Ἀπό τόν βίον τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Βατοπαιδινοῦ
Ἀπό τόν βίον τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Βατοπαιδινοῦ, πού συνέγραψεν ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος (14ος αἰών, μαθητής τοῦ ἁγ. Σάββα δημοσιεύομε μίαν ὀπτασίαν διά νά δοῦμε πόσον ὁ Θεός ἀποστρέφεται τίς αἱρέσεις.
Τήν ὀπτασίαν αὐτήν τήν εἶδεν ὁ ἅγιος Σάββας, κατά τόν χρόνον πού εἶχεν ἀπορίας σχετικῶς μέ τό ἐπίκαιρον τότε θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀκινδύνου. (Τά ἐντός εἰσαγωγικῶν λόγια εἶναι τοῦ ἁγ. Σάββα, τά δέ ἄλλα εἶναι τοῦ ἁγ. Φιλοθέου).
«Ἦταν νύχτα» θά μᾶς πεῖ, «ἐνόσῳ προσευχόμουν πολύ. Ἔκανα δέηση ἀκατάπαυστη καί ἐκτενῆ γιά τό θέμα τοῦτο. Πέρασε ἡ ὥρα, καί κόντευε νά ξημερώσει. Κάπως ἀμυδρά λοιπόν μοῦ φάνηκε πῶς κοιμήθηκα. Μά δέν ἦταν ὕπνος, ἀλλά μιά νάρκωση ἄς ποῦμε τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, πού κρατοῦσε τό νοῦ κάπου ἀνάμεσα στό ξύπνιο καί στόν ὕπνο.
Ἔβλεπα πώς στεκόμουν μέσα σ’ ἕνα ναό μέγιστο καί περίδοξο. Νάσου λοιπόν καί ἕνας λαμπρός χορός ἀρχιερέων, ντυμένων ἱερατικῶς, βγαίνει μέσα ἀπ’ τό θεῖο ἐκεῖνο θυσιαστήριο μέ κάποια μεγαλοπρέπεια καί λαμπρή πομπή. Μόλις βγαίνουν ἀπό τά ἱερά ἐκεῖνα πρόθυρα, δέν ἀκολουθοῦν τήν ἴδια πορεία, ἀλλά συνάμα μέ τήν ἔξοδο χωρίζονται στά δύο, σάν ἕνα ποτάμιο ρεῦμα. Οἱ μισοί συμπληρώνουν τό δεξιό χορό, μπαίνοντας γύρω – γύρω. Ἀρχίζουν ἀπ’ τόν παραστάτη τῆς ὡραίας πύλης, καί συνεχίζουν νά παρατάσσονται ὄρθιοι καί μεγαλοπρεπεῖς μπροστά στίς ἅγιες εἰκόνες. Στέκονται πλάϊ – πλάϊ κολλητά, συνδεδεμένοι καί τοποθετημένοι σάν μιά χρυσῆ ἁλυσίδα. Οἱ ἄλλοι μισοί πάλι παρατάσσονται ἴδια καί ἀπαράλλακτα στόν ἀριστερό χορό.
Ἕνας ἀνέκφραστος σεβασμός βασιλεύει παντοῦ. Ὅλοι σκεφτικοί, ὅλοι στοχαστικοί, ὅλοι αὐτοσυγκεντρωμένοι. Συμπαρευρίσκεται ταυτόχρονα καί μέγα πλῆθος λαοῦ. Ὅλοι μας ἀτενίζουμε τούς ἀρχιερεῖς μέ φόβο καί σεβασμό.
