Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡμέρα Η’

Περί τῆς στάσεως τῆς ψυχῆς μετά τόν θάνατον.
Α’. Ἄν ἧναι ἡ ψυχή διά τήν μακαριότητα, ὡς ὅλη γεμάτη ἀπό ἀρετάς, εὐθύς θέλουν τήν συντροφεύσει μέ μεγάλην χαράν οἱ Ἄγγελοι· καί τί λογῆς χαρά θέλει εἶναι ἐκείνη;
Β’. Ἄν ἡ ψυχή εἶναι διά τήν κόλασιν, ὡς γυμνή ἀπό κάθε ἀρετήν, θέλει τραβιχθῇ εὐθύς ἀπό τούς δαίμονας· ἀλλά ἀπό ποίους ἔχω νά τραβηχθῶ ἐγώ; καί εἰς ποῖον τόπον ἔχω νά σταθῶ;
Γ’. Ἄν ἡ ψυχή καταδικασθῇ εἰς τόν ᾅδην· ἀλλοίμονον! ποῖος νά παραστήσῃ τήν δεινότητα τῆς φυλακῆς ἐκείνης, εἰς τήν ὁποίαν ἔχει νά μείνῃ ἕως εἰς τήν δευτέραν παρουσίαν, διά νά λάβῃ τήν τελείαν κόλασιν;
Εἰς ταύτην τήν ἑσπέραν μετά τήν ἐξέτασιν τῆς συνειδήσεώς σου, στοχάσου τήν περασμένην σου ζωήν καί συμπέρανε ποία στάσις σοῦ πρέπει καί πρίν νά ὑπάγῃς εἰς τήν κλίνην σου παρακάλεσαι τόν Κύριον νά σέ λυτρώσῃ ἀπό τήν αἰώνιον κόλασιν.
Πηγή: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ» Εκδοτικός Οίκος Βασ. Ρηγόπουλου. 1971.