Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Λύσις. – Ὅτι δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά παίζουν παιγνίδια καί νά χορεύουν εἰς τό Πάσχα καί ἑορτάς καί ἀποκρέας.
Ἠκούσατε, ἀδελφοί, ποίας φοβεράς ὁμολογίας καί ὑποσχέσεις ἐδώκατε εἰς τό ἅγιον Βάπτισμα; αὐτάς λοιπόν τάς ὑποσχέσεις νά ἐνθυμᾶσθε πάντοτε καί νά μή τάς ἀλησμονήσετε· διότι ἐσεῖς τάς ἀλησμονήσετε, ἀλλά ὁ Θεός δέν τάς ἀλησμονεῖ· ἐπειδή καί τάς ἔχει γεγραμμένας μέσα εἰς τό βιβλίον του καί ἀπό ἐκεῖ, δέν εἶναι τρόπος ποτέ ποτέ νά σβυσθοῦν καί νά ἐξαλειφθοῦν· διότι ἔχετε νά δώσετε ἀπολογίαν δι’ αὐτάς ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, καί διότι μέ αὐτάς ἔχει νά σᾶς κρίνῃ ὁ φοβερός κριτής καί νά σᾶς εἰπῇ «ἐσεῖς ὑποσχέθητε εἰς τό ἅγιον Βάπτισμα νά μισήσητε τόν διάβολον καί ὅλα τά ἔργα καί τήν πομπήν καί τήν δόξαν του καί πῶς δέν ἐφυλάξατε τήν ὑπόσχεσίν σας; «πονηροί δοῦλοι, ἐκ τοῦ στόματός σας κρινῶ· δέσετε αὐτούς χεῖρας καί πόδας, καί βάλετέ τους εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον» (Ματθ. κβ’ 13). Ὢ ἐλεεινή συμφορά! ὢ ζημία ἀξιοδάκρυτος! τό λοιπόν διά νά μή πάθετε καί ἐσεῖς, ἀδελφοί μου, τήν καταδίκην αὐτήν, ὅταν ἀκούσετε παιγνίδια, ἤ χορούς, ἤ τραγούδια, κλείετε τά αὐτία σας νά μή τά ἀκούετε καί φεύγετε ἀπό τό ὀσπῆτι ἐκεῖνο καί ἀπό τόν τόπον, ὅπου τά παίζουν ὡσάν νά φεύγετε ἀπό τήν φωτίαν. Καί ἐάν ὁ διάβολος καί ὁ κακός λογισμός σᾶς βιάζῃ μέσα ἀπό τήν καρδίαν καί σᾶς λέγῃ· ὑπάγετε καί ἐσεῖς νά ἰδῆτε· μή τόν ἀκούσετε· ἀλλά εἰπέτε του· ἡμεῖς ἔχομεν δοσμένην ὑπόσχεσιν εἰς τόν Θεόν νά μισοῦμεν τά τοιαῦτα ἔργα καί τήν πομπήν τοῦ διαβόλου· καί ἡ ὑπόσχεσίς μας αὐτή, εἶναι γεγραμμένη εἰς τό βιβλίον τοῦ Θεοῦ· λοιπόν πῶς ἡμεῖς ἠμποροῦμεν εἰς τό ἑξῆς νά τήν παραβῶμεν καί νά κολασθῶμεν δι’ αὐτήν οἱ ταλαίπωροι; ὕπαγε ὀπίσω μας σατανᾶ καί κακέ λογισμέ, δέν θέλομεν σοῦ ἀκούσει νά ὑπάγωμεν.
