Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Μέ τό ὁμοιάζουν τά παιγνίδια καί οἱ χοροί. – Ὅτι οἱ Χριστιανοί ἔδωκαν ὑπόσχεσιν εἰς τό ἅγιον Βάπτισμα νά μή παίζουν παιγνίδια καί νά μή χορεύουν. – Ὅτι πομπή τοῦ Σατανᾶ εἶναι τά παιγνίδια καί οἱ χοροί.
Διά τοῦτο μέ κάθε δίκαιον πρέπει νά ὀνομάσῃ τινάς τά παιγνίδια καί τούς χορούς καί τά τραγούδια, σχολεῖον τοῦ σατανᾶ, εἰς τό ὁποῖον, ὁ μέν σατανᾶς καί διάβολος, εἶναι ὁ πρῶτος διδάσκαλος· οἱ δέ ὑπηρέται του δαίμονες, εἶναι οἱ υποδιδάσκαλοι· πρωτόσχολοι δέ, εἶναι ἐκεῖνοι, ὅπου παίζουν τάς λύρας καί τά λοιπά ὄργανα· μαθηταί δέ καί μαθήτριαι, εἶναι οἱ ἄνδρες καί γυναῖκες ὅπου χορεύουν καί τραγουδοῦν· μαθήματα δέ ὅπου παραδίδονται εἰς τό σχολεῖον αὐτό εἶναι οἱ ἀσέλγειες καί ἀκολασίες, εἶναι οἱ αἰσχρολογίες καί μωρολογίες, εἶναι οἱ πορνεῖες καί μοιχεῖες καί ἀρσενοκοιτίες καί κάθε ἄλλη ἁμαρτία. Πρέπει ἀκόμη νά ὀνομάζῃ τινάς τά παιγνίδια καί τούς χορούς καί τά τραγούδια, ἀγῶνα καί πάλαισμα τοῦ διαβόλου· καί τόπος μέν τοῦ ἀγῶνος τούτου καί στάδιον εἶναι τό ὀσπῆτι ἐκεῖνο, μέσα εἰς τό ὁποῖον γίνονται, ἀγωνοθέτης δέ καί στεφανοδότης, ὅπου κάθηται εἰς τό ὑψηλότερον μέρος τοῦ ὀσπητίου, εἶναι ὁ διάβολος· θεαταί τοῦ ἀγῶνος τούτου εἶναι ὅλοι οἱ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι βλέπουν καί χαίρονται· παλαισταί δέ καί ἀγωνισταί, εἶναι οἱ πεχνιδάτορες καί χορευταί καί τραγουδισταί, εἴτε ἄνδρες εἶναι εἴτε γυναῖκες· καί ὅποιος ἀπ’ αὐτούς παίξῃ ἤ χορεύσῃ ἤ τραγουδήσῃ καλλίτερα ἀπό τόν ἄλλον καί τόν νικήσῃ, λαμβάνει διά στέφανον τήν ἁμαρτίαν καί τήν αἰώνιον κόλασιν.
Διά τοῦτο προσφυέστατα καί σοφώτατα εἶπεν ἀποφαντικῶς ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὅπου γίνονται χοροί καί ὀρχίσματα, ἐκεῖ ἐξ ἅπαντος εἶναι καί ὁ διάβολος· «ἐγώ θαρρῶν ἄν ἀποφηναίμην, ὅτι, ὅπου ὄρχησες, ἐκεῖ καί διάβολος· καί ὅτι ἡ πορνεία οὐκ ἀσελγεῖς μόνον, ἀλλά καί μιαιοφόνους ποιεῖ» (εἰς τό ιδ’ κεφ. τοῦ κατά Ματθ.). Καί πάλιν ὁ αὐτός Χρυσόστομος λέγει· τί κάμνεις ὦ ἀσύνετε ἄνθρωπε; ἐσύ καλῶντας εἰς τό ὀσπῆτι σου παιγνίδια καί στήνωντας χορούς, γίνεσαι ἄλλος δεύτερος Ἡρώδης· διότι μιμῆσαι τόν Ἡρώδην ἐκεῖνον καί φέρνεις ὡσάν ἄλλη Ἡρωδιάδα εἰς τήν τράπεζάν σου τάς χορευτρίας γυναῖκας καί τούς χορεύοντας ἄνδρας· καί μολονότι τόν Ἰωάννην δέν θανατώνεις, ὅμως θανατώνεις τά μέλη τοῦ Χριστοῦ· τόσας δηλαδή καί τόσας