Ἁγίου Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου Ἐπισκόπου Θεουπόλεως & Ἀντιοχείας
Κυρίλλου Ἱεροσολύμων ἐκ τοῦ Κατηχητικοῦ.
Οὐδέν ἡμῖν ὄφελος τήν τῶν Χριστιανῶν κεκλῆσθαι προσηγορίαν, μή καί τῶν ἔργων ἐπακολουθούντων. Γέγραπται γάρ. Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τά ἔργα τοῦ Ἀβραάμ ἐποιεῖτε ἄν.
Τοῦ Χρυσοστόμου ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
Ὁ γάρ Πατέρα εἰπών τόν Θεόν, καί ἁμαρτημάτων ἄφεσιν, καί κολάσεως ἀναίρεσιν, καί δικαιοσύνην, καί ἁγιασμόν, καί ἀπολύτρωσιν, καί υἱοθεσίαν, καί τήν πρός τόν μονογενῆ οἰκειότητα, καί Πνεύματος χορηγίαν, διά τῆς μιᾶς ταύτης λέξεως ὠμολόγησεν. Οὐδέ γάρ δυνατόν καλέσαι Πατέρα τόν Θεόν, μή πάντων ἐκείνων ἐπιτυχόντα τῶν ἀγαθῶν, καί γενόμενον υἱόν Θεοῦ. Ὅσοι γάρ φησί Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοι εἰσίν υἱοί Θεού(¹). Οὐκοῦν ὁ Πατέρα καλέσας τόν Θεόν, δίκαιον ἄν εἴη τοιαύτην ἐπιδείκνυσθαι πολιτείαν, ὡς μή τῆς εὐγενείας ταύτης ἀνάξιος φανῇ. Οὐδείς γάρ φησί δύναναι δυσί κυρίοις δουλεύειν, καί Θεῷ, καί μαμωνᾷ· μή τοίνυν περιττά φιλοσόφει· καί γάρ ἀπεφῄνατο ὁ Θεός ἅπαξ, καί εἶπεν, ἀδύνατον εἶναι ταύτην κᾀκείνῳ συμβῆναι τήν δουλείαν· μή τοίνυν λέγε σύ ὅτι δυνατόν. Ὅταν γάρ ὁ μέν ἁρπάζειν κελεύῃ, ὁ δέ τά ὑπάρχοντα διανέμειν· ὁ μέν σωφρονεῖν, ὁ δέ πορνεύειν· ὁ μέν τρυφᾷν καί μεθύειν, ὁ δέ νηστεύειν καί εγκρατεύεσθαι, ὁ μέν αἰσχρολογεῖν, ὁ δέ ὑμνολογεῖν· καί ὁ μέν ὑπερορᾷν τῶν ὄντων, ὁ δέ προσηλῶσθαι τοῖς παρούσιν· ὁ μέν θαυμάζειν μάρμαρα καί ὀρόφους καί τοίχους, ὁ δέ, ταῦτα μέν ἀτιμάζειν, τιμᾷν δέ φιλοσοφίαν· πῶς δυνατόν ταῦτα Κυρίῳ συμβῆναι; Κύριον δέ ἐνταῦθα τόν Μαμωνᾶν ἐκάλεσεν· οὐ διά τήν οἰκείαν φύσιν, ἀλλά διά τήν τῶν ὑποκλινομένων αὐτῷ ταλαιπωρίαν. Οὕτω γάρ καί τήν κοιλίαν ὁ Ἀπόστολος Θεόν ἐκάλεσεν, οὐκ ἀπό τοῦ τῆς δεσποίνης ἀξιώματος, ἀλλ’ ἀπό τῆς τῶν δουλευόντων ἀθλιότητος(²).
Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἐκ τῶν Ἀσκητικῶν.
