† Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Ὁ Θεός προστατεύει τούς δικούς του.
Θά ρωτήση τώρα μέ δικαιολογημένη ἀγωνία ὁ ἀναγνώστης:
– Καλά, καί οἱ πιστοί θά μείνουν ἀπροστάτευτοι, ἀπροετοίμαστοι μπροστά σ’ αὐτό τό δολοφονικό μένος τοῦ Ἀντιχρίστου;
Ὄχι βέβαια. Ὁ Πανάγαθος Θεός δέν θ’ ἀφήση τήν ἀλήθεια νά πνιγῆ στήν πλάνη τοῦ Ἄνομου. Δέν θ’ ἀφήση τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, χωρίς προστασία. Θά στείλη γιά τόν σκοπό αὐτό κήρυκες τῆς ἀληθείας καί τῆς μετανοίας, ζηλωτάς τῆς πίστεως καί προμάχους, πού θά διδάξουν τό λαό, πού θά στερεώσουν τήν πίστι καί θά καταγγείλουν τήν πλάνη.
Ἡ προστασία αὐτή τῶν πιστῶν ἀπό τόν Θεό γίνεται ὁλοφάνερη στήν Ἀποκάλυψι. Ἐκεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς λέγει, ὅτι τοῦ δόθηκε κάλαμος καί ἐντολή οὐράνια γιά νά μετρήση:
«Ἔγειρε καί μέτρησον τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ» (Ἀποκ. ΙΑ 1).
Σήκω τοῦ λέγει καί μέτρησε τόν Ναό τοῦ Θεοῦ, τό θυσιαστήριο καί τούς προσκυνοῦντας, πού βρίσκονται μέσα στόν Ναό.
Ἡ οὐράνια ἐντολή δέν ἀφήνει περιθώρια γιά παρεξηγήσεις. Τοῦ λέει τί ἀκριβῶς πρέπει νά μετρήση. Γιά νά ὑπογραμμίση ὅμως τήν σοβαρότητα τοῦ ζητήματος, κατονομάζει ἐν συνεχεία κι’ ἐκεῖνα, πού δέν θά συμπεριλαμβάνωνται στό μέτρημα καί τονίζει: «Τήν αὐλήν τήν ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καί μή αὐτήν μετρήσης, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι» (Ἀποκ. ΙΑ’ 2).
Τί σημαίνουν ὅμως τό μέτρημα καί τό μή μέτρημα; Ἡ μέτρησις τοῦ Ναοῦ ἐν πρώτοις σημαίνει προστασία τοῦ Θεοῦ, ἐκδήλωσι προστατευτικοῦ ἐνδιαφέροντος ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν πιστῶν.
Καί ὅπως μᾶς βεβαιώνει ἡ Κύριος μέ τόν μοναδικόν καί ἀδιάψευστον λόγον Του: «ὑ μ ῶ ν δ έ κ α ί α ἱ τ ρ ί χ ε ς τ ῆ ς κ ε φ α λ ῆ ς π ᾶ σ α ι ἠ ρ ι θ μ η μ έ ν α ι ε ἰ σ ί», (Ματθ. Ι’ 30). Φροντίζει δηλαδή ὁ Κύριος ὄχι μόνο γιά τά σοβαρά ἀλλά καί τά πιό λεπτομερειακά καί ἐπουσιώδη.
Καί ὅταν λέγει: «Μ έ τ ρ η σ ο ν τ ό ν Ν α ό ν τ ο ῦ Θ ε ο ῦ», δέν ἐννοεῖ τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος, πού κατεστράφη. Ἀλλά πρόκειται περί τοῦ πνευματικοῦ Ναοῦ, περί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τῆς Στρατευμομένης ἐδῶ καί τῆς Θριαμβευούσης ἐν οὐρανῷ.
«Ν ο μ ί ζ ο μ ε ν, Ν α ό ν τ ό ν τ ο ῦ Θ ε ο ῦ τ ή ν Ἐ κ κ λ η σ ί α ν π ρ ο σ α γ ο ρ ε ύ ε σ θ α ι» ἑρμηνεύει ὁ Ἀνδρέας.
Ἡ Ἐκκλησία, λοιπόν, τοῦ Χριστοῦ εὑρίσκεται ὑπό τήν ἀπόλυτον προστασίαν τοῦ Θεοῦ. Διότι, σάν στρατευομένη, θά διαρκέση μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου. Δέν θά τήν ἀφήση ὁ Θεός νά νικηθῆ. Παρ’ ὅλον τόν πόλεμον, πού θά τῆς κάνη ὁ ἴδιος ὁ Ἀντίχριστος καί τά κατά καιρούς ὄργανά του, τελικῶς Αὐτή θά θριαμβεύση.
