† Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Προτοῦ προχωρήσωμε στήν ἐξέτασι τῶν μαγικῶν ἔργων τῆς πλάνης τοῦ Ἀντιχρίστου, στήν κοσμοκρατορία καί αὐτοθεοποίησί του, κρίνομε σκόπιμο νά δοῦμε πρῶτα τί γράφει σχετικά στήν Ἀποκάλυψι, στό προφητικό αὐτό βιβλίο τῆς Κ. Διαθήκης, ὁ θεόπνευστός Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.
Στήν Ἀποκάλυψι βλέπομε, ὅτι ὁ Σ α τ α ν ᾶ ς παρομοιάζεται μέ δράκοντα. Ὁ διάβολος εἶναι «δράκων πυρρός μέγας, ἔχων κεφαλάς ἑπτά καί κέρατα δέκα, καί ἐπί τάς κεφαλάς αὐτοῦ ἑπτά διαδήματα» (Ἀποκάλ. ιβ’ 3), γράφει ὁ Εὐαγγελιστής.
Ὁ Ἀ ν τ ί χ ρ ι σ τ ο ς παρουσιάζεται μέ θηρίο, πού βγαίνει ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς θαλάσσης.
Ὁ Ψ ε υ δ ο π ρ ο φ ή τ η ς, πού θά εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὑπασπιστής του, παρομοιάζεται μέ θηρίο, πού βγαίνει ἀπό τήν ξηρά.
Ἡ σατανική αὐτή «τριάδα» ἔχει τό αὐτό ἀντίθεο μῖσος, τόν αὐτό ἀντίχριστο σκοπό καί τό αὐτό ἀπάνθρωπο ἔργο. Ἔχουν γι’ αὐτή τους τήν κακία καί οἱ τρεῖς στενή ἑνότητα καί γι’ αὐτό «θηρίον ἕκαστος τούτων προσαγορεύεται» (ὀνομάζεται), γράφει ὁ Ἀνδρέας Καισαρείας.
Μακρά ἑρμηνευτική ἀνάπτυξι μπορεῖ νά βρῆ γιά ὅλα αὐτά ὁ ἀναγνώστης μας στόν 4ον τόμο τοῦ πεντατόμου ἔργου μας: «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ». Θά προσπαθήσωμε ἐν τούτοις νά δώσωμε καί ἐδῶ μερικά ἀπό τά ἑρμηνευτικά αὐτά στοιχεῖα, πού ἀναφέρονται ἐκεῖ γιά τόν Ἀντίχριστο.
Ἄς δοῦμε, λοιπόν, κατ’ ἀρχήν πῶς περιγράφει τόν Ἀντίχριστο ἡ Ἀποκάλυψις. Ἄς δοῦμε πῶς παρουσιάστηκε ὁ Ἄνομος αὐτός μπροστά στό προφητικό βλέμμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί πῶς μᾶς τό μεταδίδει. Γράφει, λοιπόν, ὁ Ἰωάννης: «Καί ἐστάθην ἐπί τήν ἄμμον τῆς θαλάσσης καί εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον ἔχον κέρατα δέκα καί κεφαλάς ἑπτά, καί ἐπί τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καί ἐπί τάς κεφαλάς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας, καί τό θηρίον ὅ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καί οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκτου, καί τό στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος· καί ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τήν δύναμιν αὐτοῦ καί τόν θρόνον αὐτοῦ καί ἐξουσίαν μεγάλην» (Ἀποκ. ιγ’ 1 – 2).
Καί στάθηκα, λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, στήν ἄμμο τῆς θαλάσσης καί εἶδα ν’ ἀνεβαίνη ἀπό τήν θάλασσα θηρίο, τό ὁποῖο εἶχε δέκα κέρατα καί ἑπτά κεφαλές, καί πάνω στά κέρατα δέκα διαδήματα, καί στίς κεφαλές του ἦταν γραμμένα ὀνόματα βλασφημίας. Καί τό θηρίον, τό ὁποῖον εἶδα, ἦταν ὅμοιο μέ πάρδαλι καί τά πόδια του, σάν πόδια ἀρκούδας καί τό στόμα του, σάν στόμα λιονταριοῦ. Καί ὁ δράκων, ὁ διάβολος δηλαδή, ἔδωσε εἰς αὐτό τό θηρίον, πού συμβολίζει τόν αἱμοχαρῆ Ἀντίχριστο, τήν δύναμί του καί τόν θρόνο του καί μεγάλη ἐξουσία.
