Ἰδών αὐτούς ὁ Ἰωάννης εἰς τοιαύτην πλάνην εὑρισκομένους καί λυπηθείς διά τήν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν, στενάξας καί δακρύσας προσηύξατο πρός τόν Θεόν λέγων·«Δημιουργέ πάσης πνοῆς καί ζωῆς χορηγέ Ἰησοῦ Χριστέ, δι’ ὅν ταῦτα πάσχω, ἔμβαλε εὐθύτητα εἰς τάς καρδίας τοῦ λαοῦ, ὅπως μηδείς αὐτῶν ἀπόληται». Καί ταῦτα εἰπών, συνεβούλευεν εἶτα τόν λαόν λέγων· «Ἄνδρες ἀδελφοί, ἀκούσατέ μου· ἰδού ἔχετε σήμερον τέσσαρας ἡμέρας νήστεις περιμένοντες τόν Κύνωπα, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀδύνατον νά ἐπιστρέψῃ πλέον. Παρακαλῶ λοιπόν ὅπως ἀναχωρήσητε ἐπιστρέφοντες ἕκαστος εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ διά νά φάγῃ τόν ἄρτον του». Καί μετά ταῦτα ἐλθών πλησίον τῶν ἐκ τῆς πείνης ἀποθανόντων παιδίων, προσηύξατο λέγων· «Ὁ διά τῆς ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ φοβερᾶς σάλπιγγος ἐγείρων τούς ἀπ’ αἰῶνος κοιμηθέντας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησαί μοι τῷ σῷ δοῦλῳ τάς ψυχάς τῶν τριῶν τούτων παίδων, ὅπως ἐνδοξασθῇ σου τό πανάγιον ὄνομα ἐπί σωτηρίᾳ τοῦ λαοῦ σου τούτου»· εὐθύς δέ μόλις ἐτελείωσε τήν εὐχήν ὁ Ἀπόστολος, ἀνέστησαν οἱ νεκροί· καί τοῦτο τό σημεῖον ἰδόντες οἱ παριστάμενοι ἄνθρωποι προσέπεσον εἰς τούς πόδας τοῦ Ἰωάννου λέγοντες· «Ἀληθῶς εἰς πλάνην μεγάλην εὑρισκόμεθα· διότι σύ εἶσαι πράγματι ὁ τῆς ἀληθείας διδάσκαλος».
Βλέπων ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος ὅτι ἐπεστράφη τό πνεῦμα αὐτῶν εἰς εὐθύτητα καί ἐπίγνωσιν καί ὅτι ἦσαν οὗτοι παραλελυμένοι ἐκ τῆς πείνης, εἶπε πρός αὐτούς· «Ὑπάγετε μετ’ εἰρήνης εἰς τούς οἴκους σας, ἵνα φάγητε καί ἀναλάβητε τάς δυνάμεις σας· ἐγώ δέ θά μεταβῶ εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ, καί αὔριον θά ἔλθω πάλιν νά σᾶς συναντήσω καί ὁμιλήσω τά πρέποντα». Καί οὕτω ποιήσας εὐχήν ἀπέλυσε πάντας αὐτούς· ἡμεῖς δέ μετέβημεν εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος, εἰς τήν ὁποίαν μόλις εἰσήλθομεν ἐγένετο μεγάλη χαρά καί ἀγαλλίασις, καί πάντας τούς ἐκεῖ ἀδελφούς παρηγόρησεν ὁ Ἰωάννης διά τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καί παρατεθείσης τραπέζης ἐφάγομεν καί ἐδοξάσαμεν τόν Κύριον μετά ψυχικῆς ἀγαλλιάσεως. Τήν ἑπομένην ἡμέραν συνήχθη πάσα ἡ πόλις ἔξωθεν τῆς οἰκίας τοῦ Μύρωνος, καί πάντες ἔκραζον