Ο Σταυρός νικᾷ τόν κόσμο

            Ἀνάλυσι τοῦ Ἀποστόλου τῆς Κυριακῆς ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, (Γαλ. 6, 11 – 18), ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ». (Σελ. 198 – 203)

«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14)

            Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἐάν ὑπάρχῃ κάτι, γιά τό ὁποῖο ἔνας χριστιανός πρέπει νά χαίρεται, νά εὐφραίνεται καί νά καυχᾶται ἀκόμη, αὐτό εἶναι ὁ σταυρός· ὁ σταυρός, πού σέ λίγες μέρες θά μᾶς καλέσῃ ἡ Ἐκκλησία νά τόν γιορτάσουμε.

            Ἀλλ’ ὅταν λέμε σταυρός δέν ἐννοοῦμε ἁπλῶς τό ξύλο, ἀπ’ τό ὁποῖο εἶναι κατασκευασμένος. Ἐννοοῦμε τόν Ἐσταυρωμένο, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος ὑπέφερε τό φρικτό μαρτύριο τῆς σταυρώσεως, καί με τή θυσία αὐτή πού προσέφερε πάνω στό ξύλο τοῦ σταυροῦ ἐλυτρώθη τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν ἁμαρτία. Κάθε σταλαγματιά τοῦ αἵματος πού χύθηκε ἀπό τίς πληγές τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἀπό τά τρυπημένα χέρια καί πόδια καί τήν πλευρά του, κάθε σταλαγματιά τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἔνας ποταμός – τι λεῴ; – ἔγινε μιά θάλασσα, ἔνας ὠκεανός, μέσα στόν ὁποῖο πλένονται καί καθαρίζονται τά ἑκατομμύρια τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων.

            Ὁ σταυρός! Χωρίς τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ κανένας μά κανένας ἄνθρωπος, ὅσο καλός καί ἅγιος κι ἄν φαίνεται, δέν μπορεῖ νά σωθῇ. Σῴζεται, καθαρίζεται, λυτρώνεται μόνο ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν ἐσταυρωμένο Λυτρωτή τοῦ κόσμου. Ἡ δύναμις, πού πηγάζει ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ξεπερνάει κάθε ἄλλη δύναμι. Εἶναι μιά δύναμις μυστική καί ἀόρατη. Αὐτή ἡ δύναμις τοῦ σταυροῦ ἄγγιξε τήν ψυχή τοῦ λῃστοῦ καί τόν ἔκανε νά πῇ τό «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλεία σου» (Λουκ. 23, 42). Αὐτή ἡ δύναμις ἔκανε τόν ἑκατόνταρχο νά γονατίσῃ μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο καί νά πῇ· «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱός ἦν οὗτος» (Ματθ. 27, 54). Αὐτή ἡ δύναμις ἄγγιξε καί τήν ψυχή ἑνός φανατικοῦ ἐχθροῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου καί τόν ἔκανε τόν πιό θερμό κήρυκα τοῦ εὐαγγελίου· κι αὐτός εἶναι ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Γεμᾶτος τώρα εὐγνωμοσύνη ὁ Παῦλος πέφτει καί προσκυνᾶ τό σταυρό τοῦ Κυρίου καί λέει λόγια, πού μαζί μέ τά λόγια πού εἶπαν ὁ λῃστής καί ὁ ἑκατόνταρχος ἀποτελοῦν αἰώνιο ὕμνο τοῦ Ἐσταυρωμένου. Λέει ὁ Παῦλος· «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6, 14). Δηλαδή· ἄλλοι ἄς καυχῶνται γιά ὅτι θέλουν· δικαίωμά τους. Ἐγώ ὅμως γιά ἔνα καί μόνο καυχιέμαι, γιά τό σταυρό τοῦ Κυρίου. Ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου μέ ἔσωσε. Αὐτός μοῦ ἔδωσε δύναμι νά νικήσω τό κακό πού ὑπάρχει στόν κόσμο. Τό κακό δέν μπορεῖ πιά νά μέ νικήσῃ. Ἐγώ εἷμαι νεκρός ὡς πρός τόν κόσμο καί ὁ κόσμος εἶναι νεκρός ὡς πρός ἐμένα.

            Ἀλλά ποιός εἶναι ὁ κόσμος, γιά τόν ὁποῖο μιλάει ὁ Παῦλος; Στήν Ἁγία Γραφή ἡ λέξι κόσμος ἔχει καί καλή καί κακή σημασία. Κόσμος μέ τήν καλή σημασία εἶναι ὅσα δημιούργησε ὁ καλός Θεός. Εἶναι ἡ γῆ, ἡ θάλασσα, τά δέντρα, τά βουνά, ὁ ἥλιος, τό φεγγάρι, τά ἄστρα. Εἶναι τά ψάρια, τά πουλιά, τά ζῷα. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι ὅλη ἡ θεία δημιουργία. Καί κόσμος μέ τήν κακή σημασία εἶναι οἱ ἄνθρωποι· ὄχι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἐκεῖνοι πού δέν πιστεύουν στό Θεό, παραβαίνουν τίς ἐντολές του, βρίζουν καί βλαστημοῦν καί δέν αἰσθάνονται καμμιά τύψι γιά τό κακό πού κάνουν, ἀλλά καί προσπαθοῦν μέ διάφορα μέσα νά παρασύρουν καί ἄλλους στήν ἀπιστία καί στή διαφθορά. Αὐτός εἶναι ὁ κόσμος μέ τήν κακή σημασία. Ἄρχοντας δέ, πού ἐξουσιάζει ὅλο αὐτό τόν κόσμο, εἶναι ὁ σατανᾶς. Γι’ αὐτό κι ὁ σατανᾶς ὀνομάζεται «κοσμοκράτωρ» (Εφ. 6, 12).

            Ὁ κόσμος μέ τήν κακή του σημασία ἀποτελεῖ ἔνα τεράστιο ῥεῦμα ἀπιστίας καί διαφθορᾶς. Εἶναι ἔνας μεγάλος καί τρομερός ἐχθρός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

            Ὁ κόσμος αὐτός μισεῖ τούς πραγματικούς χριστιανούς καί προσπαθεῖ νά τούς παρασύρῃ μέ τό μέρος του, νά τούς κάνη δικούς του, νά σκέπτωνται, νά αἰσθάνωνται καί νά κάνουν ὄχι ὅτι θέλει ὁ Χριστός, ἀλλ’ ὅτι θέλει ὁ κόσμος. Τά δέ ὅπλα, πού χρησιμοποιεῖ ὁ κόσμος ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, εἶναι δύο·  τ ά   θ έ λ γ η τ ρ α   κ α ί   τ ά   φ ό β η τ ρ α.

            Ποιά εἶναι τά θέλγητρα; Εἶναι τά εὐχάριστα ἐκεῖνα πράγματα πού προσφέρει ὁ κόσμος. Εἶναι τά χρήματα, πού χωρίς κόπο καί ἱδρῶτα εἶναι ἕτοιμος νά δώσῃ ἄφθονα σ’ ἐκείνους πού τόν ἀκοῦνε. Εἶναι τά φαγοπότια, τά μεθύσια, οἱ ἀσωτίες, οἱ αἰσχροί ἔρωτες. Εἶναι οἱ θέσεις καί τ’ ἀξιώματα, πού εἶναι ἕτοιμος ὁ κόσμος νά προσφέρῃ στούς ἀνθρώπους, ἀρκεῖ νά πέσουν νά τόν προσκυνήσουν. Αὐτά καί ἄλλα ἀκόμη εἶναι τά εὐχάριστα πού προσφέρει ὁ κόσμος. Εἶναι τά θέλγητρά του. Τά δέ φόβητρά του ποιά εἶναι; Εἶναι οἱ εἰρωνεῖες, οἱ βρισιές, οἱ διαβολές, οἱ συκοφαντίες, οἱ ἀπειλές κατά τῶν χριστιανῶν πού θέλουν νά ζοῦν τή χριστιανική ζωή. Ἐναντίον αὐτῶν ἐξεγείρεται ὁ κόσμος. Φόβητρα ἀκόμα εἶναι οἱ παραγκωνισμοί, οἱ ἀδικίες, οἱ ἀπολύσεις, οἱ καταδιώξεις, οἱ φυλακές, οἱ ἐξορίες, καί τέλος ὁ μαρτυρικός, ὁ σκληρός θάνατος. Αὐτά εἶναι τά δυσάρεστα, μέ τά ὁποῖα ἀπειλεῖ ὁ κόσμος. Αὐτά εἶναι τά φόβητρά του.

