Εἰσελθόντες λοιπόν πάντες ἐντός τῆς πόλεως, ἐστάθη ὁ Ἰωάννης εἰς ἕνα τόπον ὀνομαζόμενον «Μικρά Στοά» καί συνήχθη πέριξ αὐτοῦ λαός πολύς· λαβών δέ τόν λόγον ἤρχισε νά διδάσκῃ καί νά εὐαγγελίζηται πρός αὐτούς τόν Χριστόν· ὅθεν καί πολλοί ἀκούσαντες ἐπίστευσαν εἰς τούς λόγους αὐτοῦ καί ἐδόξασαν τόν Θεόν διά τήν σωτηρίαν τοῦ παιδίου καί τήν ἐξαφάνισιν τοῦ κακούργου καί φονευτοῦ τῶν ἀθῷων πονηροῦ δαίμονος. Οἱ ἱερεῖς ὅμως τῆς αἰσχύνης ἐπικραίνοντο σφοδρῶς κατά τοῦ Ἰωάννου· εἷς δέ ἐξ αὐτῶν εἶχεν υἱόν ὀνόματι Μονᾶν, ὁ ὁποῖος λουόμενος κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τό λουτρόν τό εὑρισκόμενον εἰς τό μέσον τῆς πόλεως, ἐπνίγη ὑπό δαίμονος πονηροῦ ἐκεῖσε παραμένοντος· καί τοῦτο μαθών ὁ ἱερεύς, ἔδραμεν εἰς τό λουτρόν· καί εὑρών τό πτῶμα τοῦ υἱοῦ του, ἔρχεται δρομαῖος πρός τόν Ἰωάννην, λέγων πρός αὐτόν· «Διδάσκαλε τῶν Χριστιανῶν, ἰδού ἦλθεν ὁ καιρός διά νά πιστεύσω καί ἐγώ εἰς τόν ὑπό σοῦ κηρυττόμενον Θεόν· διότι ὁ υἱός μου ἐπνίγη ὑπό πονηροῦ πνεύματος ἐντός τοῦ λουτροῦ, καί γνωρίζω ὅτι, ἐάν θέλῃς, δύνασαι νά ἀναστήσῃς αὐτόν· διότι ἔχομεν ἀκούσει πάντα ὅσα ἐποίησας εἰς τήν πόλιν τῶν Φλωρῶν». Λέγει πρός αὐτόν ὁ Ἰωάννης· «Πιστεύεις ὅτι δύναμαι νά ποιήσω τοῦτο;» ἀπεκρίθη ὁ ἱερεύς, εἰπών· «Ναί, κύριε, πιστεύω»· καί λαβών τόν Ἰωάννην ἐκ τῆς χειρός ἔφερεν αὐτόν εἰς τό λουτρόν ὅπου εὑρίσκετο τό πτῶμα τοῦ πνιγέντος νέου, τό ὁποῖον ἔρριψαν εἰς τούς πόδας τοῦ Ἀποστόλου· ὁ δέ πατήρ αὐτοῦ ἐδέετο μετά δακρύων πικρῶν τοῦ Ἰωάννου, λέγων· «Διά τόν Θεόν σου, τόν ὁποῖον κηρύττεις, λυπήσου με καί ἀνάστησον τόν υἱόν μου».
Τότε ὁ Ἰωάννης, προσευχηθείς, ἔλαβεν ἐκ τῆς χειρός τόν νεκρόν, καί εἶπεν· «Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀνάστηθι»· καί εὐθέως ἀνέστη ὁ νεκρός, πρός τόν ὁποῖον εἶπεν ὁ Ἰωάννης· «Τί συνέβη εἰς σέ; πώς ἔπαθες τοῦτο;» Ἀπεκρίθη ὁ ἀναστηθείς νέος· «Κύριε, καθώς ἐλουόμην ἐντός τοῦ λουτροῦ, ἦλθεν ἐκ τῆς θύρας εἷς αἰθίοψ ἀνήρ καί μέ ἔπνιξεν». Ἠννόησε δέ ὁ Ἰωάννης ὅτι ἦτο ἐκεῖ ὁ δαίμων, τόν ὁποῖον ἐδίωξεν ἐκ τοῦ λουτροῦ τοῦ Διοσκορίδου ἐν τῇ Ἐφέσῳ· ὅθεν εἰσελθών ἐντός τοῦ λουτροῦ, εἶπε· «Πρός σέ λέγω, πονηρόν πνεῦμα, νά εἴπῃς πρός ἡμᾶς, πόσους χρόνους ἔχεις ἐνταῦθα;» ὁ δέ δαίμων ἀνέκραξε λέγων· «Ἕξ ἔτη ἔχω· ἐγώ δέ εἶμαι ὅστις πρίν κατῴκουν εἰς τό λουτρόν τοῦ Διοσκορίδου ἐν Ἐφέσῳ καί τόν υἱόν ἐκείνου πνίξας, ὑπό σοῦ δέ ἐκεῖθεν ἐκδιωχθείς· ἀλλά παρακαλῶ σε, νά μή μέ διώξῃς ἐκ τοῦ τόπου τούτου»· εἶπε δέ ὁ Ἰωάννης πρός τό πονηρόν πνεῦμα· «Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου παραγγέλλω σοι νά ἐξέλθῃς ἐκ τῆς νήσου ταύτης, καί νά μή κατοικήσῃς πλέον μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νά μεταβῇς εἰς τόπους ἀγρίους καί ἀκατοικήτους»· καί ἐν τῷ ἅμα ἐξηφανίσθη ὁ δαίμων κατά τόν λόγον τοῦ Ἀποστόλου.
Ταῦτα πάντα ἰδών ὁ ἱερεύς ἔπεσεν εἰς τούς πόδας τοῦ Ἰωάννου, λέγων· «Κύριε, ἰδού ἐγώ, ὁ υἱός μου καί πᾶς ὁ οἶκος μου, ἐνώπιόν σου εἴμεθα, καί ὅ,τι ἐάν εἴπῃς πρός ἡμᾶς θά ὑπακούσωμεν καί θά ποιήσωμεν». Λέγει πρός αὐτόν ὁ Ἰωάννης· «Ἀληθῶς ἐγνώρισα ὅτι διά τήν ὠφέλειαν τῶν ψυχῶν σας ᾠκονομήθη παρά τοῦ Θεοῦ τό πάθημα τοῦτο τοῦ υἱοῦ σου· διότι διά τοῦ γεγονότος τούτου ὡδηγήθητε πρός τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, ἐπειδή προηγούμένως ἐφέρεσο σκληρῶς πρός τόν λόγον τῆς εὐσεβείας. Τώρα λοιπόν πίστευσον εἰς τόν Ἐσταυρωμένον, καί θά σωθῇς σύ καί ὁ οἶκος σου». Ἀπεκρίθη ὁ ἱερεύς, λέγων· «Καί ἐπίστευσα καί πιστεύω, Μαθητά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ»· καί παραλαβών ἡμᾶς εἰσήγαγεν εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ ζητῶν ἵνα βαπτισθῇ. Διδάξας λοιπόν καί κατηχήσας αὐτόν ἱκανῶς ὁ Ἰωάννης, ἐβάπτισε πάντας εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Θ’ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ (ΣΕΛ. 605 – 606) ΑΘΗΝΑΙ 1963.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
