†Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
2ον Μακρυά ἀπό κάθε ἕνωσι
Καί πρῶτα μακρυά ἀπό κάθε ἕνωσι. Δέν θά δεχθῆ ἡ Ὀρθοδοξία διάλογον ἐπί ἴσοις ὅροις μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἀθέους. Δέν θά ἁλωθῆ ἀπό συμβιβασμούς καί ὑποχωρήσεις. Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει χρέος ν’ ἀγωνισθῆ γιά νά κρατήση τήν Ἀλήθεια ἀνόθευτη. Πρέπει νά τό κάνη πέρα ὡς πέρα γνωστό, ὅτι ἡ Ἀλήθεια τῆς Πίστεως δέν ἐπιδέχεται συμβιβασμούς. Πρέπει νά θυμίση στούς παπικούς, στούς ἑνωτικούς, στούς Οἰκουμενιστάς καί σ’ ὅλους τούς ὕπουλους ἐχθρούς της, ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί πέρασαν φοβερούς καί τρομερούς διωγμούς, μόνο καί μόνο, διότι ἠρνοῦντο ν’ ἀφήσουν νά συμπεριληφθῆ ὁ Χριστός στό εὐρύ Πάνθεον, ὅπου ἡ Ρώμη εἶχε συναθροίσει ὅλους τούς θεούς τῆς Εἰδωλολατρείας.
Μέ σταθερή πίστι οἱ Χριστιανοί τῶν πρώτων αἰώνων ἀρνήθηκαν τό ἀνακάτεμα, ἀρνήθηκαν τόν συγκρητισμόν. Προτίμησαν τούς διωγμούς, ἀπό τό φοβερό αὐτό συμβιβασμό τοῦ ἀνακατέματος, ὅπου θά εἶχε προσβληθῆ θανάσιμα ἡ οὐσία τῆς Χριστιανικῆς πίστεως.
Γιά τήν ἀμετακίνητη αὐτή θέσι τῆς πίστεως τῶν πρώτων Χριστιανῶν ὁ Gaston Boiessier γράφει:
«Ἦταν αὐτή ἡ πεισματική ἐπιμονή νά ἀπομονώνωνται ἔτσι ἀπό τόν ὑπόλοιπον κόσμο, νά κρατοῦν τήν πίστιν τους καθαρή ἀπό κάθε πρόσμειξι, πού μπορεῖ, μονάχα αὐτή νά ἐξηγήση τήν βιαιότητα τῶν διωγμῶν, θύματα τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν οἱ Χριστιανοί ἐπί τρεῖς αἰῶνας»
Καί ἡμῶν τῶν σημερινῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἡ στάσις τέτοια πρέπει νά εἶναι. Οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς ἐποχῆς μας πρέπει νά μείνουν σταθεροί καί ἀμετακίνητοι στήν Πίστι. Δέν ὑπάρχουν περιθώρια γιά ὑποκρισίες, γιά ψεύτικα χαμόγελα καί ὑποχωρήσεις ἐν ὀνόματι μιᾶς ἁμαρτωλῆς «ἀ γ ά π η ς». Ἄλλωστε εἶναι φανερά τά σημεῖα, πού μιλᾶνε γιά τό ἀδύνατο τῆς «Ἑνώσεως». Ἡ μολυσμένη ἐποχή μας θέλει μέ χίλιους δύο τρόπους νά μᾶς μαντρώση στήν Οἰκουμενιστική ψύχωσι.
Ἡμεῖς ὅμως θά ποῦμε ὄ χ ι! Ὄχι στούς Παπικούς, ὄχι καί στόν Οἰκουμενισμό. Καί τοῦτο, διότι τούς ξέρομε καλά πλέον καί τούς δύο.
Μᾶς μιλοῦν συνεχῶς καί κατά κόρον οἱ Παπικοί, γι’ ἀγάπη. Ἀλλά δέν τά ἀφίνουν αὐτά! Μέσα σ’ αὐτόν τόν ἄφρονα καλπασμό τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης κρύβεται μεγάλη ὑποκρισία. Ὁ Παπισμός καμουφλάρεται ἐκεῖ καί μᾶς κρύβει τό ἀληθινό του πρόσωπο.