            Ἂχ, πόση δύναμι ἔχει ὁ κόσμος! Ἄλλοι ἀπ’ τούς ἀνθρώπους νικιῶνται ἀπό τά θέλγητρα τοῦ κόσμου καί πιάνονται στίς παγίδες τοῦ σατανᾶ καί χάνουν τήν ἠθική καί τήν πίστι καί γίνονται ἄνθρωποι κοσμικοί, ἔνα μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο. Ἄλλοι πάλι νικιῶνται ἀπό τά φόβητρα πού χρησιμοποιεί ὁ κόσμος ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί φοβοῦνται καί τρέμουν τόν κόσμο. Θέλουν νά ἐκκλησιασθοῦν, νά ἐξομολογηθοῦν, νά κοινωνήσουν, θέλουν νά ἐκτελέσουν τά θρησκευτικά τους καθήκοντα, ἀλλά δέν τά ἐκτελοῦν. Τρέμουν τί θά πῇ ὁ κόσμος. Σέ τέτοιο σημεῖο δειλίας ἔχουν καταντήσει, ὥστε δέν τολμοῦν νά κάνουν τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, γιά νά μήν τούς κοροϊδέψουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι. Ἀλλά – δόξα τῷ Θεῷ, δόξα στόν Ἐσταυρωμένο! – ὑπάρχουν καί χριστιανοί, πού οὔτε τά θέλγητρα οὔτε τά φόβητρα τοῦ κόσμου τούς νικοῦν. Αὐτοί εἶναι οἱ ἐσταυρωμένοι ἥρωες τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτοί εἶναι νεκροί ὡς πρός τά θέλγητρα καί τά φόβητρα τοῦ κόσμου, ἀλλά πραγματικά ζωντανοί, πού ἔχουν μέσ’ στήν καρδιά τους τό Χριστό, καί ὁ Χριστός τούς δίνει τή δύναμι νά νικοῦν καί νά θριαμβεύουν στόν κόσμο.

            Ἀγαπητοί μου! Μέσα στούς ἥρωες, στούς νικητάς τοῦ κόσμου, διακρίνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτός νίκησε τόν κόσμο καί κανένα θέλγητρο καί κανένα φόβητρο δέν μπόρεσε νά τόν ἐπηρεάσῃ, καί γι’ αὐτό δικαίως ἀκούγεται νά λέῃ· «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (ἔ.ἀ.). Ἀλλ’ ἐμεῖς; Ὤ ἐμεῖς, πού μᾶς νικοῦν οἱ κακίες καί τά πάθη! Δέν μποροῦμε νά ποῦμε τά λόγια αὐτά τοῦ Παῦλου. Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν. Ἄς ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Ἐσταυρωμένου, κι ἄς πάρουμε ἀπόφασι νά ζήσουμε κατά τό ἅγιο θέλημά του μέχρι θανάτου.

            Ἡ Εἰκόνα καί ἡ φωτογραφία τοῦ κειμένου, ἔχουν προστεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.