3. Οἱ λιμοί καί λοιμοί.
Ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι θά προηγηθοῦν τῆς Δευτέρας Παρουσίας λιμοί καί λοιμοί: «Καί ἔσονται λ ι μ ο ί καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους· πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων» (Ματθ. ΚΔ’ 7 – 8).
Λ ι μ ο ί – δηλ. πεῖνες – συνέβησαν πολλοί κατά καιρούς. Ὁ προφήτης Ἄγαβος προφήτεψε, ὅπως ἀναφέρουν αἱ Πράξεις, ὅτι «λιμός μέγας μέλλει ἔσεσθαι ἐφ’ ὅλην τήν Οἰκουμένην, ὅστις καί ἐγένετο ἐπί Κλαυδίου Καίσαρος» (Πράξ. ια’ 28).
Τρομερός ἦταν ὁ λιμός κατά τήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ τό 70 μ.Χ. «Κατά τάς ἡμέρας ἐκείνας, ἱστορεῖ ὁ Ἰώσηπος, αἱ γυναῖκες ἀνδρῶν καί οἱ παῖδες πατέρων καί τό οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν στομάτων τάς τροφάς. Εἶμαι ὑποχρεωμένος προσθέτει, νά ἀναφέρω τό ἔργον τό ὁποῖον οὔτε παρά τῶν βαρβάρων ἔχει ἱστορηθῆ ποτέ. Εἶναι φρικτόν νά τό εἴπῃ τις καί ἀπίστευτον, ἀλλ’ ἀληθές. Γυνή τίς, Μαρία ὀνόματι, πατρός Ἐλεαζάρου, διά τό γένος καί τόν πλοῦτον ἀριστοκράτης, συνεπολιορκεῖτο μετά τοῦ πολλοῦ πλήθους τῆς Ἱερουσαλήμ καί τό βρέφος τέκνον της ἁρπασαμένη εἶπε: «Δυστυχισμένον διά ποῖον νά σέ φυλάξω; Διά τούς Ρωμαίους; Σέ περιμένει δουλεία… Ἐμπρός, λοιπόν γενοῦ δι’ ἐμέ τροφή, διά τούς στασιαστάς τιμωρία, διά δέ τήν Ἱστορίαν, ἕνας μῦθος, ὁ μόνος ἐλλείπων ἀπό τάς συμφοράς τῶν Ἑβραίων.». Καί ταῦτα εἰποῦσα, σφάζει τόν υἱόν της καί ἔπειτα, ἀφοῦ τόν ἔψησε, τό μέν ἥμισυ τρώγει μόνη της, τό δέ ὑπόλοιπον τό ἔκρυψε διά νά τό φάγη ἀργότερον» (Ἰωσηπ. Ἰουδ. Πολ. VI, 3 – 4).
Ὁ πιό χειρότερος ἀπό ὅλους τούς λιμούς ἦτο ὁ λιμός τῆς Ρωσίας τό 1921. Τόν περιγράφει ὁ Νορβηγός FRIDSOF NANSEN καθηγητής καί διπλωμάτης καί Διευθυντής τῆς διανομῆς βοηθημάτων εἰς τόν λιμώττοντα Ρωσικόν λαόν, διορισθείς ἀπό τήν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν. Ἰδού τί λέγει: «Ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἀπέθαναν τό βράδυ καί βασανιστικόν τῆς ἀσιτίας θάνατον. Χιλιάδες χιλιάδων ἔπαθον τάς φρένας πρίν ἤ πεθάνουν. Ἡ ἀνθρωποφαγία κατήντησε γενική. Ἐξεθάπτοντο νεκρά πτώματα. Μητέρες καί πατέρες παράφρονες ἐθανάτωνον καί ἔτρωγον τά νήπια τέκνα των. Ἀδυνατῶ νά προχωρήσω εἰς τήν περιγραφήν τῶν φρικαλεοτήτων, ἅς εἶδον ἰδίοις ὀφθαλμοῖς. Καί ὅλα αὐτά ἐγίνοντο εἰς τήν Εὐρώπην, πού διά τόν πολιτισμόν αὐτῆς τόσον καυχόμεθα».