λέγοντες· «Μύρων, Μύρων, πολλῶν ἐπαίνων ἄξιε, δός εἰς ἡμᾶς τόν Διδάσκαλον ἡμῶν, ὅπως ὠφεληθῶμεν καί φωτισθῶμεν παρ’ αὐτοῦ». Ὁ δέ Μύρων ὑπωπτεύετο μήπως διά πονηρίας προσκαλοῦσιν ἔξω τῆς οἰκίας τόν Ἰωάννην, ἵνα θανατώσωσιν αὐτόν, καί τοῦτο ἐννοήσας ὁ Ἀπόστολος, εἶπε πρός αὐτόν· «Διατί εἶναι τεταραγμένη ἡ καρδία σου; ἐγώ πιστεύω εἰς τόν Χριστόν, ὅτι δέν ὑπάρχει οὐδεμία κακία ἐντός τῶν ἀνθρώπων τούτων». Καί ταῦτα εἰπών ἐξῆλθε τῆς οἰκίας· ἰδόντες δέ αὐτόν οἱ ἄνθρωποι, ἐχάρησαν χαράν μεγάλην καί ἔκραξαν λέγοντες· «Σύ εἶσαι ὁ εὐεργέτης τῶν ψυχῶν ἡμῶν· σύ εἶσαι ὁ φωτίζων ἡμᾶς διά τοῦ ἀθανάτου φωτός».
Τότε ὁ θεῖος Ἰωάννης ἀπεκρίθη πρός αὐτούς λέγων· «Ἐγώ μέν εἶμαι ἄνθρωπος θνητός ὅμοιος μέ σᾶς· ἐκεῖνος δέ ὁ ὁποῖος μέ ἀπέστειλεν, ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός εὐεργέτης καί φωταγωγός τῶν ψυχῶν, μάλιστα τῶν εἰς αὐτον πιστευόντων· αὐτός λυπηθείς τό γένος τῶν ἀνθρώπων εὑρισκόμενον ἐντός τοῦ βυθοῦ τῆς ἀγνωσίας καί ὑπό τῆς πλάνης τῶν δαιμόνων κατακεκαλυμμένον, ηὐδόκησε διά τήν πολλήν του ἀγαθότητα νά λάβη σάρκα ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου καί μένων Θεός νά γίνῃ ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ ἡμᾶς, χωρίς τῆς ἁμαρτίας, καί ὑπέμεινε θεληματικῶς Σταυρόν καί θάνατον, ὅπως τοῦτον καταργήση· ὅθεν αἰχμαλωτίσας τόν ᾅδην, θανατώσας τόν θάνατον καί ἐλευθερώσας τάς εἰς τόν ᾅδην εὑρισκομένας ψυχάς, ἀνέστη ἐκεῖθεν τήν τρίτην ἡμέραν, καί ἡμᾶς τούς Μαθητάς καί ὑπηρέτας αὐτοῦ ἀπέστειλεν εἰς πάντα τόν κόσμον διά νά κηρύσσωμεν τήν Βασιλείαν του, χορηγήσας εἰς ἡμᾶς ἐξουσίαν κατά τῶν ἀκαθάρτων δαιμόνων καί δύναμιν νά ἐνεργῶμεν σημεῖα καί θαύματα καί θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν διά τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως διά τούτων πάντων ἐπιστρέψωσι τά ἔθνη πρός τόν ἀληθινόν Θεόν καί Δημιουργόν τῶν ἁπάντων. Καί σεῖς λοιπόν, τέκνα μου, μή κλείητε τά ὦτα τῆς καρδίας σας, ἀλλά φεύγοντες ἀπό τήν πλάνην, πλησιάσατε εἰς τό φῶς τῆς ἀληθείας». Ταῦτα καί ἄλλα περισσότερα διδάξας ὁ Ἰωάννης, παρηγόρει αὐτούς, πολλοί δέ ἐξ αὐτῶν πιστεύσαντες ἐβαπτίσθησαν ἐκεῖ εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Θ’ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ (ΣΕΛ. 599 – 600) ΑΘΗΝΑΙ 1963.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι
