Ἀναγινωσκόμενος τῷ Σαββάτῳ τῶν ψυχῶν
Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου
Τί τοῦτο σήμερον, ἀγαπητοί, σπουδαίως ὁμοῦ ἐσυνάχθημεν; Διατί ἐκάλεσαν ἡμᾶς οἱ πρός Χριστόν καλεσθέντες ἀδελφοί. Διό καί προσέλθωμεν πρός Χριστοῦ ὑμνωδίαν, ὅτι ἀνέστησαν ἡμᾶς, ἵνα ποιήσωμεν δοξολογίαν ἐπί τῆς γῆς, οἱ μετά Ἀγγέλων δοξολογοῦντες ἐν οὐρανοῖς, καί χορούς συστησάμενοι, καί τράπεζαν ἡμῖν πνευματικήν παραθέμενοι οἱ τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου χορταζόμενοι, οἱ τῆς ἐκεῖσε ἐμπεπλησμένοι ἀναπαύσεώς τε καί παρακλήσεως καί φῶτα ἀνάψαντες, οἱ τάς ἑαυτών καρδίας φωτίσαντες, καί πρός τό Φῶς τό ἄδυτον δραμόντες.
Ἔλαβον γάρ ἀπό ἡμᾶς τούς Ὁσίους οἱ πρός Χριστόν Ὅσιοι, καί μετέστησαν ἀπό ἡμᾶς οἱ ποτέ εὑρισκόμενοι μεθ’ ἡμῶν· μετεστάθησαν ἀπό ἡμᾶς οἱ καλῶς πρός Θεόν ἐμπορευσάμενοι· ἀφῆκαν ἡμᾶς ὀρφανούς καί ἀπῆλθον πρός τήν αὐτῶν πατρίδα· ἀφῆκαν τήν φθοράν καί πρός τήν ἀφθαρσίαν ἀνῆλθον· ἔλειψαν ἐκ τοῦ κόσμου καί πρός τόν Χριστόν ἀνέτειλαν. Ἐξῆλθον ἐκ τῆς τοῦ κόσμου ματαίας ζωῆς καί ἐκατοίκησαν ἐκ τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ· ἀφῆκαν τήν τοῦ βίου ματαιότητα· καί ἔφθασαν ἐκ τήν ἄνω μακαριότητα· ἀφῆκαν τάς ματαίας συγχύσεις, καί ὥδευσαν εἰς τόπους εἰρηνικούς. Ἐξῆλθον ἐκ τοῦ χειμῶνος καί τῆς φουρτούνας τοῦ κόσμου, καί ἄραξαν εἰς τούς γαληνούς λιμένας· ἀφῆκαν τήν τοῦ κόσμου ματαίαν σκιάν, καί πρός τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης ἀνέδραμον.
Καί γάρ, ὅταν ἦσαν μεθ’ ἡμῶν, ὡς οὐκ ὄντες μεθ’ ἡμῶν, τόν νοῦν εἶχον πάντοτε πρός τόν Θεόν· καί εὑρισκόμενοι εἰς τήν γῆν, τό πολίτευμα εἶχον εἰς τούς οὐρανούς· καί ζῶντες ἐν σαρκί, οὐκ ἦσαν ἐν σαρκί· οὐ γάρ εἶχον ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ· οὐκ εἶχον ὧδε πρόσκαιρον πλοῦτον, ἀλλά τόν οὐράνιον πλοῦτον. Ξένοι καί παρεπίδημοι ἦσαν, καθώς πάντες οἱ Πατέρες αὐτῶν. Ξένοι τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων· ὅτι τήν ψυχήν αὐτῶν πάντοτε κατεστόλιζαν, τά ἄνω φρονοῦντες, τά ἄνω σκοπεύοντες· τάς ἐκεῖ μονάς, τάς ἐκεῖ κατοικίας, τά ἐκεῖ κάλλη ἐπιθυμοῦντες· τάς ἄνω χοροστασίας, τάς ἄνω ὑμνῳδίας, τάς ἐκεῖ ἑορτάς καί αἰώνια ἀγαθά καί Θεοῦ χαρίσματα. Πρός ἐκεῖνα ἐσκόπευον, πρός ἐκεῖνα ἔτρεχον, διά τοῦτο καί ἔτυχον· ἐκοπίασαν, διό καί εἰσῆλθον εἰς τήν φωτεινήν τοῦ Νυμφῶνος κατοικίαν· ἐπόνεσαν, διό καί εὐφραίνονται. Δέν ἠμέλησαν, διά τοῦτο καί ἀναπαύονται· ἐφρόνησαν, ὅτι τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων κατεφρόνησαν. Ἐξῆλθον ἐκ τοῦ κόσμου, καί ἀπῆλθον τήν καλήν ὁδόν καί θεάρεστον· ἐξῆλθον καί ἀπῆλθον εἰς τήν χώραν τήν ἁγίαν καί αἰώνιον. Ἐξῆλθον ἔξαφνα, ἐπετάσθησαν ὡς χελιδόνες καλόφωνοι· ἐπετάσθησαν ὡς τρυγόνες ἐρημικαί καί καθαρώταται· ἐχωρίσθησαν τῆς ποίμνης ἡμῶν ὡς ἀρνία καθαρά.