Ὅλοι οἱ ἀνίκανοι, προσθέτει, ὅσοι δέν ἔπασχαν ἀπό βαρείας ἤ μεταδοτικάς νόσους, ἐσφάζοντο ὑπό τήν ἐπίσημον ἔγκρισιν τῆς Κυβερνήσεως καί ἐπωλοῦντο μαζί μέ τά κατά χιλιάδας σφαζόμενα καθ’ ἑκάστην θύματα τῆς ἀπαισίας Τσέκας ὡς κρέας ζώων!…
Τό 1941 ἕως 1944, κατά τήν διάρκειαν τοῦ δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μόνον εἰς τήν Ἑλλάδα πέθαναν ἀπό τήν πεῖνα 450.000 χιλιάδες ἄνθρωποι.
Ἐπίσης εἰς τήν Μπιάφρα μόλις πρό ὀλίγων ἐτῶν ἑκατομμύρια πέθαναν ἀπό τήν πεῖνα.
Καί ἡ προφητεία λοιπόν, περί λιμῶν ἐξεπληρώθη. Ἴσως νά μήν εἶναι οἱ τελευταῖοι, διότι ἐξακολουθοῦν ἑκατομμύρια ζωές νά χάνωνται ἀπό τήν ἀσιτία. Καί ἴσως μᾶς ἀναμένει πιό μεγάλη συμφορά παγκοσμίου λιμοῦ, πού θά εἶναι καί αὐτός ἕνα ἀπό τά σημάδια, πού θά προηγηθοῦν τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου.
Λοιμοί.
Καί λοιμοί (ἀσθένειες), πού ἔδωσε ὁ Κύριος σάν σημάδια, πού θά προηγηθοῦν τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἔχουν ἤδη ἐντυπωσιακά ἐκπληρωθῆ. Ἀρρώστιες λοιμικές πλήξανε πολλές φορές τήν ἀνθρωπότητα καί ἰδιαίτερα κατά τό 14ον αἰῶνα μέ τήν ἐπιδημία ὁ «μαῦρος θάνατος» ἤ «μαύρη πανώλη».
Ἡ ἐπιδημία ἐκείνη μόνο στήν Εὐρώπη μέσα σέ 7 χρόνια (1346 – 1353) ὡδήγησε στό τάφο 26.000.000, ἤτοι τό ¼ τοῦ πληθυσμοῦ της, τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἀπό τήν ἐπιδημία βρῆκαν ἐπίσης, τότε, τόν θάνατο 23.000.000 Ἀσιάτες.
Στά χρόνια ἐκεῖνα στό Λονδίνο, πλανιόταν ἔντονα, ὅσο πουθενά ἀλλοῦ, ἡ σκιά τοῦ θανάτου. Οἱ δρόμοι εἶχαν ἐρημώσει καί χορταριάσει!
Καί ἡ ἐπιδημία τῆς γρίππης τοῦ 1918 ἤτανε μιά λαίλαπα θανατηφόρα. Μέσα σέ 21 ἑβδομάδες θέρισε 21.642.283 ἀνθρώπους!
Μποροῦμε νά ποῦμε, λοιπόν, ὅτι καί ἡ προφητεία αὐτή πραγματοποιήθηκε ἐν μέρει καί συνεχῶς πραγματοποιεῖται. Σήμερα θανατηφόρος λίβας σαρώνει τήν ἀνθρωπότητα μέ τόν καρκίνο. Καί δέν γνωρίζομε ποιές ἄλλες τρομακτικές ἀσθένειες θά ἔλθουν πρό τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ (Πῶς, πότε καί γιατί θά ἔρθη)», ἔκδοσις 10η, «Ὀρθοδόξου Τύπου» σέλ.100.