Τότε βλέπω πάλι κάποιον ἄλλο, πού μοιάζει μέ διάκονο, νά βγαίνει μόνος του ἀπό ἐκεῖνο τό θυσιαστήριο. Ὁλόλαμπρος καί ἀστραφτερός στήν ὄψη καί στή στολή, σέ ὅλα του φαίνεται ἄγγελος πού θά φανερώσει θαυμαστά προστάγματα. Κρατᾶ ἕνα βιβλίο στά χέρια, ἕτοιμος νά διαβάσει τό περιεχόμενο. Ὑποκλίνεται δεξιά καί ἀριστερά στούς παρισταμένους, βαδίζει ὁλόϊσια εὐσχημόνως, καί ἀνεβαίνει ἀπό τίς σκάλες στόν ἱερό ἄμβωνα. Αὐτοσυγκεντρώνεται πρῶτα λίγο, καί προσελκύει κάθε νοῦ καί βλέμμα πάνω του, ὡς εἶναι φυσικό. Ἔτσι καθιστᾶ τούς ἀκροατές πιό προσεκτικούς καί νήφοντες, καθώς νομίζω. Βαθειά σιγή ἐπικρατεῖ ἀκόμα παντοῦ. Καί τότε ἀνοίγει τό βιβλίο – τί φρικτό θέαμα καί ἄκουσμα! – καί λέει: «Ὁ Ἀκίνδυνος, ὁ ὁποῖος ἐλάλησε βλάσφημα κατά τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, ὁ δεύτερος Ἰούδας, ὁ προδότης τῆς εὐσεβείας, ὁ δεύτερος Ἄρειος, πού ἔσχισε ὅπως ἐκεῖνος τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ὁ ἀποστάτης, ὁ προφανής τῆς ἀληθείας ἐχθρός καί πολέμιος, ἄς εἶναι ἀνάθεμα!».
Σ’ αὐτά τά λόγια λύνει ἀμέσως τή σιωπή ὁ λαμπρός ἐκεῖνος χορός τῶν ἀρχιερέων, καί μαζί μέ ὅλο τό πλῆθος βροντοφωνάζει τά ἴδια λόγια: Ἀνάθεμα! Ἡ βοή αὐτή, ἀνάμικτη, δυναμώνει ὅλο καί περισσότερο, καί ἐπαναλαμβάνει πολλές φορές τό ἀνάθεμα. Τότε καί ἐγώ, σάν νά μέ σπρώχνει μιά ἀόρατη δύναμη, φωνάζω τά ἴδια λόγια μέ τούς ἄλλους. Τή στιγμή ἐκείνη ἐπανέρχομαι πάλι στόν ἑαυτό μου καί στίς αἰσθήσεις μου. Εἶχε πιά σβήσει ἀπό τά μάτια μου ἡ θαυμαστή θεωρία. Καί ὅμως, τό στόμα μου ἀκόμα ἔλεγε τή λέξη ἐκείνη τῆς ἀγγελικῆς ἀποφάσεως: Ἀνάθεμα!».
Αὐτά συνέβησαν στό μεγάλο θεωρό, μυσταγωγό καί μύστη τῶν μεγάλων τούτων μυστηρίων. Ποιός ἐκπαιδευμένος στά θεῖα θά ἀμφιβάλει πώς αὐτή ἡ ἀπόφαση βγῆκε ἀπό τόν οὐρανό; Ποιός θ’ ἀμφισβητήσει πώς τό βιβλίο ἐκεῖνο εἶναι τῶν πρωτοτόκων πού ἀπογράφτηκαν στούς οὐρανούς (Ἑβρ. 12, 23); Ἐκεῖ μέσα γράφονται τά ὀνόματα ὅσων ἀκολουθοῦν τήν ἀποστολική παράδοση, καθώς ἀναφέρει ἡ θεία ἀπόφαση: «χαίρετε, ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Λουκᾶ 10, 20). Καί ἀντιστρόφως, ἀπό κεῖ μέσα διαγράφονται οἱ ἀντίπαλοι τῆς Ὀρθοδοξίας, καί ἀφορίζονται μέ μιά μεγάλη καί φοβερή ὁμόφωνα, ἀπό ὅλη τήν ἐπουράνια Ἐκκλησία.
(Βίος Ἁγίου Σάββα τοῦ Βατοπαιδινοῦ, ἔκδ. Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας).
ΠΗΓΗ: «ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» (Ἁγιογραφικές καί θεοφώτιστες μαρτυρίες Ἁγίων Πατέρων καί συγχρόνων ὑπερασπιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως καί πνευματικότητος) σελ. 43. ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ, 2007.
Οἱ Εἰκόνες τοῦ κειμένου, ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἀνάρτησης.