Μετέστησαν τῆς μάνδρας καί στενάζουσι τά πρόβατα· ἀφῆκαν τήν φωλεάν ἡμῶν καί βοῶμεν ὡς μικρά αὐτῶν πουλία· ἐχωρίσθη τό μέλος καί λυποῦνται τά λοιπά μέλη. Δακρύομεν, ὅτι τῆς συνοδίας σας ἐχωρίσθημεν· στενάζομεν ὅτι τούς χαρακτῆρας σας δέν βλέπομεν· ὀδυνώμεθα, ὅτι οὕτως ἔξαφνα ἁρπαζόμεθα· ὀδυρόμεθα, ὅτι καί ἡμεῖς γρήγορα ἀπερχόμεθα· λυπούμεθα, ὅτι τῆς ἀρετῆς σας ἐνθυμούμεθα. Τούς ὀφθαλμούς περιστρέφομεν, καί τήν ἀγάπην σας δέν βλέπομεν· δακρύομεν, ὅτι καί τά ζῷα δακρύουσιν ἐπί τῷ χωρισμῷ τῶν ὁμοφύλων αὐτῶν· ὀδυρόμεθα, ὅτι καί οἱ βόες μουγγρίζουν ἐκζητοῦντες τούς ὁμοζύγους αὐτῶν· καί χελιδόνες βοῶσιν ἁρπαζομένων τῶν πουλίων αὐτῶν· καί ἄρνες κράζουσι, χωριζομένων τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν. Ὅτι, ἐάν καί εἰς σέ ἐσᾶς εἰς συμφέρον ὁ θάνατος ἐγένετο, ἀλλά εἰς ἡμᾶς λύπην ἐποιήσατο· τό ἰδικόν σας μαρτύριον ἔγεινεν εἰς σᾶς ἐπιθυμητόν, ἀλλά εἰς ἡμᾶς ἔγινε θλῖψις. «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ, τῶν δέ ἁμαρτωλῶν ὁ θάνατος πονηρός». Διό καί ἔλεγεν ὁ Προφήτης· «Ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ· ἡ ἀνομία τῶν πταισμάτων μου κυκλώσει με». Ὅτι ἔρχεται ἡμέρα καί ὥρα, Ἀδελφοί· ἔρχεται καί δέν θέλει λείψει· ὅταν ἀφήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάντα καί πάντας, καί ἀπέλθῃ μόνος καί μεμονωμένος, γυμνός καί ἀβοήθητος, ἀσυνόδευτος καί ἀνέτοιμος καί ἀπαῤῥησίαστος, ἐάν εἰς ἀμέλειαν εὑρεθῇ ἐν ἡμέρᾳ, ὅπου δέν γιγνώσκει, καί ἐν ὥρᾳ, ὅπου δέν περιμένει· εἰς ὅσον χαίρεται καί θησαυρίζει, καί ὅσον εὐημερεῖ καί δέν μεριμνᾷ διά τήν ψυχήν αὐτοῦ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΗΓΗ: Βίβλος καλουμένη Οδηγός τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου Ἐπισκόπου Θεουπόλεως & Ἀντιοχείας. Ἒκδοσις 3η ὑπό Γέροντος Χρύσανθου Σκουρτανιώτου Μοναχοῦ, τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Γερασίμου Ἱερομονάχου καί τῆς Συνοδείας αὐτοῦ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1970 (Σελ. 223). Πρόλογος τοῦ ἐν Μοναχοῖς ἐλαχίστου Βίκτωρος Ματθαίου Καθηγουμένου τῆς ἐν Κρονίζῃ, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς Ἱερᾶς καί σεβασμίας Δεσποτικῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως του Σωτῆρος (10η Αὐγούστου 1970).