Εἰ πιστεύομεν τῷ Κυρίῳ λέγοντι· Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν, δοῦλος ἐστί τῆς αμαρτίας(³). καί πάλιν· Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρός τοῦ Διαβόλου ἐστέ, καί τάς ἐπιθυμίας τοῦ πατρός ὑμῶν θέλετε ποιεῖν· Οἲδαμεν, ὅτι οὐχί κοινωνός ἁπλῶς ἐστίν, ἀλλά δοῦλος· καί κύριον αὐτοῦ καί πατέρα ἐπιγράφεται ἐκεῖνον οὗ τό ἔργον τις ποιεῖ. Καί μαρτυρεῖ ὁ Ἀπόστολος λέγων. Οὐκ οἲδατε, ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτούς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοι ἐστέ, ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον, ἤ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην;(⁴). Καί οὐ νεκράν εἶναι δεῖ τήν πίστιν. Ἐπειδή φησιν, ὥσπερ τό σῶμα νεκρόν ἐστί χωρίς πνεύματος, οὕτω καί πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά εστί(⁵)· καί πάλιν. Σύ πιστεύεις, ὅτι Θεός εἰς ἐστί; καλῶς ποιεῖς· καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίττουσι. Λέγει δέ καί ὁ Κύριος. Τί μέ λέγετε, Κύριε, Κύριε, καί οὐ ποιεῖται ἅ λέγω ὑμῖν; Δεῖ γάρ ἡμᾶς καί τῷ ἔργῳ Κύριον ὀμολογεῖν, ὑπ’ αὐτοῦ κυριευομένους· μή βασιλευούσης καί κυριευούσης ἐν ἡμῖν τῆς ἁμαρτίας· ἵνα μή καί ἐφ’ ἡμῖν λέγηται, ὅτι ἠγάπησαν αὐτόν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καί τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψαύσαντο αὐτόν, ἡ δέ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ’ αὐτοῦ(⁶). Ἀκούσωμεν δέ τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος. Μή πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες, Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι(⁷). Καί πάλιν. Πᾶς πόρνος, ἤ ἀκάθαρτος, ἤ πλεονέκτης, ὅς ἐστίν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν(⁸). Μηδείς ὑμῶν ἀποτάσθω κενοῖς λόγοις, διά ταῦτα γάρ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπαθείας· μή οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν. Ἐάν οὖν ἐν τούτοις ὦμεν καί ἡμεῖς, οἱ ὄντες καί λέγοντες πιστεύειν καί προσδοκῶντες τήν Βασιλείαν, οὐ τοῦ Βασιλέως ἐσμέν μέτοχοι, ἀλλά τῶν ἐχθρῶν τοῦ Βασιλέως συμμέτοχοι. Εἰ γάρ τόν Χριστόν ἐμάθομεν, ἀλήθειαν ἐμάθομεν· εἰ δέ ἀλήθειαν γινώσκομεν, καί ἐν ἀληθείᾳ ζήσωμεν τῶν ἔργων· ἐπεί τό μέρος ἡμῶν μετά τῶν ἀπίστων θήσει παραγενόμενος, λέγων. Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν, καί οὐδέν ὠφελήσομεν λέγοντες· Κύριε, Κύριε. Τό γάρ ψιλῶς πιστεύειν, καί τά δαιμόνια πιστεύουσι.
(¹). Πρός Ρωμ. 8.
(²). Πρός Φιλ. 3.
(³). Ἰωάν. 8.
(⁴). Πρός Ρωμ. 6.
(⁵). Ἰακ. 2.
(⁶). Ψαλμ. 77.
(⁷). Πρός Κορ. α’. 6.
(⁸). Πρός Ἐφεσ. 5.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΗΓΗ: Βίβλος καλουμένη Οδηγός τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου Ἐπισκόπου Θεουπόλεως & Ἀντιοχείας. Ἒκδοσις 3η ὑπό Γέροντος Χρύσανθου Σκουρτανιώτου Μοναχοῦ, τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Γερασίμου Ἱερομονάχου καί τῆς Συνοδείας αὐτοῦ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1970 (Σελ. 3 – 5). Πρόλογος τοῦ ἐν Μοναχοῖς ἐλαχίστου Βίκτωρος Ματθαίου Καθηγουμένου τῆς ἐν Κρονίζῃ, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς Ἱερᾶς καί σεβασμίας Δεσποτικῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως του Σωτῆρος (10η Αὐγούστου 1970).
