Ἰθύνειν ἡμᾶς καί ὁδηγεῖν τοῖς κρείττω
Δυσωπήθητι τοῖς οἰκτιρμοῖς σου, Κόρη.
Περί τῆς Ἁγίας ταύτης Εἰκόνος διηγοῦνται τά ἑπόμενα ἐν ταῖς Ἱεραῖς Μοναῖς τοῦ Ξενοφῶντος καί τοῦ Βατοπεδίου. Ἡ Θεομητορική αὕτη Εἰκών εὑρίσκετο ἐξ ἀμνημονεύτων χρόνων εἰς τήν Ἱεράν καί Βασιλικήν Μονήν τοῦ Βατοπεδίου, ἐντός τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ, ἐπί τοῦ κίονος τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ, κατά δέ τό σωτήριον ἔτος 1730 παραδόξως ἐγένετο ἄφαντος, τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καί ἐκρύβη ὄχι μόνον ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, ἐκ τοῦ μέρους δηλαδή ἐπί τοῦ ὁποίου ἵστατο, ἀλλά καί ἐξ αὐτῆς τῆς Μονῆς· οἱ δέ Πατέρες τῆς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου τήν θαυματουργίαν ταύτης τῆς Θεομήτορος ὡς ἱεροσυλίαν τινά νομίσαντες, ἐπεδόθησαν εἰς ἀναζήτησιν αὐτῆς ἐντός τῆς Μονῆς, ὅτε αἴφνης διεδόθη ἡ φήμη, ὅτι ἡ ἁγία Εἰκών εὑρέθη ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ξενοφῶντος, τῇ κειμένη εἰς ἀπόστασιν τριῶν ὡρῶν ἀπό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου. Ὅθεν ἄνευ βραδύτητος ἀπέστειλαν ἀνθρώπους τινάς, ἴνα μετακομίσωσιν αὐτήν ἐκεῖθεν εἰς τά ἴδια, ὅπερ καί ἐγένετο. Οὕτω λοιπόν μετεκομίσθη ἡ ἁγία Εἰκών εἰς τήν Μονήν τοῦ Βατοπεδίου καί ἐτέθη ἐκ νέου εἰς τήν ἰδίαν αὐτῆς θέσιν, ἐλήφθησαν δέ καί μέτρα αὐστηρότατα εἰς προφύλαξιν καί ἀσφάλειαν αὐτῆς, τά ὁποία οὐδέποτε πρότερον εἶχον ληφθῆ. Ἀλλά καί μ’ ὅλα ταῦτα ἡ Σεβασμία αὕτη Εἰκών τῆς Θεομήτορος, διά λόγους τούς ὁποίους μόνη αὐτή γνωρίζει, ἐγκατέλιπε καί πάλιν τήν Μονήν τοῦ Βατοπεδίου, χωρίς νά ἔχη οὐδόλως θιγῆ ἡ ἀσφάλεια τοῦ Ναοῦ, δηλαδή τῶν θυρῶν καί σφραγίδων καλῶς ἠσφαλισμένων καί ἀθίκτων, καί μετέβη θαυμασίως εἰς τόν ἱερόν τόπον τόν ὁποῖον ἐξέλεξεν ἡ ἰδία, ἤτοι εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ξενοφῶντος, ὅπου διέμεινε καί μέχρι τοῦ νῦν διαμένει καί θά διαμένει μέχρις ὅτου ἡ αὐτῆς πρόνοια εὐδοκεῖ, πρός παραμυθίαν καί περίθαλψιν τῶν ἐν αὐτῇ ἀσκουμένων ἀδελφῶν.
Μετά παρέλευσιν ὀλίγης ὥρας ἐλθόντες οἱ ἀδελφοί τοῦ Βατοπεδίου ἐν τῷ Ναω, καί ἰδόντες πάλιν κενόν τόν συνήθη τόπον, ὅπου ἵστατο ἡ ἱερά Εἰκών, ἐβεβαιώθησαν περί τῆς ἑκουσίας καί θαυμαστῆς ἀναχωρήσεως ἀπ’ αὐτῶν τῆς Θεοτόκου, πληροφορηθέντες συγχρόνως καί τήν πρός τό ἴδιον μέρος μετάβασιν αὐτῆς, δέν ἔκριναν εὔλογον νά ἐναντιωθῶσι περισσότερον εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς Θεοτόκου, ἀλλ’ ἅπαντες ὁμοθυμαδόν συνέδραμον εἰς τήν προσκύνησιν αὐτῆς. Εἰς ἀνάμνησιν δέ τῆς θαυματουργίας ταύτης ἀπεφάσισαν ἅπαντες ἴνα κομίζωσιν αὐτῇ εἰς τήν Μονήν τοῦ Ξενοφῶντος κηρούς καί ἔλαιον, ὅπερ καί ἐποίουν εἰς διάστημα πολλῶν ἐτῶν· μετά δέ ταῦτα οἱ ἀδελφοί τῆς Μονῆς τοῦ Ξενοφῶντος ἠμπόδισαν αὐτούς νά ποιῶσι τοῦτο. Ἡ ἁγία αὕτη Εἰκών εὑρίσκεται ἐντός τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ξενοφῶντος ἐπί τοῦ κίονος τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ αὐτοῦ ὡς καί πρίν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου.
Κατά τάς ἀρχάς τῆς τρίτης δεκαετηρίδος τοῦ δεκάτου ἐνάτου αἰῶνος εἰς ἀλλόπιστος ἠθέλησε νά ἐμπαίξη τήν ἁγίαν ταύτην Εἰκόνα, ἀλλ’ ἀμέσως ἐτιμωρήθη διά τήν ἰδίαν του ἀνοησίαν.(1)
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
(1). Εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον τήν Ὁδηγήτριαν ἐποιήσεν ἀκολουθίαν πλήρη ὁ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΚΡΟΝΙΖΗ, ΚΟΥΒΑΡΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ ΣΤ’ ΙΟΥΝΙΟΣ (ΣΕΛ. 285 – 286) ΑΘΗΝΑΙ 1969