«Κ α ί π ύ λ α ι Ἅ δ ο υ ο ὐ κ α τ ι σ χ ύ σ ο υ σ ι ν α ὐ τ ῆ ς». (Ματθ. ΙΣΤ’ 18), εἶπεν ὁ Κύριος. Ὡς θριαμβεύουσα δέ θά συνεχίση νά ὑπάρχη καί πέραν τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, παντοτεινά καί εἰς τήν αἰωνιότητα. Περί τῆς Ἐκκλησίας, λοιπόν, πρόκειται καί περί τῶν πιστῶν, πού βρίσκονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.
Γιά τούς ἄλλους, πού ἀμετανόητα μένουν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, μακριά ἀπό τήν πίστι καί τήν μυστηριακή ζωή δέν ἰσχύει ἡ προστασία τῦ Θεοῦ, δέν ἰσχύει τό μέτρημα, ἀλλά ἡ καταδικαστική ἐντολή: «ἔκβαλε ἔξω». Δέν συμπεριλαμβάνονται στούς προστατευομένους, διότι παραδόθηκαν ἤ θά παραδοθοῦν στήν εἰδωλολατρία καί στά ἔργα τῆς εἰδωλολατρίας: «Ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι», ὅπως γράφει ὁ Εὐαγγελιστής.
Ἑνώχ καί Ἠλίας – οἱ δύο Προφῆτες.
Στούς χρόνους τοῦ Ἀντιχρίστου, λοιπόν, καί πιό συγκεκριμένα στά πρῶτα τρισήμισυ χρόνια τῆς δημόσιας παρουσίας του, οἱ πιστοί θά ἐνισχυθοῦν πνευματικά. Τότε, ἐνῶ ὁ Ἀντίχριστος θά προσπαθῆ νά ρίξη στήν πλάνη καί στήν ἀπώλεια τούς ἀνθρώπους, ὁ Θεός θά ἐνισχύη τούς καλοπροαίρετους μέ τούς δύο μάρτυρές Του, ὅπως τονίζει ὁ Εὐαγγελιστής στήν Ἀποκάλυψι. Ἂς δοῦμε ὅμως τί λέγει τό σχετικό χωρίο:
«Καί δώσω τοῖς δυσί μάρτυσί μου καί προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλήμένοι σάκκους. οὗτοι εἰσίν αἱ δύο ἐλαῖαι καἱ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἐστῶσαι» (Ἀποκ. ΙΑ’ 3).
Θά δώσω, λέγει, τήν δύναμιν εἰς τούς δύο Μάρτυράς Μου καί θά προφητεύσουν, θά κηρύξουν ἐπί χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα ἡμέρας. Θά εἶναι δέ ντυμένοι μέ σάκκους. Αὐτοί θά εἶναι αἱ δύο ἐλαῖαι καί αἱ δύο λυχνίαι, πού θά στέκωνται μπροστά στόν Κύριο.
Ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ δύο Μάρτυρες τοῦ Θεοῦ; Ἐδῶ, στό σημεῖο αὐτό, οἱ Πατέρες ὑποστηρίζουν, ὅτι οἱ μάρτυρες, οἱ κήρυκες τῆς Πίστεως θά εἶναι ὁ Ἐνώχ καί ὁ Ἠλίας. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος συγκεκριμένα τονίζει: «εἰ ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται καί ὁ Ἠλίας ἔρχεται» (P.G. 62, 449). Θἀρθοῦν τότε, θά σταλοῦν ἀπό τόν Θεόν ὁ Ἐνώχ καί ὁ Ἠλίας «ἀρωγοί τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας καί πρωτοστάται καί ἀθλοφόροι τῆς ὑπέρ ὁμολογίας Χριστοῦ νίκης» ὅπως λέγει ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (P.G. 99, 1033). Θά εἶναι ὁ Προφήτης Ἠλίας «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς Παρουσίας Χριστοῦ», ὅπως λέγει καί τό Ἀπολυτίκιό του.
Γιά τόν ἐρχομό τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ προλέγει ὁ Θεός μέ τά ἑξῆς λόγια τοῦ Προφήτου Μαλαχίου:
«Καί ἰδού ἐγώ ἀποστελῶ ὑμῖν Ἠλίαν τόν Θεσβίτην, πρίν ἤ ἐλθεῖν τήν ἡμέραν Κυρίου τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ ὅς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρός πρός υἱόν καί καρδίαν ἀνθρώπου πρός πλησίον αὐτοῦ, μή ἐλθών πατάξω τήν γῆν ἄρδην». (Μαλαχ. Δ’ 4 – 5).