Χρέος μας ὅμως τώρα εἶναι νά τόν ξεσκεπάσωμε, γιά νά ἰδοῦμε τό ἀληθινό του πρόσωπο, νά τούς καταλάβωμε, καί νά βάλωμε ἐπί τέλους μυαλό, ὥστε νά μή ξεγελασθοῦμε ἀπό τήν ἀ γ ά π η, πού μᾶς λένε.
Τό ἀληθινό, ἀναγνῶστα, πρόσωπο τοῦ Παπισμοῦ εἶναι φοβερό. Εἶναι ἕνα πρόσωπο γεμᾶτο κακία καί μῖσος. Τό Βατικανό δυστυχῶς εἶναι γεμᾶτο ἀπό αἵματα καί ἐγκλήματα παλαιά καί νέα. Τό βλέπομεν ἄλλωστε στίς βιαιότητες καί στούς βανδαλισμούς τῶν Παπικῶν κατά τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐνῷ οἱ Ὀρθόδοξοι ποτέ καί οὔτε ἕνα ἑτερόδοξο ἔσφαξαν, οἱ παπικοί ἀντιθέτως μᾶς σφάζουν συνεχῶς, ὄχι μόνον παλαιά, ἀλλά καί πρόσφατα. Διότι οἱ παπικοί δέν ἄλλαξαν. Οἱ ἴδιοι καί χειρότεροι εἶναι. Καί πρός ἀπόδειξιν θά ἀναφέρωμεν ὄχι παλαιά, ἀλλά μόνο δύο πρόσφατα παραδείγματα: α) Ὁ διωγμός στήν Τσεχοσλοβακία. (Τό 1969, οἱ Οὐνῖτες Παπικοί τῆς Πράγας ἐπετέθησαν μέ πρωτοφανῆ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν). β) Οἱ σφαγές τοῦ Παπισμοῦ στήν Σερβία. (Τό 1941, οἱ Οὐνῖτες Παπικοί, οἱ Οὐστάσι λεγόμενοι, ὑπό τόν Ἄντε Πάβελιτς ἐσφαγίασαν 800.00 Σέρβους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς στήν Κροατία καί Σλοβενία (¹).
Αὐτοί, λοιπόν, εἶναι οἱ παπικοί, πού μᾶς μιλοῦν γι’ ἀγάπη καί γιά ἕνωσι! Καί μέ αὐτούς θέλουν εἰς πρῶτον στάδιον νά μᾶς ἑνώσουνε οἱ Οἰκουμενισταί. Μέ αὐτούς τούς προβατόσχημους παπολύκους Οὐνῖτες, πού κτυπᾶνε μέ μῖσος τήν Ὀρθοδοξία, ὅταν τήν βρίσκουνε ἀνίσχυρη, ἀπροστάτευτη καί διωκομένη.
Ἀλλά ποῦ μᾶς πᾶτε ἑνωτικοί; Ποῦ βαδίζετε Οἰκουμενισταί; Κλείνετε τά μάτια μπροστά στήν Ἀλήθεια; Δέν βλέπετε τί γίνεται; Ἀλλοίμονό μας, ἄν τό ἔφερναν τά γεγονότα νά μᾶς ἔχουν στά χέρια τους μέ τά τεχνάσματα τῆς «Ἑνώσεως» καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀλλά δέν θά πέσωμε στά χέρια τους, διότι εὐτυχῶς ὁ Ἑλληνικός λαός διεῖδεν τόν μέγαν κίνδυνον ἐκ τῆς «Ἑνώσεως» καί δέν πρόκειται νά ἀκολουθήση τόν Ἀθηναγόραν καί οἱονδήποτε ἄλλον οἰκουμενιστήν καί ἑνωτικόν Ποιμενάρχην του.