Μά τί λέγουσι μερικοί; ἄς εἶναι· εἰς τάς ἄλλας ἡμέρας δέν πρέπει νά παίζῃ τινάς καί νά χορεύῃ καί νά τραγουδῇ· μά ὅταν εἶναι πανήγυρις καί ἑορτή; Μά ὅταν ἔλθῃ το Πάσχα καί αἱ ἡμέραι τῆς Λαμπρᾶς; μά ὅταν εἶναι οἱ ἀπόκρεες; τότε πῶς νά δείξωμεν τήν χαράν μας; τότε πῶς νά φανοῦμεν ὅτι ἑορτάζομεν καί πανηγυρίζομεν καί ἀποκρεύομεν; πάρεξ νά φέρωμεν παιγνίδια· πάρεξ νά στήσωμεν χορούς, νά τραγουδήσωμεν, νά ρίψωμεν τουφέκια καί νά βροντολογήσωμεν κομμάτια, εἰς τιμήν τῶν ἑορτῶν μας καί εἰς ἀγαλλίασιν τῶν ψυχῶν μας. Αὐταί εἶναι αἱ μωραί προφάσεις ὅπου προβάλλουσι τινές. Ἀλλά ἀκούσατε ἀνόητοι ἄνθρωποι, ὅσοι εἶσθε ὅπου προφασίζεσθε τά τοιαῦτα· αἱ ἑορταί καί πανηγύρεις τῶν ἁγίων δι’ ἄλλο τέλος δέν γίνονται, πάρεξ διά νά συναχθοῦν εἰς αὐτάς οἱ Χριστιανοί, νά ἀκούσουν τά κατορθώματα τῶν ἑορταζομένων ἁγίων, καί κατά τό δυνατόν τους, νά τούς μιμηθοῦν καί αὐτοί καί οὕτω νά λάβουν εἰς τήν ψυχήν τους εὐλάβειαν καί εἰς τήν ζωήν τους διόρθωσιν καί ἀκρίβειαν· ἔτσι τό λέγει ἡ πάγχρυσος γλώσσα τοῦ Χρυσοστόμου· «ἑορτή ἐστιν ἀγαθῶν ἔργων ἐπίδειξις· ψυχῆς εὐλάβεια· πολιτείας ἀκρίβεια» (Λόγ. κη’ εἰς τήν Α’ πρός Κορινθ.). Ὅθεν, ἄν ἐσύ Χριστιανέ, δέν κάμνῃς ἔτσι εἰς τάς ἑορτάς τῶν ἁγίων, ἀλλά καλεῖς παιγνίδια καί χορεύεις καί τραγουδεῖς, δέν δοξάζεις πλέον οὔτε τιμᾷς τούς ἑορταζομένους ἁγίους, ἀλλά μάλιστα τούς ἀτιμάζεις· διότι κάμνεις ἐκεῖνα τά ἔργα ὅπου μισοῦν οἱ ἅγιοι καί ἀποστρέφονται· διότι δέν μιμῆσαι τούς ἁγίους, ἀλλά μιμῆσαι τούς ἐθνικούς· τί λέγω; ἐσύ μέ τά παιγνίδια καί τούς χορούς καί τραγούδια, ὅπου μεταχειρίζεσαι εἰς τάς ἑορτάς, δέν τιμᾷς τούς ἁγίους, ἀλλά τιμᾷς καί δοξάζεις τόν διάβολον· διότι αὐτά εἶναι ἡ πομπή καί ἡ δόξα τοῦ διαβόλου καί γίνεσαι μιμητής ὄχι τῶν ἁγίων, ἀλλά τῶν δαιμόνων.
Ὁμοίως καί τό Πάσχα καί ἡ Λαμπρά γίνεται διά νά ἐνθυμηθοῦν οἱ Χριστιανοί πῶς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τά πάθη του καί τόν σταυρόν του καί τόν θάνατόν του καί τήν ἁγίαν του Ἀνάστασιν, τούς ἐξαγόρασεν ἀπό τάς χεῖρας τοῦ διαβόλου· τούς ἐγλύτωσεν ἀπό τόν ᾅδην· τούς ἠλευθέρωσεν ἀπό τόν θάνατον καί τούς ἐχάρισε τήν ἀνάστασιν καί τήν οὐράνιον βασιλείαν καί ἔτσι νά εὐχαριστήσουν δι’ ὅλας αὐτάς τάς εὐεργεσίας καί χάριτας τόν Χριστόν, ὅπου ἔπαθε καί ἐσταυρώθη καί ἀπέθανε καί ἀνέστη διά τήν ἀγάπην τήν ἰδικήν τους.
Ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ρίπτουν τουφέκια τήν Λαμπράν
Τώρα λοιπόν, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, σᾶς βαστᾷ ἡ ψυχή σας ἀντί νά εὐχαριστῆτε καί νά δοξάζετε τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Θεόν καί Πατέρα καί Πλάστην σας, ἐσεῖς νά τόν ἀτιμάζετε καί νά τόν ὑβρίζετε μέ τά διαβολικά ἔργα ὅπου κάμνετε εἰς τάς ἡμέρας τῆς αὐτοῦ Ἀναστάσεως; Αὐτός νά πάθῃ τόσα καί τόσα διά νά θανατώσῃ τήν ἁμαρτίαν καί ἐσεῖς πάλιν νά τήν ζωντανεύετε; αὐτός νά ἀναστηθῇ διά νά σᾶς ἀναστήσῃ ἀπό τά κακά καί ἐσεῖς πάλιν νά κρημνίζεσθε εἰς αὐτά; Καί πότε; εἰς ἐκείνας τάς ἰδίας ἡμέρας ὅπου αὐτός σᾶς ἀνέστησεν. Ὢ μεγάλη ἀχαριστία! ὢ ἀνήκουστος σκληροκαρδία τῶν Χριστιανῶν! ἐσεῖς ὅλην τήν ἁγίαν Τεσσαρακοστήν καί τήν Μεγάλην ἑβδομάδα σηκώνετε τά χέρια σας καί προσεύχεσθε καί τόν σταυρόν σας κάμνετε, καί ὅταν ἔλθῃ τό Πάσχα, ἀποτολμᾶτε πλέον τά χέρια αὐτά νά τά κάμνετε ὄργανα τῆς ἁμαρτίας καί νά παίζετε λύρας καί ντέφια καί ἄλλα διαβολικά παίγνια; Ἐσεῖς μέ τήν γλῶσσαν αὐτήν καί τά χείλη σας, κοινωνεῖτε τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ψάλλετε τόσα πνευματικά καί θεϊκά ᾂσματα εἰς τήν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, καί ἔπειτα μέ αὐτήν τήν ἰδίαν γλῶσσαν καί χείλη νά τραγουδῆτε καί νά λέγετε πορνικά καί διαβολικά ᾂσματα; Ἐσεῖς μέ τούς πόδας σας στέκεσθε εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ καί μετανοίας κάνετε καί τά γόνατα κλίνοντες προσκυνεῖτε τόν παντοκράτορα Θεόν καί ὅταν ἔλθῃ ἡ Λαμπρά, σᾶς βαστᾷ ἡ καρδία νά κτυπᾶτε τούς ἰδίους αὐτούς πόδας σας; νά πηδᾶτε ὡσάν τράγοι; νά χορεύετε ὡσάν τρελλοί καί δαιμονισμένοι; καί μέ τά ἄτακτα ταῦτα κινήματά σας, νά προσκυνῆτε τόν διάβολον; ἐσεῖς τέλος πάντων γίνεσθε ναός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς τάς ἁγίας ἡμέρας τῆς Τεσσαρακοστῆς καί τοῦ Πάσχα καί ἐσεῖς οἱ ἴδιοι πάλιν νά γίνεσθε ναός τοῦ διαβόλου καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων μέ τά σατανικά παιγνίδια καί μέ τούς χορούς καί τραγούδια; αὐτά εἶναι πράγματα ἀσύμφωνα· αὐτά εἶναι καμώματα ἄσμικτα, διότι ποίαν ἕνωσιν ἔχει τό φῶς μέ τό σκότος; ὁ διάβολος μέ τόν Χριστόν; ὁ ναός τοῦ Θεοῦ μέ τόν ναόν τῶν εἰδώλων; καθώς λέγει ὁ Παῦλος· «τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνῃ καί ἀνομίᾳ, τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου»; (Β’ Κοριν. ς’ 14).
Καθώς δέ λέγομεν ὅτι εἰς τό Πάσχα καί εἰς τάς ἡμέρας τῆς Λαμπρᾶς δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά παίζουν παιγνίδια καί νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν, ἔτσι παρομοίως λέγομεν πῶς δέν πρέπει εἰς τάς ἡμέρας τοῦ Πάσχα νά ρίπτουν οἱ Χριστιανοί τουφέκια, ἤ πιστόλας, ἤ μάσκουλα καί ἄλλα ὅμοια πυροβόλα· ἐπειδή ὁ ἀναστάς Χριστός, ὄχι μόνον δέν χρειάζεται ταῦτα ἀλλά καί πρός τούτοις τά μισεῖ καί τά ἀποστρέφεται· α’ διότι ἀπό αὐτά μισερώνονται πολλοί ἄνθρωποι, πολλάκις δέ καί θανατώνονται· β’ διότι αὐτά μέ τόν κρότον τους δέν ἀφίνουν τούς Χριστιανούς νά ἀκούσουν τήν ἀκολουθίαν καί τά πνευματικά τροπάρια καί ᾂσματα τῆς Ἀναστάσεως. Καί ἄν εἰς τούς παλαιούς καιρούς ἧτον εὑρεμένον τό μπαροῦτι καί τά τοιαῦτα πυροβόλα ὄργανα καί ἤθελαν ρίπτει αὐτά οἱ Χριστιανοί εἰς τό Πάσχα, βεβαιότατα ὅλοι οἱ ἅγιοι καί θεῖοι Πατέρες, ἤθελαν γράψει περί τούτων καί ἤθελαν ἀγωνισθῆ νά κόψουν μίαν τοιαύτην κακήν καί ἐθνικήν συνήθειαν· τῶν Ἐθνικῶν γάρ εἶναι ἴδιον νά ρίπτουν τά τοιαῦτα εἰς τάς ἑορτάς των καί ὄχι τῶν Χριστιανῶν· τούτων γάρ εἶναι ἴδιον νά κτυποῦν μόνον τάς ἱεράς καμπάνας καί σήμαντρα καί νά ψάλλουν τό Χριστός ἀνέστη καί τά ἄλλα χαροποιά τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως ᾂσματα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πηγή: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» (Σελ. 32 – 34) ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ.
