† Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη
Οἱ μυστικοί, ἀπόκρυφοι καί ὕπουλοι λόγοι θεσπίσεως τοῦ παντελονιοῦ καί τῆς ἐν γένει ἀνδροποιήσεως τοῦ γυναικείου φύλου.
Τό παντελόνι εἶναι καρπός τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐδῶ καί μερικά χρόνια καί συγκεκριμένα ἀπό τήν 10ετία τοῦ 1980 καί ἐντεῦθεν, ἄρχισε νά ξεπροβάλη μέ ὅλο της τό σατανικό φάσμα ἡ Νέα Ἐποχή. Ἐνθυμοῦμαι πολύ καλά ὅτι ἕνα καλοκαίρι, τοῦ τότε καιροῦ, ὁ πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς μπῆκε στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί βεβηλώσας ταύτην εἶπε τήν βλάσφημον φράσιν, «κηρύσσω τήν Νέα Ἐποχή». «Κύριε, μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» (Πρ. Ἀπ. Ζ’ 59). Καί γιά νά τήν γνωρίσουμε πιό καλά μᾶς μοίρασε ὄχι ἁπλῶς τό αὐτόγραφό της, ἀλλά τήν βρωμερά καί δυσώνυμο ταυτότητά της, δηλαδή τό 666 μέ τήν σφραγίδα τοῦ γραμμωτοῦ συστήματος τοῦ λεγόμενου bar code (μπαρ κόντ). Αὐτό εἶναι καί τό ὄνομά του ὅπως εἶπε καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ σχετική ἐνημερωτική ἐγκύκλιό Της. Σ’ αὐτήν ὀνομάζει τό γραμμωτό σύστημα «τό δυσώνυμον ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου».
Τό παντελόνι, λοιπόν, καί ἡ ἐν γένει «ἀνδροποίησις» τῆς γυναικός εἶναι συνομήλικα τοῦ bar code τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μέ αὐτό σφραγίζει τά πάντα καί σύν τοῖς ἄλλοις καί τό παντελόνι καί εἶπε εἰς ἀντιπερισπασμόν τοῦ τῆς Εὐλογίας τοῦ Θεοῦ «ἰδού καινά ποιῶ πάντα» (Ἀποκ. ΚΑ’ 5) καί «ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. ΣΤ’ 4) καί «ἡ νύξ προέκοψε, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικε» (Ρωμ. ΙΔ’ 12), τό δικό του μήνυμα καί σύνθημα· Θυγατέρα Ἐκκλησίας ἔχεις πολλά ἀγαθά κείμενα εἰς ἔτη πολλά, ἀναπαύου, φᾶγε, πίε, εὐφραίνου, θά σέ κάνω βασίλισσα, ἀρχόντισσα, αὐταρχική καί αὐτόνομη, ἔχεις τό αὐτεξούσιο, σκῦψε προσκύνησέ με, βᾶλε τό σκεῦος μου ἐπάνω σου, τήν σφραγίδα μου, δηλαδή τό παντελόνι, ὑποτάξου σέ μένα, ἀρνήσου τήν φύσι καί τό φύλο σου πού σέ τυρρανοῦν καί σέ δουλαγωγοῦν καί σέ καταπιέζουν, καί τότε θά ζῆς ἀμέριμνη καί ἐλεύθερη.
