† Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη
Θά σοῦ εἰπῶ ἕνα μυστικό καί σέ παρακαλῶ πολύ διάδωσέ το γιά νά σωθοῦν καί ἄλλες γυναῖκες πού φορᾶνε παντελόνι. Ἓνας ὕμνος πού ψάλλεται ὑπό τῶν χορῶν τῶν ἱεροψαλτῶν τήν Μ. Τεσσαρακοστή, καί ὅταν τόν ἀκοῦμε γίνεται μέσα μας «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς» (Ματθ. Β’ 18), λέει τό ἑξῆς γύρω ἀπό τήν παράστασί μας: στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ.
«Ὅταν τίθωνται θρόνοι, καί ἀνοίγωνται βίβλοι, καί Θεός εἰς κρίσιν καθέζηται, ὤ! ποῖος φόβος τότε! Ἀγγέλων παρισταμένων ἐν φόβῳ, καί ποταμοῦ πυρός ἕλκοντος, τί ποιήσομεν τότε οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις ὑπεύθυνοι ἄνθρωποι; Ὅταν δέ ἀκούσωμεν καλοῦντος αὐτοῦ, τούς εὐλογημένους τοῦ Πατρός εἰς Βασιλείαν, ἁμαρτωλούς δέ ἀποπέμποντος εἰς κόλασιν, …» (Τριώδιον). Τότε, τί θά πῆς στόν Κριτή πού θά εἶναι ἀδυσώπητος; Οἱ βίβλοι πού ἀνοίγονται εἶναι οἱ θεῖες Γραφές Παλαιά καί Καινή Διαθήκη. Μέσα ἐκεῖ, λοιπόν, γράφουν αὐτές: «Ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς ὁ Θεός» (Γέν. Α’ 27) καί «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί» (Δευτ. ΚΒ’ 5) καί ἄλλα. Τότε σύ, παιδί μου, θά προσπαθήσης σπασμωδικά νά ἑτοιμάσης τήν ἀπολογία σου. Τήν σκέψι σου, τότε, σάν ἀστροπελέκι φοβερό θά σοῦ τήν διακόψη ὁ Φοβερός Κριτής ρωτώντας σε: «Σύ τί εἶσαι;» Πρόσεξε! Δέν θά ρωτήση ποιός εἶσαι, γιατί δέν εἶσαι μέ τό παντελόνι ἄνδρας, ἔστω κι᾽ ἄν τό φορᾶς, οὔτε ποιά εἶσαι γιατί οὔτε καί γυναῖκα εἶσαι, ἀφοῦ ἀρνήθηκες τήν γυναικεῖα φύσι σου, καί στήν συνέχεια καί τήν γυναικεῖα περιβολή καί τήν πέταξες, τήν ἀπέβαλες. Θά προσπαθήσης, τότε, νά ψελλίσης τρέμοντας. Εἶμαι ἡ Μ…..αρία. Τότε, ἀστραπιαῖως βίβλοι ἀνοίγονται καί σύν αὐτοῖς καί τό στόμα τοῦ Κριτοῦ: «Ἐγώ ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησα καί σένα δέν βλέπω νά εἶσαι αὐτό πού τά χέρια μου ἐποίησαν καί ἔπλασαν, τήν Μαρία π.χ. Βλέπω ἄνδρα πού δέν εἶσαι. Ἄν ἤθελες νά εἶσαι ἄνδρας, δέν ἦταν δική σου δουλειά, ἀλλά δική Μου· ἐγώ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, ὁ Δημιουργός. Ἤξευρα ἐγώ τί ἔκανα πού σ᾽ ἔκανα γυναῖκα. Σύ, δέν ἤξευρες τί ἔκανες πού παραποίησες τήν γυναικεῖα φύσι σου καί ἀντιποιήθηκες τήν ἀνδρική καί εἶχες καί τό θράσος νά παρουσιαστῆς ἔτσι ἐνώπιόν μου, σκέτη παρανομία, σκέτη ἀνοσιουργία, ποδοπάτημα τοῦ ἔργου τοῦ Δημιουργοῦ, Ἐμοῦ τοῦ Θεοῦ». Σύ, τότε (εἶμαι μέσα σου παιδί μου γιατί στόν πνευματικό ἀνοίγεις τήν καρδιά σου, ἀλλά καί πολλά ὠφέλιμα γιά τήν σωτηρία σου ἀκοῦς ἀπό τά τρέμοντα χείλη του κι᾽ ἀπ᾽ τά δακρυσμένα του μάτια), θά προσπαθήσης νά ἀπολογηθῆς ὑπότονα καί ἀσθενικά. Καί ἄν μέν δέν εἶχες κάποια θεολογική κατάρτισι θά ἐπαναλάβης τό πρωταρχικό ψεῦδος πού σοῦ ἐνέπνευσεν ὁ μεγάλος ἀπατεῶνας καί μισάνθρωπος διάβολος μέχρις ὅτου σέ καταφέρει νά τό φορέσης καί νά σέ κολάση «Κύριε… ἦταν πρακτικό καί μέ βόλευε». Ἄν ὅμως, εἶχες κάποια θεολογική καί Ἐκκλησιαστική μόρφωσι, θά σιωπήσης, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Γάμου (Ματθ. ΚΒ’ 11) πού ἐφιμώθη. Πρίν ὅμως παρουσιαστῆς ἀνέτοιμη, καί ἀντιποιήτρια τοῦ ἰδίου τοῦ φύλου σου, σέ παρακαλῶ γιά τό αἰώνιο καλό σου· μετανόησον.
ΠΗΓΗ: †Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη «ΓΙΝΕ Ω ΓΥΝΑΙ» (Ἔκκλησις πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρῆ τόν σωστό της δρόμο) σελ. 26. ΕΝΝΑΤΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΘΕΙΣΑ!
Κεντρική Διάθεση: «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
