Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Περί τῆς ἀξίας τῆς σωτηρίας.
Α’. Ἡ σωτηρία μου εἶναι μία πραγματεία ὅλη ἰδική μου· ἐάν ἐγώ δέν ἔχω ἔννοιαν δι’ αὐτήν, ποῖον ἄλλον εννοιάζει δι’ ἐμέ;
Β’. Εἶναι πραγματεία ἰδική μου, ὅλης τῆς ψυχῆς μου καί ὅλου τοῦ σώματός μου· ἐάν ἐγώ δέν τήν βεβαιώσω, ποῖος τήν βεβαιώνει δι’ ἐμέ;
Γ’. Εἶναι πραγματεία δι’ ὅλους τούς αἰῶνας· ἐάν ἐγώ δέν ἐνεργήσω, ποῖος τήν ἐνεργεῖ δι’ ἐμέ;
Τί κάμνω λοιπόν; διατί δέν προσέχω ὅλος εἰς τήν σωτηρίαν ταύτην τῆς ψυχῆς μου; ἄλλο δέν ἔχω καλλίτερον ἀπό αὐτήν τήν ψυχήν· ἄλλο δέν ἔχω ἀξιώτερον ἀπό αὐτήν τήν ἀθάνατον ψυχήν· καί λοιπόν ἐάν τήν χάσω μίαν φοράν, ἔχασα αἰωνίως τό πᾶν ἀγαθόν.
Πρόσφερε εἰς τήν ἁγίαν Τριάδα διά μέσου τῆς Παρθένου καί τοῦ Ἀγγέλου ὅπου σέ φυλάττει, καί τοῦ συνωνύμου σου ἤ ἄλλου ἁγίου, τόν ὁποῖον ἔχεις προστάτην, πᾶσαν ἐπιχείρησίν σου, διά νά γίνεται αὗτη εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν τῆς ψυχῆς σου.
Πηγή: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ» Εκδοτικός Οίκος Βασ. Ρηγόπουλου. 1971.