Ἀξίζει ὅμως νά νά ἀκούσωμε τήν ἀγωνιώδη καί δραματική ἔκκλησι τοῦ Μητροπολίτου Πράγας, μέ τήν ὁποίαν ζητάει τήν ἠθική συμπαράστασι τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν, καθ’ ἥν στιγμήν οἱ Παπικοί ἔχουν ἐξαπολύσει διωγμόν κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Τσεχοσλοβακίας:
«Ἡ ὕπαρξίς μας ἐξαρτᾶται ἀπό τήν βοήθειάν σας, λέγει. Πιστεύομεν ὅτι, ἄν ὑψώσουν φωνήν διαμαρτυρίας ὅλαι αἱ Ὀρθόδοξοι χῶραι τοῦ κόσμου, τό θέμα τῆς συνυπάρξεως ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Τσεχοσλοβακίαν θά λυθῇ μέ ἀγάπην, πνεῦμα ἀμοιβαίας ἀνοχῆς. Τί φοβερό πρᾶγμα, στήν σημερινήν ἐποχήν μετά τό περί Οἰκουμενισμοῦ Διάταγμα τῆς Β’ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ νά ζητιανεύωμεν ὀλίγην ἀνεξιθρησκείαν!».
Καί ἔπειτα ἀπό ὅλα αὐτά μᾶς ὁμιλοῦν οἱ παπικοί περί «ἀγάπης». Μά δέν ντρέπονται;
Νά, λοιπόν, γιατί εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν μεγάλον ἐγκληματία καί ὑποκριτή Παπισμό καί οὐδεμία συζήτησις χρειάζεται καί οὐδείς διάλογος μέ αὐτόν.
Τί θά μᾶς ἀπαντήσουνε οἱ ὀπαδοί τῆς Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως; Τί ἐλαφρυντικά βρίσκουνε σ’ αὐτόν τόν βανδαλισμόν τῶν Παπικῶν; Αὐτός πάντως εἶναι ὁ μοναδικός διάλογος ἀγάπης τοῦ Παπισμοῦ, ἡ ἐξαφάνισις τῆς Ὀρθοδοξίας! Καί ἄς ἐθελοτυφλοῦν οἱ θεολογοῦντες Ὀρθόδοξοι ἑνωτικοί καί ἄς παίζουν τό παιγνίδι τῆς στρουθοκαμήλου οἱ ὑποκριταί παπικοί…
Πάντως ἡμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, «ο ὔ τ ε χ α ί ρ ε ι ν» δέν πρέπει νά λέγωμε στούς αἱρετικούς αὐτούς παπικούς. Μᾶς τό συνιστᾶ, ἄλλωστε, ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης. Δέν πιστεύω νά ἔχωμε ἐμεῖς περισσότερη ἀγάπη ἀπό τόν «Μαθητή τῆς ἀγάπης».
Ἄς ἀφήσωμε τίς ψευτοευγένειες καί ἁβρότητες, ἄν θέλωμε τά κεφάλια μας νά μείνουν στόν ὦμο μας.
Γιά ἕνωσι οὔτε συζήτησι. Εἶναι ἀδύνατο νά γίνη ἡ ἕνωσις, διότι δέν ἄλλαξαν οἱ παπικοί.
Μακρυά, λοιπόν, ἀπό τόν Πάπα.
Ἐπιμείναμε, ἀναγνῶστα, περισσότερον εἰς τόν Παπικόν κίνδυνον. Ἦτο ἀνάγκη. Διότι ὁ ἐκ τοῦ Παπισμοῦ κίνδυνος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὄντως μεγάλος. Εἶναι μία μόνιμος καί διαρκής ἀπειλή.
1910 – 1982
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ». σελ. 230. Ἔκδοσις 2α’, (1972).
(¹) Σ.Σ. Δέν ἀναγράφονται οἱ λεπτομέρειες – φωτογραφίες τῶν διωγμῶν καί σφαγῶν, πού διαλαμβάνονται εἰς τό κείμενο τοῦ βιβλίου διά λόγους συντομίας.
Οἱ εἰκόνες τοῦ κειμένου, ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