Κοπέλα μου, μοῦ τό εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅτι τό παντελόνι πού φόρεσες εἶναι τοῦ διαβόλου, γιατί σημαίνει ὅτι ντύθηκες μιά «νέα φύσι» πού δέν σοῦ ἀνήκει. Ὅπως ὅταν βαπτίσθηκες σοῦ ὀμολόγησε ἡ Ἐκκλησία «ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς» (Κολ. Γ’ 16), ὅτι «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε Χριστόν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. Γ’ 27), ἔτσι καί ἀπό τήν στιγμή πού φόρεσες αὐτό τό θεομίσητο παντελόνι «ντύθηκες τόν Σατανᾶ», ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξεν ἀνταρσία κατά τοῦ Θεοῦ εἰπών «εἰς τόν οὐρανόν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τόν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ ἐπί τά ὄρη τά ὑψηλά τά πρός Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ» (Ἠσαΐου ΙΔ’ 13). Ὅμως κοπέλα μου ἄκου τά ἀποτελέσματά του, ἄκου τήν τραγική ὀλέθρια καί αἰώνια καταστροφή του· «Νῦν δέ εἰς ἅδην καταβήσῃ καί εἰς τά θεμέλια τῆς γῆς» (Ἠσ. ΙΔ’ 15). Καί ἀπό τότε πού τόκανε τό μεγάλο καί ἀπερίγραπτο καί ἀπαράγραπτο αὐτό ἔγκλημα διερωτᾶται ὁ Θεός, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ, ἡ Ἐκκλησία, ἐσύ, ἐγώ, ἡ δημιουργία ὁλόκληρη: «Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ Ἑωσφόρος;» (Ἠσ. ΙΔ’ 12).
Πρόσεξε λοιπόν, ὦ γύναι, μήπως τό πῆ ὁ Θεός καί γιά σένα, σέ ψάξη καί δέν σέ εὕρη, γιατί ὁ Θεός, ἐάν «Ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλά σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους» (Β’ Πέτ. Β’ 4), μέ ποιά λογική θά λυπηθῆ καί θά κάνη χατίρι σωστικό σέ σένα; Τότε θά θρηνήσω θρῆνον ἀπαρηγόρητον καί αἰώνιον ἐπί τῇ ἀπωλείᾳ τῆς προσφιλεστάτης γυναικός πού ἦσουν μήτηρ τῆς ζωῆς. Ὅποια, λοιπόν, γυναῖκα τό φοράει γίνεται καί αὐτή διάβολος, ἀλλά μοῦ εἶπε νά τό ἀποκαλύψω καί σέ σένα γιά νά τό πετάξης, νά μετανοήσης καί νά σωθῆς.
Τό βράδυ πού ἔγραφα τίς γραμμές αὐτές γιά σένα, Πνεῦμα Ἅγιον, ὅπως τό ἐζήτησα εἰς τήν προσευχή μου καί τό ἐπικαλέστηκα μέ τό «Βασιλεῦ οὐράνιε… ἐλθέ», ἦλθε καί εἶπε· Ἄνοιξε τήν Καινή Διαθήκη Β’ Τιμοθέου Γ’ 1 – 2 καί ὅ,τι θά δῆς ἐκεῖ, γρᾶφτο στό βιβλίο. Στό γράφω λοιπόν καί μᾶθε το καλά. «Τοῦτο δέ γίνωσκε ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροί χαλεποί. Ἔσονται γάρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι».
Ἔ! λοιπόν ἔφριξα, ἐξέστην ἔκστασι μεγάλη καί σοῦ στέλνω πάραυτα καί ἀστραπιαῖα τό Ἁγιοπνευματικό μήνυμα, γιατί ἀλλοιῶς χαθήκαμε, μετανόησον! Ὅταν λέμε «μυστικοί λόγοι» ἐννοοῦμε ὕπουλοι καί πισόπλατοι. Ὁ Διάβολος δέν φανερώνει εὐθύς ἀμέσως τούς σκοπούς, τάς μεθόδους, τά τεχνάσματά του καί τά σχέδιά του πού εἶναι ἐξοντωτικά, «ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ» (Ἰωάν. Γ’ 21), διότι εἶναι πονηρά τά ἔργα του. Τόν κάθε πειρασμό, τόν μετέρχεται καί τόν λειτουργεῖ, γιά τό κάθε τι, μέ διαβολική πονηριά καί ἀφάνταστη δολιότητα, κατασκοπεία καί ἀβυσσαλεότητα. Ὅταν χρειαστῆ, δουλεύει πυρετωδῶς καί ἀκατάπαυστα καί δρᾶ ἀστραπιαῖα γιά νά ξεθεμελιώση κάτι ἀπό τή ζωή, ἱστορία, παράδοσι καί πορεία τοῦ ἀνθρώπου στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία. Ἄν ὅμως κριθῆ σκόπιμο καί ἀναγκαῖο ἀπομακρύνεται μέ διαβολικό ἑλιγμό ἀπό τήν ἑστία τῆς δολοπλοκίας του γιά νά μήν ἀντιληφθοῦν οἱ ἄνθρωποι τήν παγίδα πού τούς στήνει.
Ἔτσι, (κατά Θείαν Πρόνοιαν βεβαίως), ἐνήργησε καί μέ τούς πειρασμούς πού ἔκανε εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν· «ἀπέστη ἀπ’ Αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ» (Λουκ. Δ’ 13). Καί ὅταν κριθῆ ὥριμο τό κάθε τι, καί κατόπιν Θείας παραχωρήσεως, ὁρμάει λυσσωδῶς γιά νά καταφέρη τό τελικό κατά τοῦ ἀνθρώπου πλῆγμα, προκειμένου νά τόν φονεύση ψυχικῶς καί πνευματικῶς καί νά τόν βυθίση εἰς τόν αἰώνιον θάνατον.
Προφητείαι – Μαρτυρίαι
Ἡ τάσις τῶν γυναικῶν νά ντύνονται ἀνδρικά καί τό ἀντίστροφο, εἶναι διαχρονική ἀνά τούς αἰῶνας.
Ὑπάρχουν μάλιστα καί ἱστορικαί μαρτυρίαι γιά τό θέμα αὐτό. Ἀναφέρουμε γιά παράδειγμα ἀπ’ τό ἱστορικό βιβλίο «Βυζαντινῶν βίος καί πολιτισμός» τοῦ Φαίδωνα Κουκουλέ (σελ. 1 – 59) τή μαρτυρία τοῦ Ἰωσήφ Βρυέννιου ὅτι ἐρχόταν δεινά στό κράτος γιατί οἱ πολίτες «στολαῖς ἀνδρικαῖς τάς ἑαυτῶν γυναίκας ἐνδύουσι», δηλαδή μέ στολές ἀνδρικές ἔντυναν τίς γυναῖκες τους.
Ὁ Ἰω. Χρυσόστομος ἀναφερόμενος σέ κάποιους νέους τῆς ἐποχῆς του ἀναφέρει: «Ὁ μέν γάρ ὄπισθεν ἔχει κόμην, νέος ὤν καί τήν φύσιν ἐκθηλύνων καί τῷ σχήματι καί τοῖς ἱματίοις καί πᾶσιν ἁπλῶς τήν εἰκόνα κόρης ἁπαλῆς ἐκβῆναι φιλονεικεῖ». Δηλαδή: «Ὁ ἕνας ἔχει μακριά μαλλιά, πού πέφτουν στούς ὤμους του, μολονότι εἶναι νέος καί ἐκθηλύνει τή φύση του καί προσπαθεῖ νά δώσει τήν εἰκόνα μιᾶς τρυφερῆς καί ἁπαλῆς κοπέλας μέ τό βλέμμα, τίς κινήσεις καί τήν ἐνδυμασία γενικά» («Κοινωνία Unisex;». Γ. Παπαδημητρακόπουλου, σελ. 9).
Ἐπειδή ὅμως δέν εἶναι ἄνδρας, ἀλλά «ἔκτρωμα ἀνδροποιήσεως», παρουσιάζει ἕνα ἀξιοθρήνητο συνοθύλευμα κακόγουστων τρόπων, σχημάτων καί συμπεριφορῶν πού ὄντως φέρουν τήν ὡς ἄνω σφραγίδα τῆς προελεύσεώς των, δηλαδή τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ δυσωνύμου ὀνόματός των 666 (Χ,Ξ,ΣΤ’) (Ἀπ. ΙΓ’ 18).
ΠΗΓΗ: †Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη «ΓΙΝΕ Ω ΓΥΝΑΙ» (Ἔκκλησις πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρῆ τόν σωστό της δρόμο) σελ. 47. ΕΝΝΑΤΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΘΕΙΣΑ!
Κεντρική Διάθεση: «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