ψυχάς, ἐκείνων ὅπου χορεύουν καί ἐκείνων ὅπου κάθηνται εἰς τήν τράπεζάν σου καί θεωροῦν, τό ὁποῖον εἶναι χειρότερον· διότι ὁ διάβολος ἐκεῖνος, ὅπου τότε διά μέσου τοῦ χοροῦ τῆς Ἡρωδιάδος ἐθανάτωσε τόν Ἰωάννην, ὁ αὐτός καί τώρα διά τῶν χορῶν, θανατώνει τάς ψυχάς τῶν παρακαθημένων. «Κἄν γάρ μή Ἰωάννης ἀναιρῆται, ἀλλά τοῦ Χριστοῦ τά μέλη· ὅ πολλῷ χαλεπώτερον· οὐ γάρ κεφαλήν αἰτοῦσιν ἐπί πίνακι οἱ νῦν ὀρχούμενοι, ἀλλά τάς ψυχάς τῶν συνανακειμένων… εἰ γάρ καί μή πάρεστιν ἡ θυγάτηρ Ἡρωδιάδος, ἀλλ’ ὁ δι’ ἐκείνης ορχησάμενος τότε διάβολος, καί διά τούτων χορεύει νῦν, καί τάς ψυχάς τῶν ἀντικειμένων λαβῶν, ἄπεισιν αἰχμαλώτους» (Ὁμιλ. μή’ εἰς τό κατά Ματθ.). Καί ἀλλαχοῦ ὁ αὐτός Χρυσόστομος, πορνεῖον ὀνομάζει τό ὀσπῆτι ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου φέρνει πόρνας εἰς αὐτό καί χορεύουν. «Πορνεῖον γέγονέ σου ἡ οἰκία μανία καί οἶστρος, καί οὐκ αἰσχύνῃ ταῦτα ἡδονήν καλῶν;» (Λόγ. α’ πρός Κολασ.).
Διά τοῦτο λοιπόν, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, ἀδελφοί μου παμπόθητοι καί ἠγαπημένοι, παύσατε διά τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί διά τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀποθανόντος διά τήν σωτηρίαν σας, παύσατε σᾶς παρακαλῶ ἀπό τά τοιαῦτα παιγνίδια καί χορούς καί τραγούδια· διότι αὐτά εἶναι ἔργα τοῦ διαβόλου, εἶναι ζημία τῆς ζωῆς σας· εἶναι ἀπώλεια τῆς ψυχῆς σας· εἶναι ἀφανισμός τῆς σωτηρίας σας· εἶναι ἔργα καί πράξεις, ὄχι τῶν Χριστιανῶν, τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν τέκνων τοῦ φωτός καί τῶν κληρονόμων τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἀλλά ἔργα καί πράξεις τῶν Ἑλλήνων*, τῶν Ἑβραίων, τῶν Ὀθωμανῶν, τῶν ἀπίστων καί ἐθνικῶν, οἵτινες εἶναι ἐσκοτισμένοι ἀπό τήν πλάνην τοῦ διαβόλου καί δέν ἠξεύρουν, οὔτε τί φρονοῦν, οὔτε τί κάμνουν. Καί ἐάν ἕως τώρα εἶσθε δοσμένοι εἰς τά σατανικά καί ἐθνικά ἐπιτηδεύματα, ὅμως ἀπό τῆς σήμερον καί εἰς τό ἑξῆς, λείψετε ἀπό αὐτά καί μισήσετέ τα· ἀλλά καί ἐάν τινάς ἀπό τούς Χριστιανούς σᾶς παρακινῇ ἤ καί σᾶς βιάζῃ νά ὑπάγετε νά παίξετε εἰς τό ὀσπῆτι του, ἤ νά χορεύσετε, ἤ νά τραγουδήσετε, φυλαχθῆτε καλά νά μή τοῦ ἀκούσετε κᾂν καί ἄρχοντας εἶναι, κᾂν ἄλλος τις ἱερωμένος ἤ λαϊκός· ἐπειδή αὐτοί δέν ἠμποροῦν νά σᾶς βοηθήσουν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως καί νά σᾶς γλυτώσουν ἀπό τήν κόλασιν.
