ἄλλες ψυχές. Τό ἔλαιον στήν Ἁγία Γραφή συμβολίζει τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἐληά εἶναι δένδρο εὐλογημένο καί μᾶς θυμίζει αὐτό, πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ὅτι θά εἶναι «ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ».
«Ἐ ν ώ π ι ο ν τ ο ῦ Κ υ ρ ί ο υ τ ῆ ς γ ῆ ς».
Ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐνώχ, οἱ δύο μάρτυρες θά εἶναι οἱ δύο ἐλαῖες καί οἱ δύο λυχνίες «αἱ ἐνώπιον τοῦ Κ υ ρ ί ο υ τ ῆ ς γ ῆ ς ἐστῶσαι» λέγει ὁ Εὐαγγελιστής.
Διατί λέγει μόνον «τῆς γῆς» καί ὄχι καί τοῦ Οὐρανοῦ, ὅτι εἶναι Κύριος; Διότι τοῦ Οὐρανοῦ εἶναι καί ἀναγνωρίζεται. Τό λέγει ὅμως γιά νά τονίση, ὅτι εἶναι ἐν γνώσει Του καί κατά παραχώρησίν Του γίνονται.
Οἱ πιστοί ἐξ ἄλλου, ὅταν σκέπτωνται, ὅτι ὁ Θεός εἶναι «Κ ύ ρ ι ο ς τ ῆ ς γ ῆ ς», ἀνακουφίζονται, παρηγοροῦνται, διότι αἰσθάνονται τόν Πανίσχυρον Θεόν κοντά τους καί δέν λυγίζουν ἀπό τά κτυπήματα τῶν ἀθέων. «Π ρ ο ω ρ ώ μ η ν τ ό ν Κ ύ ρ ι ό ν μ ο υ ἐ ν ώ π ι ό ν μ ο υ δ ι ά π α ν τ ό ς, ὅ τ ι ἐ κ δ ε ξ ι ῶ ν μ ο υ ἔ σ τ ι, ἵ ν α μ ή σ α λ ε υ θ ῶ» (Ψαλμ. ΙΕ’ 8), λέγει ὁ πιστός.
Ἡ σκέψις αὐτή, θά κάνη τούς πιστούς πιστοτέρους καί ὄχι χλιαρούς καί ἀνθρώπους τῶν συμβιβασμῶν καί τῶν ὑποχωρήσεων. Ὅσοι θά εἶναι πιστοί τήν ἐποχήν ἐκείνην τῶν διωγμῶν τῶν ἐσχάτων καιρῶν, θά εἶναι πράγματι πιστοί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ † Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.211.