Τό θηρίο, πού ἀναβαίνει ἀπό τήν θάλασσα, εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Παρομοιάζεται δέ μέ θηρίο, γιά νά μᾶς φανερώση ἔτσι ἡ Ἀποκάλυψις τά θηριώδη καί αἱμοχαρῆ ἔνστικτα, πού θά ἔχουν στό διάβα τῶν αἰώνων τά ἀντίχριστα πρόσωπα καί προπαντός ὁ Ἀντίχριστος τῶν ἐσχάτων καιρῶν.
Τά δέκα κέρατα τοῦ θηρίου εἶναι σημεῖο τῆς μεγάλης σατανικῆς δυνάμεως τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ ἑπτά κεφαλές σημαίνουν τήν μεγάλη του πονηρία. Τά διαδήματα, πού θεωροῦνται βασιλικά σημάδια, εἶναι σύμβολα τῆς ἰσχύος, τῆς ἐξουσίας. Θά ἔχη δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος ἐξουσία κρατική. Θά χρησοιμοποίηση, ὅταν ἔλθη καί ἐπικρατήσει, τήν δύναμι τοῦ Κράτους. Τήν κοσμική ἐξουσία.
Αὐτό βέβαιαι δέν σημαίνει, ὅτι μέχρι τότε ὁ διάβολος δέν θά μπορεῖ νά ἐπηρεάζη ἀντίχριστα πρόσωπα στήν ἐξουσία. Ἀπεναντίας μάλιστα. Στό διάβα τῶν αἰώνων ὁ διάβολος θά πανουργῆ δραστήρια μέ τά ὄργανά του, ὥστε νά προετοιμάζεται ἔτσι ὁ ἐρχομός τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅταν συνεπῶς, Χριστιανέ βλέπης ἡγεμόνες, βασιλεῖς, ἄρχοντες, κυβερνήσεις καί γενικῶς ἰσχυρούς, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία, νά σκέφτεσαι, ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτούς, ὁδηγός καί ὑποβολέας εἶναι ὁ σατανάς. Νά σκέφτεσαι ὅτι ἐκεῖνος κρατεῖ τά νήματα τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τῶν σατανοκινήτων αὐτῶν ἀρχόντων. Ἐκεῖνος τούς πυρπολεῖ «ἐμπνεύσεις» ζοφερές, ἐκεῖνος τούς ἐξωθεῖ μέ τήν μέθη τοῦ ἐγωϊσμοῦ. Γι’ αὐτό ἐπί τάς κεφαλάς αὐτοῦ, τοῦ θηρίου, βλέπει ὁ Εὐαγγελιστής: «ὀ ν ό μ α τ α β λ α σ φ η μ ί α ς».
Οἱ ἄρχοντες αὐτοί ποτίζονται κυριολεκτικῶς στήν οἴησι καί στήν ὑπεροψία καί μωραίνωνται. Καταντοῦν τότε κεφάλια τοῦ ἑπτακεφάλου θηρίου καί θεοποιοῦν τούς ἑαυτούς των. Ἡ θεοποίησίς τους αὐτή εἶναι φοβερή βλασφημία κατά τοῦ Θεοῦ. Αὐτό γενικώτερα ἐννοεῖ ὁ Εὐαγγελιστής, ὅταν λέγη: «Καί ἐπί τάς κεφαλάς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας».
Οἱ σατανοκίνητοι ἄρχοντες θά προσπαθοῦν νά αὐτοθεοποιοῦνται ὅπως ὁ Νέρων. Αὐτό ὅμως θά συμβῆ στήν κ υ ρ ι ο λ ε ξ ί α σ τ ό π ρ ό σ ω π ο τοῦ Ἀ ν τ ι χ ρ ί σ τ ο υ στούς ἔσχατους καιρούς.
Τό θηρίον, ὁ Ἀντίχριστος, θά ἔχη τρομερή δύναμι. «Καί ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τήν δύναμιν αὐτοῦ καί τόν θρόνον αὐτοῦ καί ἐξουσίαν μεγάλην», λέγει ὁ Ἰωάννης.
Πηγή, δηλαδή, τῆς δυνάμεως τοῦ θηρίου – Ἀντιχρίστου εἶναι ὁ δράκων – σατανᾶς, ὁ πρόσκαιρος «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου».
Ὁ δράκων, δηλαδή ὁ Σατανᾶς, θά μεταδώση, στούς ἐσχάτους καιρούς, στό θηρίο, στόν Ἀντίχριστο καί τήν ἐξουσία του καί τήν δύναμί του. Καί θά εἶναι τότε ὁ Ἀντίχριστος ἕνα πέρα ὡς πέρα ὄργανο, ἐνεργούμενο τοῦ διαβόλου: «Οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ’ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καί σημείοις καί τέρασι ψεύδους» (Β’ Θεσ. β’, 9), ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις 10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.134.