Πρέπει νά σημειωθῆ, ὅτι καί οἱ δύο αὐτοί Προφῆτες, ὁ Ἠ λ ί α ς κ α ί ὁ Ἐ ν ώ χ, πρόσωπα δηλ. τῆς Παλ. Διαθήκης, τά ὁποῖα, λέγουν, θά ἐμφανισθοῦν πάλιν κατά τήν ἐποχήν τοῦ Ἀντιχρίστου, δέν ἀπέθανον, ἀλλά μ ε τ έ σ τ η σ α ν. Καί εἶχαν ἐργασθῆ διά τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἦταν κήρυκες τῆς μετανοίας καί τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ἀνθρώπων στό Θεό.
Στό σημεῖο αὐτό περί τοῦ ποιοί θά εἶναι οἱ δύο Προφῆτες ὑπάρχει καί μιά ἄλλη ἑρμηνευτική ἄποψις. Λέγεται, ὅτι, ἴσως, νά μήν εἶναι ὁ Προφήτης Ἠλίας, νά μήν ὀνομάζεται Ἠλίας, ἀλλά θά εἶναι, σάν τόν Ἠλία, δηλαδή ἅγιος, ζηλωτής, κήρυκας τῆς μετανοίας. Ἴσως, λένε νά εἶναι τύποι, σάν τόν Ἐνώχ καί τόν Ἠλία.
Αὐτό τό στηρίζουν σ’ ἕνα χωρίο τῆς Καινῆς Διαθήκης στό ὁποῖο ἀπαντάει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος σέ ἐρωτήματα τῶν μαθητῶν Του, γιά τήν ἀπορία τῶν Γραμματέων, πού ἔλεγαν, ὅτι ἔπρεπε πρῶτα νά εἶχε ἔλθη ὁ Προφήτης Ἠλίας σάν πρόδρομός του καί κατόπιν ὁ Μεσσίας. Ἰδού λοιπόν πώς ἀπάντησε στό ἐρώτημα αὐτό ὁ Κύριος:
«Ὁ δέ Ἰησοῦς ἀποκριθείς εἶπεν αὐτοῖς Ἠλίας μέν ἔρχεται πρῶτον καί ἀποκαταστήσει πάντα· λέγω δέ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθε καί οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν ἀλλ’ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ, ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ’ αὐτῶν. Τότε συνῆκαν οἱ μαθηταί ὅτι περί τοῦ Βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς». (Ματθ. ΙΖ’ 11 – 13).
Δηλαδή ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπήντησε καί τούς εἶπε: Ναί ὁ Ἠλίας, καθώς προφήτευσε ὁ Μαλαχίας, ἔρχεται πρῶτα καί θά ἀποκαταστήση ὅλες τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, ὥστε καί νά ἔχουν εἰρήνην μεταξύ τους, καί μέ τόν Θεόν νά συνδεθοῦν πιό πολύ. Ἐγώ ὅμως σᾶς λέγω, ὅτι τώρα πλέον ἦλθε ὁ Ἠλίας. Ἦλθε δηλ. ὁ κατά πάντα ὅμοιος πρός τόν Προφήτην Ἠλίαν, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Αὐτός ἦταν ὁ Πρόδρομός Μου καί αὐτοί δέν τόν ἀνεγνώρισαν, ἀλλά τόν ἐκακοποίησαν, σύμφωνα μέ τίς διεστραμμένες θελήσεις τους. Τά ἴδια καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, πρόκειται νά πάθη ἀπό αὐτούς. Τότε κατάλαβαν οἱ μαθηταί, ὅτι γιά τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή τούς μίλησε ὁ Κύριος…
Δέν θά ἐπιμείνωμε ἐμεῖς μέ διαφορετική ἀπό τούς Πατέρας ἑρμηνεία. Ἔχομε ὅμως τήν γνώμη, ὅτι μαζί μέ τόν Ἐνώχ καί τόν Ἠλία, θά ἐργασθοῦν στό ἔργο τῆς στηρίξεως καί τῆς μετανοίας πιστοί φλογεροί, μέ ζῆλο ἀποστολικό καί διάθεσι μαρτυρική. Τέτοιοι πιστοί, πού θά παρουσιάζωνται στίς διάφορες ἐποχές τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ὄχι ἁπλῶς, δέν θά λείψουν κατά τήν διάρκεια τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀλλά ἀντιθέτως θά διατρανώνουν πιό πολύ τήν πίστι τους καί θά σαλπίσουν τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας. Αὐτοί μέ ἐπικεφαλῆς τούς δύο μάρτυρες, τόν Ἐνώχ καί τόν Ἠλία, θά πολεμήσουν τόν Ἀντίχριστο, μέ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ † Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.205.