Ἐσεῖς, ὅταν ἐβαπτίσθητε ἐν τῇ ἁγίᾳ κολυμβήθρᾳ, εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐδώκατε ὑπόσχεσιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων νά ἀποστραφῆτε καί νά μισήσετε ὅλα τά τοιαῦτα τοῦ διαβόλου ἔργα καί πῶς τώρα παραβαίνετε τήν ὑπόσχεσίν σας ἐκείνην; θέλεις νά βεβαιωθῇς Χριστιανέ, πῶς ὑποσχέθηκες εἰς τό ἅγιον Βάπτισμα νά μή παίζῃς παιγνίδια καί νά μήν χορεύῃς καί νά μήν τραγουδῇς; ἄκουσον. Ὅταν ἐσύ βαπτίζεσαι, ὀμολογεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων ταῦτα τά λόγια· «Ἀποτάσσομαι τῷ σατανᾷ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καί πᾶσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ». Τί θέλει νά εἰπῇ ἀποτάσσομαι; ἀποκρίνεται ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἱεροσολύμων καί λέγει, ὅτι θέλει νά εἰπῇ· ἐγώ ἀνατρέπω καί χαλῶ τήν συμφωνίαν ἐκείνην καί συγκατάνευσιν ὅπου ἔκαμεν ὁ Ἀδάμ καί μαζί μέ τόν Ἀδάμ ὅλη ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, εἰς τήν συμβουλήν τοῦ διαβόλου διά νά παραβῇ τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ καί νά φάγῃ ἀπό τόν ἐμποδισμένον καρπόν τοῦ ξύλου τῆς γνώσεως· αὐτήν τήν συμφωνίαν ἐγώ χαλῶ μέ τό ἅγιον Βάπτισμα ὅπου λαμβάνω, ἀποπτύω τήν δόξαν τοῦ Σατανᾶ καί τήν δύναμιν· ἀθετῶ τήν φιλίαν καί ἕνωσίν του· ἀποστρέφομαι καί μισῶ ὅλα τά ἔργα του· ἤγουν κάθε εἶδος ἁμαρτίας· ἀποστρέφομαι καί μισῶ κάθε πομπήν του· ποία δέ εἶναι ἡ πομπή καί ἡ δόξα τοῦ Σατανᾶ; εἶναι ὅλη ἡ δορυφορία τῶν κακῶν ὅπου τόν συνοδεύουν· ἤγουν τά θέατρα, τά διάφορα παιγνίδια, οἱ δαιμονικοί χοροί, τά σατανικά τραγούδια, τά τρεξίματα τῶν ἀλόγων, τά κυνήγια καί τά ἄλλα ὅμοια. Ἀφ’ οὗ δέ ὑπεσχέθης αὐτά, ὡμολόγησες ἀκόμη καί εἶπες, ὅτι «συντάσσομαι τῷ Χριστῷ»· τί θέλει νά εἰπῇ συντάσσομαι τῷ Χριστῷ; ἀποκρίνεται ὁ ἴδιος ἅγιος Κύριλλος εἰς τάς κατηχήσεις του καί λέγει, πώς θέλει νά εἰπῇ· ἐγώ κάμνω συμφωνίαν καί ὑπόσχεσιν νά γίνω δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, νά ὑποτάσσωμαι εἰς τάς προσταγάς του καί νά κάμω τό θέλημά του· λέγουσι δέ καί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς τάς διαταγάς των. (Βιβλ. γ’ Κεφ. 18) «ὁ οὗν βαπτισθείς, ἀλλότριος ἀσεβείας ὑπαρχέτω, ἀνενέργητος πρός ἁμαρτίαν· φίλος Θεοῦ, ἐχθρός διαβόλου, ἀποτεταγμένος τῷ σατανᾷ καί ταῖς δυνάμεσι καί ταῖς ἀπάταις αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ ἁγνός, καθαρός, ὅσιος, θεοφιλής, υἱός τοῦ Θεοῦ».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πηγή: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» (Σελ. 30 – 32) ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ.
* Σημείωσις συντάκτη: ἐδῶ ὁ Ὅσιος λέγοντας «Ἑλλήνων» ἐννοῆ τούς δωδεκαθεϊστάς.
