Μέθοδον Μεθόδιος βίου πρός βίον,
Μεθείς ὁδεύει, οὗ μέθοδος οὐ πέλει.
Εἰκάδι ἀρχιθύτην Μεθόδιον ἄορ κατέπεφνεν.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον, τῆς εὐσεβείας, ἐθησαύρισας τῇ Ἐκκλησία, ὡς Ἱεράρχης καί Μάρτυς Μεθόδιε· σύ γάρ σοφίας τόν πλοῦτον δρεψάμενος, ἀθλητικῶς τό σόν τάλαντον ηὔξησας. Πάτερ ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Μεθόδιος ὁ μακάριος τοῦ Θεοῦ Ἱερομάρτυς, παιδιόθεν ἀφιερωθείς εἰς τόν Θεόν, ἔγινε σκεῦος τίμιον καί δοχεῖον τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διό καί τήν Ἀρχιερωσύνην θεία ψήφω λαβών, καλῶς καί θεοφιλῶς ἐποίμανε τό ἐμπιστευθέν αὐτῶ ποίμνιον καί μέ τούς λαμπρούς καί γλυκεῖς λόγους του ἐφώτισε καί ἐγλύκανε τά τῶν Ὀρθοδόξων πληρώματα. Βλέπων δέ τήν κακοδοξίαν καί ἀπάτην τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ὠριγένους, οἱ ὁποῖοι τότε ἐπεπόλαζον(1) ὡς ἄριστος ποιμήν κατέφλεξεν αὐτήν τῷ θεῖω πυρί τῆς διδασκαλίας του, ὀλιγοστεύσας τό σκότος αὐτῆς διά τῆς θείας χάριτος καί διά τῆς αὐτοῦ σοφίας. Ὅθεν καί ἡ τῶν λόγων αὐτοῦ ἀστραπή καί ἡ τῆς γνώσεως σάλπιγξ ἐξῆλθον εἰς πᾶσαν τήν γῆν· ὁ δέ μισόκαλος ἐχθρός, μή ὑποφέρων τήν ἀντίστασιν καί παρρησίαν τοῦ θείου τούτου πατρός, ὥπλισε τούς ὑπηρέτας του ὅπως θανατώσωσι τόν Ἅγιον.
Μαρτυρικῶς λοιπόν ἀποκεφαλισθείς καί θανατωθείς παρ’ αὐτῶν ὁ μακάριος, ὅστις πρό τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ θανάτου ἦτο ἐνδεδυμένος νέκρωσιν ζωηφόρον, ἀπῆλθε πρός τήν μακαρίαν καί ἀτελεύτητον ζωήν, πρότερον μέν θυσιάζων καί ἱερουργῶν τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, ὕστερον δέ αὐτός θυσιασθείς καί θυσία ζῶσα εἰς τόν Θεόν προσφερθείς. Διό καί μέ διπλοῦς στεφάνους κατεκοσμήθη ὁ γενναῖος τῆς εὐσεβείας πρόμαχος, ἐπειδή ἐκτός τοῦ ὅτι ἦτο Ἱεράρχης, ἔλαβε καί τέλος μαρτυρικόν καί ἐπορφύρωσε τήν ἱερατικήν στολήν μέ ἀθλητικά αἵματα.
Οὗτος ὁ θεῖος καί τοῦ Θεοῦ ἀληθής ἱερεύς τε καί μάρτυς ἀφῆκεν εἰς ἡμᾶς συγγράμματα, τά ὁποία εἶναι γεννήματα τῆς αὐτοῦ φιλοπονίας καί περιέχουν πᾶν εἶδος γνώσεως καί ὠφελείας(2) ἀλλά καί διά τά μέλλοντα φανερῶς καί καθαρῶς ὁ Ἅγιος οὗτος προεῖπεν, ἤτοι διά τάς μετά ταῦτα ἀλλαγάς καί μεταβολάς τῶν βασιλείων, διά τάς καταδρομάς καί πολέμους τῶν ἐθνῶν, διά τάς ἐρημώσεις καί τούς ἀφανισμούς πολλῶν τόπων καί πόλεων, διά τούς Ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς βασιλεῖς, καί περί τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῆς βασιλείας του, καί διά τόν ἀφανισμόν καί τήν πανωλεθρίαν πάσης σαρκός ἀνθρωπίνης.
(1). Ἐκ τούτου τοῦ λόγου δύναται νά συμπεράνη τις, ὅτι ὁ Ἅγιος οὗτος ἤκμαζε ἐν ἔτει φν’ (550), διότι τότε ἐπεπόλαζον οἱ Ὠριγενισταί, διότι καί ἐν ἔτει φνγ’ (553) ἀναθεμάτισεν αὐτούς ἡ Ἁγία καί Οἰκουμενική πέμπτη Σύνοδος.
(2). Σημείωσαι, ὅτι ὁ ἅγιος οὗτος Μεθόδιος βιβλίον συνέγραψεν ὀνομαζόμενον «Συμπόσιον Παρθένων», τό ὁποῖον εὑρίσκεται χειρόγραφον ἐν τῇ κατά τήν Βενετίαν Βιβλιοθήκη τοῦ Ἁγίου Μάρκου, καθώς ἀνήγγειλαν ἡμῖν οἱ τοῦτο ἰδόντες καί ἀναγνώσαντες. Ἐξεδόθη δέ ἐν Ρώμη τῷ 1656 καί τῷ 1657 ἐν Παρισίοις.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ ΣΤ’ ΙΟΥΝΙΟΣ (ΣΕΛ. 283 – 284) ΑΘΗΝΑΙ 1969
