† Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη
Γιατί τό παντελόνι στήν γυναῖκα εἶναι βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ
Ἡ παράγραφος αὐτή εἶναι τό κλειδί ἀλλά καί ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ θέματός μας. Καί πρῶτα πρῶτα γιά νά τό καταλάβουμε, πρέπει νά ποῦμε τί εἶναι τό βδέλυγμα. Ἡ λέξις βδέλυγμα χαρακτηρίζει τό πιό σιχαμερό πρᾶγμα πού ὑπάρχει στόν κόσμο. Ἡ Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαίδεια ἀναφέρει τά ἐξῆς φοβερά γιά τό βδέλυγμα: «Ἡ ἔκφρασις ἀναφέρεται τό πρῶτον ἐν τῇ Π.Δ. ὡς βδέλυγμα ἐρημώσεως ἤ ἐρημώσεων. Τήν ἔκφρασιν χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος εἰς τήν Κ.Δ., Ματθ. ΚΔ’ 15. Διά τῆς λέξεως βδέλυγμα χαρακτηρίζεται τό ἀνῆκον εἰς τάς δυνάμεις τοῦ κακοῦ, τό βέβηλον, τό μεμολυσμένον, τό μιαρόν, τό ἀντίθεον. Πολλαχοῦ στήν Π. Διαθήκην ἡ λέξις βδέλυγμα χρησιμοποιεῖται ἀντί τῆς λέξεως εἴδωλον (Δευτερ. Ζ’ 26) καί ἄλλα, ἤ παραλλήλως πρός αὐτήν, ἤ διά τόν χαρακτηρισμόν ἀκατονομάστων ἀνηθίκων πράξεων (Λευϊτ. ΙΗ’ 22). Αὐτό ἐξ ἄλλου ἐθεωρεῖτο εἰς τήν Π. Διαθήκην ὡς τρομερά κατάστασις φρίκης καί δοκιμασίας, ἀλλά καί ὡς ἀποτέλεσμα τιμωρίας ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἀποστάτην ἄνθρωπο. Βδέλυγμα ἐρημώσεως θά ἠδύνατο γενικῶς νά χαρακτηρισθῆ πᾶν τό μιαρόν πρόσωπον, ἔμβλημα ἤ ἀντικείμενον ἤ πᾶσα πρᾶξις ἱκανή νά προκαλέση πνευματικήν ξηρασίαν, ἤ νά παρακωλύση τήν ὀρθήν πίστιν, ἀκόμα δέ καί νά ἀντιταχθῆ πρός τά κελεύσματα τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος λέει, σάν νἆναι σήμερα γιά τό βδέλυγμα, ὅτι εἶναι· «τό καθόλου ὡς παρέσται ὁ Ἀντίχριστος». Δηλαδή ἡ ὁλοκληρωτική ἐμφάνισις τοῦ Ἀντιχρίστου διά τῆς Νέας Ἐποχῆς του. Εἶναι τόσο φρικιαστικό τό βδέλυγμα, ὥστε ἡ ψυχή παρουσιάζει τήν τάσι νά βγῆ ἀπό τό σῶμα. Γι’ αὐτό, ὁ βδελυσσόμενος μετά βίας συγκρατεῖται νά μή ἐμμέση. Σκεφθῆτε αὐτό τό φαινόμενο νά δηλώνη ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅτι τό αἰσθάνεται καί γιά τήν γυναῖκα, πού τήν βλέπει νά ἔχη «σκεύη ἀνδρός», νά φοράη δηλαδή παντελόνια. Αὐτό δέν μποροῦσα νά τό ἐξηγήσω λογικά, ἕως ὅτου μία μέρα γυρίζοντας ἀπό τήν Θεία Λειτουργία μπῆκα σέ ἕνα κατάστημα. Ἡ καταστηματάρχισσα μιά ὄμορφη καί καλοσυνάτη ψυχή πῆγε νά μέ ἐξυπηρετήση. Ὅταν προχώρησε λίγο, εἶδα ὅτι φοροῦσε ἕνα ἄσπρο παντελόνι· ἀμέσως ἐκείνη τήν στιγμή ἀνακατεύτηκα καί φοβήθηκα μήπως ἐμμέσω καί βγάλω τή Θεία Κοινωνία. Σκέφτηκα τότε καί κατάλαβα τήν ἑρμηνεία τοῦ «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί…, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστί» (Δευτ. ΚΒ’ 5). Σκέφτηκα ἐπί πλέον, ὅτι αὐτό πού αἰσθάνθηκα δέν ἦταν δικό μου, γιατί «ἐγώ εἰμί σκώληξ καί οὐκ ἄνθρωπος» (Ψαλμ. ΚΑ’ 21) ἀλλά τοῦ Κυρίου, τόν ὁποῖον εἶχα πάρει μέσα μου μέ τήν Θεία Λειτουργία καί Κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἐκμεταλλεύτηκα τότε τό περιστατικό γιά νά τό χρησιμοποιήσω στό ἐπίμαχο βιβλίο «Γῖνε, ὦ Γύναι», σάν Ἕνα καί μοναδικό στοιχεῖο, ἀλλά αὐτό, ἀποδείχτηκε τό βασικότερο σημεῖο τῆς συγγραφικῆς μου μελέτης καί ἡ σπονδυλική του στήλη.
Πῶς μοιάζει η γυναῖκα μέ παντελόνι
Ἐκτός ἀπό τό ἀνακάτεμα, τό βδέλυγμα καί τήν ἀηδία πού νοιώθει κανείς στό ἀντιαισθητικότατο φαινόμενο τῆς γυναικός μέ παντελόνι, αἰσθάνεται καί κάποιο ἄλλο αἴσθημα. Τό αἴσθημα τῆς ἀποκρουστικότητας. Ἔσπασα τό κεφάλι μου νά δῶ σάν τί μοιάζουν οἱ γυναῖκες, ἤτοι τά κοριτσάκια, οἱ ἔφηβες, οἱ νέες καί δυστυχῶς καί κάτι παμπάλαιες «γιαγιές» μέ παντελόνι, καί δέν μποροῦσα. Ὅταν ὅμως ἄρχισα τήν συγγραφή τοῦ βιβλίου φώτισε ἡ Παναγία Γερόντισσα, στό Κάθισμα τῆς ὁποίας φιλοξενοῦμαι, νά κατανοήσω, ὅτι μοιάζουν μέ τίς «ντᾶμες» πού ἔχει ἡ διαβολική τράπουλα. Φώτισε ἡ Παναγία καί ἦταν Θέλημά Της νά γραφῆ καί νά κυκλοφορήση εὐρύτατα καί ραγδαῖα τό διαφωτιστικό τοῦτο βιβλίο, γιατί οἱ «ντᾶμες» τῆς τράπουλας, πού εἶναι ὁ Σατανᾶς μέ μορφή γυναικός ντυμένης μασκαρᾶς καί καρνάβαλος μέ παντελόνια, ὑβρίζουν τό Πάνσεπτον Πρόσωπον τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ διά τῆς αἰσχροτάτης ἐμφανίσεώς των, ἐνῶ ὁ «Ρήγας» ὑβρίζει τόν Κύριο. Ἀξίζει νά μνημονευθῆ ὅτι ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμανδρίτης καί Ἐκκλησιαστικός συγγραφεύς, †Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἔγραψε γιά τήν τράπουλα καί ἀναφέρει ὅτι σ’ αὐτήν κάθονται 52 δαίμονες, ὅσα δηλαδή εἶναι τά χαρτιά. Ὁ καθένας ὑβρίζει καί βλασφημεῖ τόν Θεόν καί τήν Ἐκκλησίαν. Ὦ γύναι! Ξέρεις πόσο σέ ἀγαπῶ καί πόσο θέλω τήν Σωτηρία Σου. Τόσο πολύ πού ἔχω ἀποφασίσει νά παραιτηθῶ τῆς προσωπικῆς μου σωτηρίας καί νά συστήσω ἐσένα ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ κατά τήν φοβεράν ἐκείνην ἡμέρα τῆς Κρίσεως, λέγοντάς Του· «ἄφησε ἐμένα καί σῶσον ὁ Θεός Τόν λαόν Σου». Τόν ὁποῖον διακονῶ μέ τό αἷμα τῆς καρδιᾶς μου, γιά νά σωθῆ. Ἀφοῦ λοιπόν, ἀγαπητή μου, σέ ἀγαπῶ τόσο δυνατά καί θέλω νά σωθῆς, ἄκουσε καί ἐφάρμοσε αὐτά πού ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μέ φωτίζει νά σοῦ γράψω. Πέταξε τό παντελόνι καί «τά πρῶτα ἔργα ποίησον» (Ἀποκ. Β’ 5).
ΠΗΓΗ: †Πρωτοπρεσβυτέρου Π.Θ. Παναγιώτου Ἀ. Καραγιάννη «ΓΙΝΕ Ω ΓΥΝΑΙ» (Ἔκκλησις πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρῆ τόν σωστό της δρόμο) σελ. 39. ΕΝΝΑΤΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΘΕΙΣΑ!
Κεντρική Διάθεση: «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»
